Το ΚΑΣ είχε χρειαστεί δύο συνεδριάσεις και μια αυτοψία για να καταλήξει (τον Ιούλη) στο αυτονόητο: Οτι μια μονάδα ισχύος 447 MWe, σε έκταση 110 στρεμμάτων, θέλει να χτίσει 13.000 τ.μ., με κτιριακές εγκαταστάσεις ύψους 38 μ. και ύψος καμινάδων 50 μ,. σε κοιλάδα που περιβάλλεται, από όλες τις πλευρές, από κηρυγμένους ή υπό κήρυξη σημαντικούς αρχαιολογικούς χώρους και που αποτελεί το πεδίο της σημαντικής ιστορικής Μάχης της Χαιρώνειας του 338 π.Χ. Αίτημα που η ικανοποίησή του θα ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» για την περιβαλλοντική και πολιτισμική καταστροφή της.
Ο «Ρ» από τότε επισήμανε ότι τίποτα δεν έληγε με το «όχι» του ΚΑΣ, αφού εκκρεμούσε η μετατροπή της γνωμοδότησης σε υπουργική απόφαση. Μήνες μετά, ο υπουργός όχι μόνο δεν υπέγραψε, αλλά παρέπεμψε, εκ νέου, το θέμα στο ΚΑΣ, το οποίο τελικά υπέκυψε (!), με ένα μόνο μέλος του να καταψηφίζει τη χωροθέτηση (στη συνεδρίαση του Ιούλη 9 μέλη είχαν ψηφίσει κατά και 5 υπέρ)!
Οι αντιδράσεις από το Σύλλογο Ελλήνων Αρχαιολόγων και τους τοπικούς φορείς δεν κατάφεραν να διασώσουν την ιστορικότητα και τα αρχαιολογικά τεκμήρια της περιοχής, ενώ το ΚΑΣ «καλύπτεται» πίσω από την τροποποιημένη μελέτη του εργοστασίου, η οποία απλώς μειώνει το ύψος των κτιρίων. Αυτό, όμως, δεν αλλάζει το γεγονός της επερχόμενης πολιτιστικής και περιβαλλοντικής καταστροφής.