Ενας χρόνος συμπληρώνεται αυτές τις μέρες απ' τα μετεκλογικά επεισόδια χάους που ξέσπασαν τον περσινό χειμώνα στην Κένυα. Αφορμή είχε δώσει τότε η προσπάθεια του Κενυάτη Προέδρου Μουάι Κιμπάκι να ενθαρρύνει τη νόθευση των εκλογικών αποτελεσμάτων απ' τις κάλπες που στήθηκαν στα τέλη Δεκέμβρη του 2007 οδηγώντας σε νίκη του αντιπολιτευόμενου «Πορτοκαλί Δημοκρατικού Κινήματος» του νυν πρωθυπουργού Ράιλα Οντίνγκα. Τα τρομερά επεισόδια βίας που βύθισαν στο χάος τη χώρα, είχαν ως αποτέλεσμα το θάνατο τουλάχιστον 1.300 ανθρώπων και τον πολύμηνο εκτοπισμό περίπου 500.000 άλλων απ' τις εστίες τους. Το ανεξέλεγκτο αιματοκύλισμα έληξε μετά από περίπου δύο μήνες ξέφρενης εγκληματικότητας και την κατάληξη πολιτικής συμφωνίας διαμοιρασμού της εξουσίας στα τέλη του περασμένου Φλεβάρη ανάμεσα στον Πρόεδρο Κιμπάκι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης.

Παρά τα προβλήματα, η συγκατοίκηση Κιμπάκι και Οντίγκα στο θώκο εξουσίας της Κένυας διατηρείται ως σήμερα κάνοντας ορισμένα (αργά και βασανιστικά) βήματα προς την ανασυγκρότηση της χώρας σε θεσμικό επίπεδο με την έναρξη της διαδικασίας για:

• Το ξαναγράψιμο του Συντάγματος, ώστε να περιοριστούν μεταξύ άλλων οι υπερεξουσίες του Προέδρου και να ορίζει ο πρωθυπουργός τη σύνθεση της εκάστοτε κυβέρνησης.
• Τη διάλυση των επαρχιακών αστυνομικών δυνάμεων που συμμετείχαν ενεργά στα εγκλήματα του πρώτου διμήνου του 2008 και τη συγκρότηση ενιαίας κεντρικής αστυνομικής δύναμης.
• Την οικονομική ανασυγκρότηση της χώρας που εντούτοις παραμένει σιδεροδέσμια των σκληρών νεοφιλελεύθερων όρων δανειοδότησης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας και προκαλούν, εδώ και δεκαετίες τις, βαθιές κοινωνικο-οικονομικές ανισότητες της πολυφυλετικής κενυατικής κοινωνίας.
• Την τιμωρία των ηθικών και φυσικών αυτουργών των φρικαλεοτήτων που διαπράχτηκαν στην Κένυα το πρώτο δίμηνο του 2008 με τη συγκρότηση Ειδικού Δικαστηρίου.

Θα νόμιζε κανείς πως αυτά τα βήματα προς την κατεύθυνση πολυδιάστατης θεσμικής και άλλης αλλαγής είναι καλοί οιωνοί για την αποτροπή νέας αιματοχυσίας στο μέλλον. Ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι ούτε εύκολα, ούτε απλά...

Πριν λίγους μήνες, οι αρχές της Κένυας έκαναν διεθνώς έκκληση για τη συγκέντρωση 390.000.000 δολαρίων για την αγορά τροφίμων, ζωοτροφών, την παροχή πρωτοβάθμιων υπηρεσιών Υγείας στους πληθυσμούς χιλιάδων οικογενειών που παραμένουν εκτοπισμένες απ' τα σπίτια τους στην περιφέρεια έναν περίπου χρόνο μετά τις περσινές εφιαλτικές ταραχές.

Παράλληλα, πριν μερικές βδομάδες, καταγράφηκε σε μεγάλη μερίδα του Τύπου της χώρας η δημόσια κατακραυγή για: α) τις νέες αυξήσεις στους παχυλούς μισθούς των βουλευτών (σε ατέρμονους καιρούς «ισχνών αγελάδων» για τον κενυατικό λαό). β) Το νομοσχέδιο που προωθεί την απαλλαγή τους από κάθε φόρο και γ) το νομοσχέδιο που αφορά τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το οποίο (σύμφωνα με τους επικριτές του) θα οδηγήσει σε φίμωμα της ελευθεροτυπίας.

Μέσα σ' αυτό το θολό κλίμα, δημοσιοποιήθηκε το πόρισμα της ανεξάρτητης επιτροπής διερεύνησης των φυσικών και ηθικών αυτουργών των εκτρόπων του περσινού χειμώνα με επικεφαλής το βετεράνο Κενυάτη δικαστή Φίλιπ Ουάκι (Philip Waki).

Στο (πάνω από 520 σελίδες) πόρισμα της επιτροπής Ουάκι (Philip Waki) που αποτέλεσε τη βάση για την υπογραφή συμφωνίας ίδρυσης Ειδικού Δικαστηρίου στις 17/12/08 απ' τον Πρόεδρο Κιμπάκι και τον πρωθυπουργό Οντίγκα καταλήγει μεταξύ άλλων:

«Σήμερα η Κένυα παραμένει σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Η βία παραμένει ενδημική και ανεξέλεγκτη και χρησιμοποιείται για την επίλυση πολιτικών διαφορών απειλώντας και πάλι το μέλλον του έθνους. Εξαιτίας της εθνοτικής φύσης της μετεκλογικής βίας, έχει αυξηθεί η σημασία του εθνοτικού και φυλετικού μίσους και θα μπορούσε να οδηγήσει ξανά και ακόμη πιο εύκολα σε ό,τι συνέβη στο πρόσφατο παρελθόν. Αυτό που απαιτείται είναι πολιτική βούληση και κάποιες βασικές αποφάσεις για να αλλάξει ο τρόπος άσκησης της πολιτικής όπως επίσης και η διαπλοκή της με συμφέροντα και ζητήματα που σχετίζονται με την περιθωριοποίηση, την ανισότητα και τη νεολαία».

Κοντολογίς, πέρα απ' τη συνέχιση της συγκατοίκησης Μουάι Κιμπάκι και Ράιλα Οντίνγκα στην εξουσία, ελάχιστα έχουν γίνει, ώστε να μπουν πραγματικά θεμέλια για να:

• Εξαλειφθεί η τεράστια φτώχεια και η ανεργία που πλήττει το ήμισυ του εργατικού δυναμικού μιας χώρας 39 εκατ. κατοίκων με το 42% αυτών να είναι κάτω των 14 χρόνων.
• Μορφωθεί και να εργαστεί η νεολαία, το μεγαλύτερο μέρος της οποίας είναι βυθισμένο στην απόγνωση ακραίας φτώχειας, αμάθειας, ανεργίας και βρίσκει «απασχόληση» κυρίως στις συμμορίες των παραγκουπόλεων και στα πλοκάμια του οργανωμένου εγκλήματος...
• Να συμμαζευτούν οι τεράστιες παραγκουπόλεις στα προάστια του Ναϊρόμπι που έχουν, την τελευταία 20ετία μετατραπεί σε θερμοκήπια του οργανωμένου εγκλήματος από συμμορίες που δρουν πολλές φορές ως υποχείρια ή με την κάλυψη της πολιτικο-οικονομικής εξουσίας όπως οι οργανώσεις: Μουνγκίκι (σ.σ. «Ενωμένος λαός»), «Κοσοβάροι», «Τα αγόρια της Βαγδάτης», «Ταλιμπάν», «Μουλουνγκούνιπα», «μαχητές Καλέντζιν», «Δύναμη Υπεράσπισης Σαμπαότ», «Τσινκορόρο» κ.ά.

Εντούτοις για να μπουν τα θεμέλια για ένα πραγματικά ελπιδοφόρο μέλλον θα πρέπει να αρθούν «φράγματα» που έχουν στηθεί γερά απ' την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας και της αμερικανικής νεοαποικιοκρατίας. «Φράγματα» που μετέτρεψαν την Κένυα σε ωρολογιακή βόμβα της φτώχειας και σε βάση του πολέμου κατά της «διεθνούς τρομοκρατίας» για την πραγματοποίηση μιας σειράς ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Ανατολική Αφρική (βλέπε Σομαλία... και όχι μόνον).

Εάν οι δυνάμεις της κενυατικής αστικής τάξης εξακολουθήσουν να δίνουν χτυπήματα στα τυφλά, για να αποτρέψουν νέα χιονοστιβάδα βίας πρέπει να χτυπήσουν πρώτα τη φτώχεια, την ανεργία και την αμάθεια που είναι μερικές απ' τις πραγματικές ρίζες του κακού... Είναι πραγματικά διατεθειμένες ή ικανές να το κάνουν; Ανεξάρτητα απ' τις προθέσεις τους, ένα είναι βέβαιο: Σε κάθε περίπτωση, το λογαριασμό θα κληθεί να πληρώσει ο κενυατικός λαός. Το μέλλον τού ανήκει. Ομως, η ελπίδα για μια αξιοπρεπή, καλύτερη ζωή, θα γίνει πραγματικότητα μόνον με αγώνες....