Ευτυχώς υπάρχει η γαλλική εκπαιδευτική, με όλες τις έννοιες της λέξης, ταινία, «Ανάμεσα στους τοίχους», του Λορέντ Καντέτ, και δεν έχουμε μια ακόμα χαμένη (κινηματογραφικά) εβδομάδα. Ενα πολυπολιτισμικό σχολείο σε μια «σκληρή γειτονιά» του Παρισιού και μέσα από αυτό το αδιέξοδο του συστήματος (εκπαιδευτικού και πολιτικού). Πολύ καλή ταινία.

Ο ελληνικός κινηματογράφος στο μεγαλύτερο μέρος του, δυστυχώς, συνεχίζει να σφυρίζει... κλέφτικα (ενώ γύρω του ο τόπος σείεται)! Οι Ελληνες δημιουργοί έπεσαν στην παγίδα που τους έστησε η πολιτεία. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος, για παράδειγμα, γύρισε μια ακόμα «προσωπική» ταινία, «Αθήνα - Κωνσταντινούπολη». (Η μια όψη του νομίσματος.) Το δίδυμο Θανάσης Παπαθανασίου - Μιχάλης Ρέππας γύρισαν μια ακόμα τηλεοπτική ταινία, «Αυστηρώς κατάλληλο». (Η άλλη όψη του νομίσματος). Αυτές οι δυο «ακραίες» ελληνικές ταινίες δείχνουν - με τον καλύτερο τρόπο - και την κρίση της ελληνικής κινηματογραφίας. Η οποία, στο μεγαλύτερο μέρος της, δείχνει να ζει σε άλλη εποχή και σε άλλο ηλιακό σύστημα.

Οι Αμερικανοί, βέβαια, το βιολί τους! Ο κόσμος πρέπει, οπωσδήποτε, να αποπροσανατολιστεί. Από τη μια, ιστορίες επιστημονικής φαντασίας: Οι «Παγιδευμένοι», του Ντ. Ντ. Καρούζο. Ενα αόρατο ρομπότ απειλεί την Αμερική! Από την άλλη, «οικογενειακές» ιστορίες: Η «Genova», του Μάικλ Γουίντερμποτομ. Χήρος μεγαλώνει δυο κόρες!

Τέλος, την εβδομάδα κλείνει το κινούμενο σχέδιο του Αντονι Λεοντίς «Ιγκόρ». Εξυπνη, θα έλεγε κανείς, ιδέα (ανατροπή των «κακών» και «καλών» των ταινιών τρόμου). Δυστυχώς, όμως, η ταινία έπεσε θύμα του εαυτού της. Δείχνει να διψάει για... αίμα!