Πλαστική «φάκα» εξόντωσης των μικρομεσαίων αγροτών και των συνεταιρισμών αποτελεί η περιβόητη Αγροκάρτα - Μαέστρο που εξήγγειλαν προ ημερών από κοινού ο υπουργός Γεωργίας με το διοικητή της ΑΤΕ. Το λανσάρισμα της Αγροκάρτας ως παροχή προς τους αγρότες και την ελληνική γεωργία, αποτελεί μέγιστη απάτη γιατί από πίσω κρύβεται η επιδίωξη για θεαματική αύξηση των κερδών της ΑΤΕ, η πλήρης εξάρτηση των αγροτών από τη συγκεκριμένη τράπεζα και παράλληλα ο οικονομικός στραγγαλισμός των συνεταιρισμών.

Κυβέρνηση και διοίκηση της ΑΤΕ δε σχεδίασαν τυχαία το συγκεκριμένο προϊόν. Η μετοχοποίηση και ακολούθως η επιχειρούμενη ιδιωτικοποίηση - ξεπούλημα της ΑΤΕ απαιτεί την εμφάνιση υψηλών κερδών στους ισολογισμούς και εξασφάλιση σίγουρης πελατείας. Ετσι προέκυψε και η Αγροκάρτα που οι «μαέστροι» του εκσυγχρονισμού ετοιμάζονται να την επιβάλουν στους αγρότες διά της πλαγίας οδού, μέσω μιας προαιρετικής υποχρεωτικότητας. Η κάρτα αυτή σχεδιάστηκε να είναι και χρεωστική και πιστωτική. Στη χρεωστική πλευρά της θα περνάνε όλες οι πληρωμές, επιδοτήσεις, αποζημιώσεις, μέχρι και επιστροφή του ΦΠΑ. Στην πιστωτική πλευρά οι αγρότες θα αντιμετωπίζονται πλέον με αυστηρώς επιχειρηματικά κριτήρια και τα πιστωτικά όρια που θα έχουν, θα καθορίζονται ανάλογα με την περιουσία και παραγωγική δραστηριότητά τους. Ετσι καθιερώθηκαν διά της Αγροκάρτας πέντε κατηγορίες αγροτών.

Αξίζει να σημειωθεί πάντως ότι οι μη ενήμεροι αγρότες, δηλαδή οι φτωχομεσαίοι, που έχουν φτάσει στα όρια της εξαθλίωσης εξαιτίας της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, θα αποκλείονται από τα πιστωτικά «ευεργετήματα» της Αγροκάρτας. Βλέπετε όλοι αυτοί αποτελούν την έκτη κατηγορία, που θα γίνει και η μεγαλύτερη: Των απόκληρων. Ομως μέχρι να ξεκληριστούν, κυβέρνηση και ΑΤΕ δε θα τους στερούν... το «δικαίωμα» να είναι κάτοχοι μόνο της χρεωστικής πλευράς της Αγροκάρτας. Αυτό βέβαια δε γίνεται για φιλανθρωπικούς λόγους, αλλά για τους έχουν και αυτούς στο χέρι, ώστε να μη χάσει η ΑΤΕ τα κερδοσκοπικά οφέλη που σίγουρα θα προκύψουν και τα οποία βέβαια δε θα είναι μικρά.

Της καλομελετημένης αυτής πλαστικής παγίδας, προηγήθηκε μια σειρά μεθοδεύσεων. Η πιο τρανταχτή, είναι αυτή της κατάργησης ουσιαστικά της αγροτικής πίστης και του αποκλεισμού των συνεταιρισμών στο να δανείζονται για λογαριασμό των αγροτών μελών τους. Ηδη από τους 460 συνεταιρισμούς που ασκούσαν αγροτική πίστη απομένουν μόνο 180 και μέχρι τέλους του χρόνου, θα τη χάσουν και αυτοί από ό,τι φαίνεται. Βέβαια για τους ιδιώτες εμπόρους - προμηθευτές δεν ισχύει το ίδιο και η διοίκηση της ΑΤΕ τους κάνει τα χατίρια, κατόπιν ρητών κυβερνητικών εντολών και σχεδιάζει να τους δώσει και έξτρα πλεονεκτήματα έναντι των συνεταιρισμών.

Οι αγρότες όμως, μπρος στην ανάγκη να βρουν χρήματα για την αγορά των πανάκριβων εφοδίων και να καλύψουν τα έξοδα των καλλιεργητικών αναγκών, οδηγούνται πάλι αναγκαστικά στην «αγκαλιά» της ΑΤΕ. Ετσι - τη στιγμή που ο πληθωρισμός εμφανίζεται γύρω στο 3% - οι αγρότες θα έχουν να διαλέξουν ή το τοκογλυφικό επιτόκιο της Αγροκάρτας, που ορίστηκε να είναι 8,45%, ή να ζητήσουν βραχυπρόθεσμα δάνεια με επίσης τοκογλυφικό επιτόκιο από 9 έως 11%. Φαινομενικά το επιτόκιο της Αγροκάρτας δείχνει μικρότερο και άρα πιο δελεαστικό. Ομως είναι γνωστό ότι οι αγρότες πληρώνονται μια φορά το χρόνο και με βάση τη λειτουργία της Αγροκάρτας που απαιτεί αποπληρωμή των δόσεων κάθε τρίμηνο, το πρακτικό αποτέλεσμα θα είναι να κεφαλαιοποιούνται οι τόκοι (κάθε τρίμηνο που θα περνάει) -στα βραχυπρόθεσμα η κεφαλαιοποίηση γίνεται κάθε εξάμηνο- και συνεπώς το πραγματικό επιτόκιο θα γίνεται πιο υψηλότερο και άρα πιο τοκογλυφικό και πιο αποδοτικό για την αύξηση της κερδοφορίας της ΑΤΕ.

Τα κερδοσκοπικά οφέλη της ΑΤΕ όμως δε σταματούν εδώ. Η επιβολή της Αγροκάρτας και ο εξοβελισμός των συνεταιρισμών από την άσκηση αγροτικής πίστης σημαίνει εκτός των άλλων και κατάργηση της προμήθειας που δινόταν στους συνεταιρισμούς για τη γραφειοκρατική δουλιά που ασκούσαν για λογαριασμό της τράπεζας. Η προμήθεια αυτή ξεπερνούσε ετησίως τα 6 δισ δραχμές και το ποσό αυτό πλέον θα προστίθεται στα κέρδη της ΑΤΕ. Εκτός αυτού πρέπει να σημειωθεί ότι η πληρωμή των επιδοτήσεων μέσω της Αγροκάρτας θα σημάνει την κατάργηση του παρακρατήματος υπέρ των συνεταιρισμών, που μέχρι τώρα κάνουν τις πληρωμές στα περισσότερα αγροτοκτηνοτροφικά προϊόντα. Το εν λόγο ποσό ξεπερνάει τα 10 δισ. δραχμές και δεν αποκλείεται να προστεθεί κι αυτό στον κορβανά της ΑΤΕ. Φαίνεται δηλαδή ότι η διοίκηση της ΑΤΕ εξασφάλισε και επιπλέον κέρδη μέσω της Αγροκάρτας, «πατώντας στα πτώματα» των συνεταιρισμών. Τα παραπάνω δείχνουν ανάμεσα στα άλλα, πόσο νοιάζεται... η κυβέρνηση για τους συνεταιρισμούς.

Ολα αυτά όμως η κυβέρνηση και ο υπουργός Γεωργίας επιχειρούν να τα κουκουλώσουν εμφανίζοντας την Αγροκάρτα ως πολιτική απόφαση και ως μέγιστη παροχή προς τους αγρότες. Κι η συγκεκριμένη πολιτική πρακτική δε φανερώνει μόνο το μέγεθος της κυβερνητικής υποκρισίας, αλλά αποκαλύπτει ότι συντελείται μια ακόμα σκανδαλώδης αντιαγροτική αντισυνεταιριστική ρύθμιση.