Τη συνέχιση της αντιδραστικής πολιτικής των «μεταρρυθμίσεων» ως απάντηση στη διεθνή οικονομική κρίση, πρόβαλε χτες στη Βουλή ο υπουργός Οικονομικών, ενημερώνοντας την αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή για τις αποφάσεις και τα συμπεράσματα της πρόσφατης συνεδρίασης των υπουργών Οικονομικών της ΕΕ. Ο Γ. Αλογοσκούφης, μάλιστα, έφτασε στο σημείο να πει ότι, εάν δε συνεχιστεί η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, τότε η χώρα και η οικονομία της θα μπουν σε «περιπέτειες».

Κατά τον υπουργό, η κρίση δε φαίνεται να έχει φτάσει στο τέλος της και ήδη οι επιπτώσεις της αγγίζουν, αλλού περισσότερο αλλού λιγότερο, όλες τις χώρες. Δεν είδαμε, είπε, ακόμα το σύνολο των επιπτώσεων και πρότεινε ως ασπίδα την εμμονή στην αντιδραστική επιλογή της στρατηγικής της Λισαβόνας. Για τη χώρα μας, ανέφερε, ότι οι επιπτώσεις της κρίσης φαίνονται στον υψηλό πληθωρισμό, στην αγορά και τα επιτόκια και ως μια από τις απαντήσεις της κυβέρνησης επικαλέστηκε το υπό κατάθεση προσχέδιο του προϋπολογισμού, όπου θα υπάρχουν απαντήσεις για τη διασφάλιση της «κοινωνικής συνοχής». Ο Γ. Αλογοσκούφης είπε ότι τα ελλείμματα του προϋπολογισμού είναι κοντά στο όριο του 3% και γι' αυτό επανέλαβε την κυβερνητική πρόθεση για περαιτέρω πετσόκομμα των κοινωνικών δαπανών, τις οποίες βάφτισε «συγκράτηση δαπανών στον ευρύτερο δημόσιο τομέα».

Κρίσεις σαν τις σημερινές είναι συστατικά του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος και δεν έχουν να κάνουν απλώς με τη διαχείρισή του, τόνισε στην παρέμβασή του στη συζήτηση ο βουλευτής του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος. Υπογράμμισε ότι το σύστημα, όταν βρίσκεται σε σχετική ανάκαμψη τότε προωθεί τα νεοφιλελεύθερα μέτρα, ενώ σε περίπτωση κρίσης, υπάρχει κρατική παρέμβαση, για να στηριχτούν οι καπιταλιστές και τα κέρδη τους.

Στην ουσία, είπε, τόσο οι νεοκεϋνσιανές όσο και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές το μόνο που επιδιώκουν είναι η σωτηρία του συστήματος και ανέφερε ότι η κυβερνητική πολιτική είναι δεδομένη, όπως δεδομένη είναι και η πολιτική των κομμάτων του «ευρωμονόδρομου». Βάση αυτής της πολιτικής, είπε, είναι η συσσώρευση του πλούτου σε λίγα χέρια και η διεύρυνση της φτώχειας, αφού από τη μια το κεφάλαιο με διάφορες ρυθμίσεις απαλλάσσεται από τη φορολογία και από την άλλη όλη τη φοροεπιδρομή τη δέχονται τα λαϊκά στρώματα. Πρόκειται, είπε, για πολιτικές που εκπορεύονται από διάφορες στρατηγικές της ΕΕ, όπως αυτή της Λισαβόνας που στο όνομα της ανάπτυξης χτυπάει βασικά δικαιώματα των εργαζομένων. Αυτό που απαιτείται, κατέληξε, είναι η ανατροπή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου και όχι οι διάφορες πολιτικές «πτωχοκομείου», που απευθύνονται στα πιο εξαθλιωμένα στρώματα, προτείνοντας - όπως κάνουν ΠΑΣΟΚ και ΣΥΝ - το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα».