Προτάσεις κομμένες και ραμμένες στο «όραμα» της στρατηγικής της Λισαβόνας και της διαδικασίας της Μπολόνια είναι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που, πέρα από το όποιο φανταχτερό περιτύλιγμα, δεν αμφισβητούν καμία πλευρά της αντιδραστικής πολιτικής που εφαρμόζεται συνολικά στην Παιδεία.

Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για καθιέρωση «εθνικού απολυτηρίου», το οποίο θα δίνεται μετά την ολοκλήρωση του ταξικά διαφοροποιημένου σχολείου, στο οποίο οι ιδιώτες θα παρεμβαίνουν και θα έχουν λόγο και στη διδασκαλία... Με βάση την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, μεταφέρεται η ευθύνη, καθώς και τα κριτήρια εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Το κάθε ίδρυμα δηλαδή, ανάλογα με τη χρηματοδότηση που του δίνει το κράτος, τη χρηματοδότηση από τους επιχειρηματίες και τα αναμενόμενα έσοδα από τους εισαχθέντες, εκτιμά και αποφασίζει πόσοι φοιτητές θα εισαχθούν, κρίνοντας προφανώς και κατά πόσον ενισχύεται η ανταγωνιστικότητά του με περισσότερους ή λιγότερους εισακτέους!

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, τα ίδια τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ «θα θέτουν τους όρους εισαγωγής (...) οι οποίοι μπορεί να είναι διαφορετικοί από Ιδρυμα σε Ιδρυμα». Διαμορφώνονται έτσι πολλές ταχύτητες πανεπιστημίων και, αντίστοιχα, πολλές ταχύτητες πτυχίων και πτυχιούχων, με την πλειοψηφία των πτυχίων να μετατρέπονται σε πιστοποιητικά δεξιοτήτων για το αυριανό φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.

Ακόμα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει εισαγωγή «στη Σχολή ή στο Πανεπιστήμιο, όχι στο Τμήμα, δίνοντάς του έτσι μεγαλύτερο εύρος επιλογών». Στο όνομα των «επιλογών» κατακερματίζονται πτυχία και επιστημονικά αντικείμενα, ενώ δημιουργούνται πτυχιούχοι πολλών ταχυτήτων, που θα έχουν διδαχτεί «ένα μάτσο» δεξιότητες και γενικόλογου χαρακτήρα γνώσεις, για να αποκτήσουν στη συνέχεια και κάποιες γνώσεις από ένα αντικείμενο. Με τον τρόπο αυτό καταργούνται οι ενιαίες σπουδές και η έννοια του πτυχίου σε επιστημονικό αντικείμενο, τα ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα, με άμεσες συνέπειες στα εργασιακά δικαιώματα: Εφόσον δεν υπάρχουν ενιαία δικαιώματα, για ποιο λόγο να υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις;

Πιστός στη ρότα του «χαϊδέματος» της νεολαίας, προκειμένου να πλασάρει με φανταχτερό περιτύλιγμα την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει την «ελεύθερη πρόσβαση» στην ανώτατη εκπαίδευση. Πρόκειται για μια μεγάλη κοροϊδία, καθώς στην πραγματικότητα η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν καθιστά ελεύθερη την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, παρά μόνο στο ...πρώτο έτος των σπουδών!

Ο ΣΥΝ υποστηρίζει ότι όλοι μπορούν να γραφτούν στο πανεπιστήμιο, συμπληρώνοντας ότι «το πρώτο πανεπιστημιακό έτος δεν είναι πια οριοθετημένο σε ΤΕΙ ή πανεπιστήμια, σε μια σχολή ή ένα τμήμα. Διακρίνεται για το ευρύ γνωστικό του περιεχόμενο. Διαμορφώνεται με βάση συγκεκριμένες κατευθύνσεις (...) και περιλαμβάνει έναν ευρύτερο αριθμό σχολών ή τμημάτων ενός ιδρύματος ή και όλο το ίδρυμα». Η πρόταση για ένα πρώτο «γενικόλογο» έτος και στη συνέχεια σπουδές στο τμήμα, χωρίς να αυξάνεται ο συνολικός αριθμός ετών φοίτησης («η αναμόρφωση του πρώτου έτους δε θα επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο προσθετικά τη διάρκεια για την απόκτηση πτυχίου ΑΕΙ ή ΤΕΙ», υπογραμμίζεται στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ) σημαίνει κατά γράμμα προώθηση της πολιτικής της Μπολόνια. Με αυτόν τον τρόπο, οι σπουδές σε ένα αντικείμενο μειώνονται κατά ένα χρόνο, δηλαδή τα πτυχία των πανεπιστημίων γίνονται τρίχρονα μπάτσελορ, διατηρώντας τον ψευδεπίγραφο τίτλο των τετραετών σπουδών!

Η απάτη του συνθήματος για «ελεύθερη πρόσβαση» αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι το «φίλτρο» επιλογής εισακτέων δεν καταργείται, αλλά η επιλογή τού ποιος θα σπουδάσει (μετά το πρώτο έτος - σούπα) είναι στην ευθύνη των πανεπιστημίων, όπως και στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Οπως επισημαίνεται στην πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «στο τέλος του πρώτου έτους θα γίνεται η κατάταξη του φοιτητή στη συγκεκριμένη σχολή ή τμήμα με βάση την επιλογή του (...) και την απόδοσή του στα μαθήματα του πρώτου έτους». Μια ...σαπουνόφουσκα είναι, λοιπόν, το «πιασάρικο» σύνθημα...