Παρουσιάζοντας το ολοκληρωμένο διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ, ο Γιώργος Πέρρος, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας, σημείωσε στην εισήγηση της χτεσινής συνέντευξης Τύπου:

«Οι εργαζόμενοι μπορούν να εκτιμήσουν την πορεία των εξελίξεων από την ίδια τους την πείρα, παίρνοντας υπόψη αυτό που βιώνουν για πολλά χρόνια από την επίθεση του κεφαλαίου, την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ. Δοκιμάστηκαν όλοι οι τρόποι διαχείρισης του εκμεταλλευτικού συστήματος, καλλιεργήθηκαν ψεύτικες προσδοκίες.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ. Αυτό αποδεικνύουν τα πραγματικά δεδομένα.

1. Αυξάνονται με υψηλούς ρυθμούς τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

• Οι εισηγμένες στο χρηματιστήριο επιχειρήσεις συγκέντρωσαν 11,3 δισ. ευρώ κέρδη το 2007, σημειώνοντας ποσοστό αύξησης 40% σε σχέση με το 2006.
• Τα κέρδη των 100 βιομηχανικών και 100 εμπορικών επιχειρήσεων με το μεγαλύτερο αριθμό προσωπικού αυξήθηκαν κατά 15% και 29% αντίστοιχα την περίοδο 2005-2006.
• Οι 100 βιομηχανικές επιχειρήσεις συγκέντρωσαν κέρδη 2,1 δισ. ευρώ το 2006 και οι 100 εμπορικές επιχειρήσεις συγκέντρωσαν κέρδη 1,1 δισ. ευρώ.
• Τα καθαρά κέρδη των 100 πιο κερδοφόρων επιχειρήσεων ξεπέρασαν το 2007 τα 2,03 δισ. ευρώ, παρουσιάζοντας αύξηση 25% σε σύγκριση με το 2006.
• Το 2007 αυξήθηκαν τα κέρδη των βιομηχάνων κατά 14,1%, των τραπεζών κατά 34% και των κατασκευαστικών εταιρειών κατά 64%. Οι εφοπλιστές μετρούν ναύλα που φτάνουν ακόμα και 200.000 δολάρια την ημέρα, χτυπώντας συνεχώς και νέα ρεκόρ στην κερδοφορία τους.

Η υψηλή κερδοφορία των επιχειρήσεων αποδεικνύει τον πολύ υψηλό βαθμό εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και συνδέεται με την καθήλωση των μισθών και των συντάξεων των εργαζομένων, με τη μεγάλη ακρίβεια στα είδη λαϊκής κατανάλωσης και στις υπηρεσίες.

Συγκεκριμένα, το δωδεκάμηνο Ιούλης 2007 - Ιούλης 2008 η μεσοσταθμική αύξηση των τιμών, σύμφωνα με την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία, κινήθηκε στα παρακάτω επίπεδα:

Ζυμαρικά 28,2% - αλεύρι 19,4% - ψωμί 17,5% - ρύζι 10,5% - πουλερικά 12,1% - τυριά σκληρά 11,7% - γάλα διατηρημένο 9,6% - βενζίνη αυτοκινήτου 17,8% - εισιτήρια αστικών συγκοινωνιών 20% - ηλεκτρικό ρεύμα 13,9%.

Στις συνθήκες αυτές, το χαμηλό επίπεδο των μισθών και των συντάξεων στιγματίζει την πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ και είναι βασικός παράγοντας χειροτέρευσης της κατάστασης των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Μετά την υπογραφή της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας με αύξηση ένα (1) ευρώ την ημέρα που συμφώνησε η υποταγμένη πλειοψηφία της ΓΣΕΕ με τους βιομήχανους, υπονομεύοντας ταυτόχρονα τις κλαδικές και επιχειρησιακές συμβάσεις, η κατάσταση έχει διαμορφωθεί ως εξής:

• 1 Γενάρη 2008, το κατώτερο μεροκάματο ήταν 30,4 ευρώ και ο κατώτερος μισθός 681 ευρώ μεικτά.
• 1 Σεπτέμβρη 2008, το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται στα 31,32 ευρώ και ο μισθός στα 701 ευρώ μεικτά.
• 1 Μάη 2009, το κατώτερο μεροκάματο διαμορφώνεται στα 33,04 ευρώ και ο μισθός στα 740 ευρώ μεικτά.

Τα στοιχεία του ΙΚΑ για το 2005 ομολογούν ότι το 46,8% των εργαζομένων έπαιρναν, κατά μέσο όρο, μεροκάματο μόλις 13,88 ευρώ και οι εργαζόμενοι αυτοί εργάζονταν μόνο 123 μέρες το χρόνο.

Το ετήσιο εισόδημα του συνόλου των μισθωτών ασφαλισμένων του ΙΚΑ, κατά μέσο όρο, έφτασε 793 ευρώ το μήνα. Από τα 181 δισ. ευρώ του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), το 2005, το εργατικό εισόδημα για το σύνολο των μισθωτών, ασφαλισμένων στο ΙΚΑ έφτασε μόνο 21,1 δισ. ευρώ!

Η εισοδηματική πολιτική της λιτότητας, που ανακοίνωσε η κυβέρνηση τον Απρίλη του 2008, με αυξήσεις που κυμαίνονται από 57 μέχρι 80 λεπτά του ευρώ καθηλώνουν για άλλη μια χρονιά τους μισθούς των εργαζομένων στο Δημόσιο, των οποίων οι βασικοί μισθοί από την 1 Γενάρη 2008 είναι:

• Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης 696 ευρώ.
• Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης 814 ευρώ.
• Τεχνικής Εκπαίδευσης 920 ευρώ.
• Ανώτατης Εκπαίδευσης 966 ευρώ.

Στην ίδια κατεύθυνση κινούνται και οι αυξήσεις των εργαζομένων στις πρώην ΔΕΚΟ, όπου, ιδιαίτερα για τους νέους εργαζόμενους, η κυβέρνηση επιχειρεί να επιβάλει την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων και των εργασιακών δικαιωμάτων που απέμειναν από τις επιθέσεις των κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ, όπως αποδεικνύει η σχετική αντεργατική τροπολογία που πέρασε η κυβέρνηση μέσα στο καλοκαίρι.

Χειροτερεύει η κατάσταση των συνταξιούχων. Οπως μαρτυρούν τα στοιχεία, το 70% των απόμαχων της δουλειάς παίρνει σύνταξη κάτω από τα 600 ευρώ. Οι κατώτερες συντάξεις για μισθωτούς και επαγγελματοβιοτέχνες κινούνται περίπου στα 400 ευρώ και στα 300 ευρώ οι συντάξεις της αγροτιάς. Συνεχίζεται και εντείνεται η υπερχρέωση των λαϊκών νοικοκυριών. Τα χρέη προς τις τράπεζες ξεπέρασαν τα 104 δισ. ευρώ το 2007.

2. Παραμένει και οξύνεται το πρόβλημα της ανεργίας. Συνεχίζεται το κλείσιμο εργοστασίων, η μεταφορά επιχειρηματικών δραστηριοτήτων σε κράτη που επικρατούν ακόμα πιο εκμεταλλευτικοί όροι.

Συνεχίζονται οι μαζικές απολύσεις, π.χ. SIEMENS, ΒΙΑΜΥΛ και καιροφυλακτεί ο κίνδυνος νέων απολύσεων όπως στον όμιλο Λαναρά, στο εργοστάσιο ΙΝΤΕΑΛ ΣΤΑΝΤΑΡΝΤ κ.α.

Το Α΄ τρίμηνο του 2008, οι άνεργοι, με τα επίσημα στοιχεία, ξεπερνάνε τις 406.000 και το ποσοστό ανεργίας ανέρχεται στο 8,3%, ενώ σε αρκετές περιοχές το ποσοστό της ανεργίας ξεπερνάει το 10%. Οι μακροχρόνια άνεργοι κινούνται περίπου στο 50%.

Ομως, τα στοιχεία που δίνουν όλα τα χρόνια οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ για την ανεργία και την υποαπασχόληση δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τα ποσοστά είναι πολύ υψηλότερα.

Οι κυβερνητικές αλχημείες χαρακτηρίζουν σαν εργαζόμενους και αυτούς που πραγματοποιούν ένα μεροκάματο την εβδομάδα, αποκρύπτοντας συνειδητά το μέγεθος των θυμάτων της ανεργίας και της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ιδιαίτερα από τις αρχές της δεκαετίας του '90, οι εργαζόμενοι βιώνουν την ανατροπή σημαντικών εργασιακών δικαιωμάτων που πλήττουν ιδιαίτερα τους νέους, τις γυναίκες, τους μετανάστες.

Χτυπιέται σχεδιασμένα ο σταθερός χρόνος εργασίας και προωθείται η διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου. Επιχειρείται η κατάργηση της Κυριακής ως μέρας αργίας. Επεκτείνεται η ενοικίαση εργαζομένων, η υπονόμευση των Συλλογικών Συμβάσεων, η επιβολή ατομικών συμβάσεων με άθλιους, αντεργατικούς όρους. Χιλιάδες νέοι και νέες οδηγούνται στα προγράμματα της ψευτοκατάρτισης, στα STAGE των πολύ χαμηλών αποδοχών και της ανασφάλιστης εργασίας, υπονομεύεται το μέλλον της νέας γενιάς, εντείνονται οι διακρίσεις και οξύνεται το πρόβλημα της ανισοτιμίας των εργαζόμενων γυναικών.

Η λεγόμενη Πράσινη Βίβλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης που προβλέπει την αναθεώρηση της εργατικής νομοθεσίας, η απόφαση για εβδομαδιαίο χρόνο εργασίας 65 και πάνω ώρες και ο διαχωρισμός του εργάσιμου χρόνου σε "ενεργό" και "ανενεργό", θα διαμορφώσουν εφιαλτική κατάσταση για την εργατική τάξη, τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

3. Η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την πολιτική του ΠΑΣΟΚ, εφαρμόζει τις συμφωνημένες κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ανατροπή των κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ο νόμος της ΝΔ, ο νόμος Πετραλιά, που συμπληρώνει τους αντιασφαλιστικούς νόμους Σιούφα και Ρέππα, κινείται στην κατεύθυνση της αύξησης του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης, της μείωσης των συντάξεων, της συνολικής χειροτέρευσης των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης, χτυπώντας ιδιαίτερα τις γυναίκες, τις μητέρες με ανήλικα παιδιά.

Η ενοποίηση των ασφαλιστικών ταμείων, που είναι ένας βασικός στόχος των κομμάτων του δικομματισμού, διαμορφώνει συνθήκες κατάργησης, προς τα κάτω εξίσωσης των ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ενώ, με τα όρια στον αριθμό των ενσήμων αφαιρείται το δικαίωμα στην ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σε περισσότερους από 400.000 εργαζόμενους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ, συνεχίζοντας τις απόπειρες που έκανε το ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια, προωθεί την κατάργηση, το μαζικό αποχαρακτηρισμό των Βαρέων Ανθυγιεινών Επαγγελμάτων (ΒΑΕ), αφού, σύμφωνα με το πόρισμα της επιτροπής που έχει συστήσει, πετιούνται έξω από τη λίστα των ΒΑΕ 300.000 εργαζόμενοι από τις 700.000.

Με αποτέλεσμα την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης για πολλά χρόνια, τη μείωση των συντάξεων, τη δημιουργία ακόμα πιο επικίνδυνων καταστάσεων κατά της ζωής, της υγείας, της ασφάλειας των εργαζομένων, για να αυξηθούν τα κέρδη της πλουτοκρατίας.

Η κυβέρνηση προκαλεί την εργατική τάξη που χάνει τα δικά της παιδιά από τα εργατικά "ατυχήματα" και τις επαγγελματικές ασθένειες.

Οι 100 και πάνω νεκροί το χρόνο από εργατικά ατυχήματα. Οι νεκροί της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης, οι νεκροί οικοδόμοι, συνολικά οι νεκροί και οι ανάπηροι από εργατικά "ατυχήματα" και επαγγελματικές ασθένειες, είναι βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, της επιθετικότητας του κεφαλαίου και της πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντά του.

4. Η άθλια κατάσταση που επικρατεί στην Υγεία και την Πρόνοια είναι μεγάλος βραχνάς για τις εργατικές λαϊκές οικογένειες που χρυσοπληρώνουν συνεχώς και πιο υποβαθμισμένες υπηρεσίες.

Η ενίσχυση της ιδιωτικής - καπιταλιστικής δραστηριότητας, η λειτουργία των νοσοκομείων και γενικότερα των μονάδων Υγείας - Πρόνοιας με ιδιωτικά κριτήρια, οι τεράστιες ελλείψεις σε ιατρικό - νοσηλευτικό προσωπικό, οι ελλείψεις σε σύγχρονο, τεχνολογικό εξοπλισμό, τα αντιλαϊκά μέτρα στην ειδική αγωγή και η γενικότερη εγκατάλειψη των ανθρώπων με αναπηρίες, είναι αποτελέσματα της πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που κινείται στον άξονα της εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης της Υγείας - Πρόνοιας.

Οι συνέπειες είναι οδυνηρές. Μειώνεται συνεχώς η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και αυξάνονται οι ιδιωτικές δαπάνες για την Υγεία. Τα χρήματα που καταβάλλουν άμεσα οι εργαζόμενοι, είναι το 57% των συνολικών δαπανών. Διαιωνίζεται το πρόβλημα με τις λίστες αναμονής, τα ράντζα, τα "φακελάκια".

Η κυβέρνηση της ΝΔ προωθεί νέες αντιδραστικές αλλαγές στην Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ). Αλλαγές που αφορούν τη δημιουργία "δικτύων" με συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα, της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, "φιλανθρωπικών" και "Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων". Προβλέποντας την εφαρμογή της λεγόμενης ηλεκτρονικής κάρτας και των "πρωτοκόλλων" ιατρικών πράξεων με σκοπό την παραπέρα εμπορευματοποίηση, τη δημιουργία ισχυρού μηχανισμού πώλησης υπηρεσιών υγείας στα ασφαλιστικά ταμεία, τη μεταφορά ακόμα περισσότερων βαρών στις εργατικές - λαϊκές οικογένειες.

5. Η πολιτική της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ αντιμετωπίζει την Παιδεία σαν εμπόρευμα και χτυπάει το δικαίωμα της μόρφωσης των παιδιών της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Ο αντιδραστικός νόμος - πλαίσιο που ενισχύει την επιχειρηματική δραστηριότητα στα Πανεπιστήμια, η αξιολόγηση για την επίσπευση της εφαρμογής των αντιδραστικών αλλαγών, η λειτουργία των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), των κάθε λογής παραρτημάτων των ξένων κολεγίων και ιδιωτικών πανεπιστημίων, συμβαδίζουν με τη λεγόμενη αποκέντρωση, το διαχωρισμό, την κατηγοριοποίηση των σχολείων και τη σύνδεσή τους με τις επιχειρήσεις. Ενισχύεται η μορφωτική υποβάθμιση, υψώνονται νέοι ταξικοί φραγμοί για τα παιδιά των εργατικών - λαϊκών οικογενειών.

6. Η απελευθέρωση της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Μεταφορών και άλλων νευραλγικών τομέων και κλάδων της οικονομίας, που προωθείται με αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, του ΟΣΕ και άλλων δημόσιων επιχειρήσεων είναι αλλαγές που ικανοποιούν τις ανάγκες του καπιταλισμού, των μονοπωλίων. Κι αυτές οι αλλαγές οδηγούν στην παρουσία και ισχυροποίηση των μεγάλων οικονομικών ομίλων, τον ανταγωνισμό συμφερόντων, τη μετατροπή των δημόσιων επιχειρήσεων σε ανώνυμες εταιρείες, το χαράτσωμα των λαϊκών οικογενειών με την αύξηση των τιμολογίων και την ανατροπή των δικαιωμάτων των εργαζομένων.

7. Τα οικονομικά και άλλα σκάνδαλα που σημειώνονται όλα τα χρόνια της δικομματικής διακυβέρνησης είναι αποτέλεσμα της διαπλοκής ανάμεσα στην πολιτική εξουσία και τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, εκφράζουν τη σήψη, τον παρασιτισμό του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος.

8. Η καταστολή και ο αυταρχισμός, η κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία είναι η άλλη όψη της αντιλαϊκής πολιτικής.

Ο χαρακτηρισμός εννέα (9) στις δέκα (10) απεργίες ως παράνομων και καταχρηστικών. Οι διώξεις, οι απειλές, οι απολύσεις ακόμα και εγκύων. Οι τρομονόμοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των αστικών κυβερνήσεων, οι χαφιεδοκάμερες και γενικότερα η πολιτική που προσπαθεί να χτυπήσει το εργατικό - λαϊκό κίνημα, δείχνουν τα όρια της αστικής δημοκρατίας και τονίζουν τη σημασία της πάλης για τα δημοκρατικά δικαιώματα των εργαζομένων. Με ιδιαίτερη φροντίδα για τους μετανάστες που αντιμετωπίζουν διώξεις, συλλήψεις, κακομεταχείριση. Πολύ περισσότερο που το επόμενο διάστημα θα βρεθούν απέναντι στα νέα σκληρά μέτρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προβλέπουν "στρατόπεδα συγκέντρωσης", πολύμηνη φυλάκιση και άλλες μορφές καταστολής.

ΤΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΠΟΥ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΙΟ ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΥΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥΣ.

Η καπιταλιστική ανάπτυξη, η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντα του κεφαλαίου, είτε λέγεται "εκσυγχρονισμός" είτε λέγεται "μεταρρύθμιση", ευθύνεται για τη χειροτέρευση της κατάστασης της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Σήμερα, στο όνομα του φόβου της οικονομικής ύφεσης, με βασικό στόχο την επιτάχυνση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου, η κυβέρνηση ετοιμάζεται για νέα ακόμα σκληρότερα αντιλαϊκά μέτρα κατά των εργασιακών, μισθολογικών, κοινωνικών - ασφαλιστικών δικαιωμάτων.

Ηδη, προωθήθηκε στη Βουλή το νέο φορολογικό νομοσχέδιο που προβλέπει ακόμα μεγαλύτερη μείωση του συντελεστή φορολογίας κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, ο οποίος σταδιακά θα φτάσει στο 20%!

Πρόκειται για μια νέα αντιλαϊκή φοροεπιδρομή κατά των μισθωτών, κατά των αυτοαπασχολούμενων, μικρών επαγγελματοβιοτεχνών και εμπόρων, που είναι οι μόνιμοι στόχοι της αντιλαϊκής πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Το νομοσχέδιο προβλέπει την αύξηση των έμμεσων φόρων που πλήττουν τις λαϊκές οικογένειες, την αύξηση των τελών κυκλοφορίας κατά 20%.

Καταργεί το αφορολόγητο όριο και επιβάλλει σκληρή φορολογία στους αυτοαπασχολούμενους, στους μικρούς επαγγελματίες, βιοτέχνες και εμπόρους, που σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

Επιβάλλει τη μείωση των κρατικών δαπανών για κοινωνικές υπηρεσίες, τη μείωση και αυτής της ισχνής χρηματοδότησης των νοσοκομείων, γενικότερα των δημόσιων μονάδων Υγείας, προωθώντας τα λεγόμενα πρωτόκολλα ιατρικών πράξεων που είναι πακέτα προκαθορισμένων - τυποποιημένων εξετάσεων, φαρμάκων, θεραπειών που χρησιμοποιούνται για την εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής.

Οι τυμπανοκρουσίες περί στήριξης των χαμηλόμισθων και χαμηλοσυνταξιούχων, περί προστασίας των φτωχών, αποτελούν μόνιμη μέθοδο των κυβερνήσεων της πλουτοκρατίας για την εξαπάτηση των θυμάτων της πολιτικής τους, την καθήλωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων και τον έλεγχο αγωνιστικών αντιδράσεων.

Το συμπέρασμα αυτό επιβεβαιώνεται από την πολύχρονη τακτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ.

Η πολιτική τους γεννάει και επεκτείνει τη φτώχεια η οποία αγκαλιάζει σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 20% του πληθυσμού της χώρας. Κι αυτό με κριτήριο το προκλητικά χαμηλό ετήσιο εισόδημα των 5.000 ευρώ.

Η φθορά του δικομματισμού είναι ολοφάνερη. Χιλιάδες εργαζόμενοι προβληματίζονται, κατακρίνουν, καταδικάζουν την αντιλαϊκή πολιτική. Αναζητούν λύσεις.

Η πλουτοκρατία, οι διαχειριστές του συστήματος παρεμβαίνουν, προσπαθούν να ελέγξουν, να χειραγωγήσουν τις διεργασίες που γίνονται, να αποφύγουν μια μαζική, ουσιαστική ριζοσπαστική διαφοροποίηση λαϊκών δυνάμεων.

Γι' αυτό επιμένουν σε νέα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, διαμορφώνοντας το έδαφος για κεντροαριστερά και κεντροδεξιά σχήματα και κυβερνήσεις συνεργασίας, με σκοπό την προώθηση ακόμα πιο αντιδραστικών αλλαγών με την υφαρπαγή της λαϊκής συναίνεσης.

Σε αυτό το παιχνίδι συμμετέχει και ο ΣΥΝ, ο οποίος, με τις πολιτικές του θέσεις και την πρακτική του, έχει ευθύνες για την κατάσταση των εργατικών - λαϊκών οικογενειών. Γιατί, παρά τις αντιπολιτευτικές κορόνες που χρησιμοποιεί, στηρίζει τις αποφάσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης, στηρίζει την ελεύθερη κίνηση του κεφαλαίου, την ανταγωνιστικότητα και την κερδοφορία των επιχειρήσεων που βρίσκονται πίσω από την αντιλαϊκή επίθεση, από τις ανατροπές των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων, από τις ιδιωτικοποιήσεις.

Προκεχωρημένο φυλάκιο στήριξης της στρατηγικής του κεφαλαίου και της αντιλαϊκής πολιτικής, με πρωταγωνιστικό ρόλο στον εγκλωβισμό εργατικών δυνάμεων, είναι οι πλειοψηφίες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, ο κυβερνητικός - εργοδοτικός συνδικαλισμός.

Οι δυνάμεις αυτές είναι συνένοχες γιατί:

• Σπέρνουν και καλλιεργούν στην εργατική τάξη τη λογική της συναίνεσης, της συνεργασίας με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.
• Συμβάλλουν στην καθήλωση των μισθών και των συντάξεων, στο πέρασμα των αντεργατικών μέτρων που επιβάλλουν τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, την αύξηση των ορίων ηλικίας και γενικότερα τη χειροτέρευση των προϋποθέσεων συνταξιοδότησης.
• Στηρίζουν την εμπορευματοποίηση - ιδιωτικοποίηση της Παιδείας, της Υγείας, της Πρόνοιας, των κοινωνικών υπηρεσιών.
• Είναι υπέρ της απελευθέρωσης της Ενέργειας, των Τηλεπικοινωνιών, των Μεταφορών, του Χρηματοπιστωτικού συστήματος κ.ά.

Στην πράξη αποδεικνύεται καθημερινά ότι το ΠΑΜΕ, το ΤΑΞΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ αποτελεί ισχυρή δύναμη αντίστασης, υπεράσπισης, διεύρυνσης των εργατικών - λαϊκών δικαιωμάτων που δίνει καθημερινά τη μάχη.

• Για το δικαίωμα στη δουλειά, κατά των απολύσεων, φέρνοντας σημαντικά αποτελέσματα στην αναμέτρηση με την εργοδοσία.
• Για την προστασία της ζωής, της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων στους χώρους δουλειάς. Για τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα, μπλοκάροντας, καθυστερώντας αντεργατικές αποφάσεις.
• Για την αύξηση των μισθών και των συντάξεων, με επιμονή στην υπογραφή κλαδικών και επιχειρησιακών Συλλογικών Συμβάσεων, με αξιόλογα αποτελέσματα, παρά τη ζημιά που κάνει η υποτακτική στάση της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ.
• Για την υπεράσπιση των μεταναστών από τις επιθέσεις του αστικού κράτους και της εργοδοσίας.
• Για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια, τον Αθλητισμό και τον Πολιτισμό.
• Για να σταματήσει η εμπορική εκμετάλλευση των παραλιών, να καταργηθούν τα διόδια.
• Για την προστασία των δασών, για καθαρό - υγιεινό νερό, γενικότερα για την προστασία του περιβάλλοντος.
• Για την εργατική, διεθνιστική αλληλεγγύη.

Σε κάθε ένα μέτωπο πάλης το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα οργανώνουν σχεδιασμένα πολύμορφες κινητοποιήσεις.

Με βάση αυτή την πείρα συνεχίζουμε τον αγώνα, με μεγαλύτερη προσφορά, για να δυναμώσει η ταξική πάλη, να γίνουν ακόμα πιο ουσιαστικά βήματα στην οργάνωση των εργαζομένων στα συνδικάτα, να βελτιωθεί η λειτουργία και η δράση τους.

Να οργανωθούν οι εργαζόμενοι στους τόπους δουλειάς, να συγκροτηθούν Επιτροπές Αγώνα, πυρήνες εργατικής δράσης.

Να αποδυναμωθούν οι δυνάμεις του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, να αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης στα συνδικάτα προς όφελος των εργαζομένων, προς όφελος του ταξικού κινήματος.

Το επόμενο διάστημα θα είναι πολύ "καυτό", θα το χαρακτηρίσει η άνοδος της ταξικής πάλης. Η προσοχή του ΠΑΜΕ συγκεντρώνεται:

• Στη μάχη για να μην περάσει η κατάργηση των Βαρέων -Ανθυγιεινών και τα άλλα αντιασφαλιστικά μέτρα της κυβέρνησης. Για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας των εργαζομένων. Για τα εργασιακά - ασφαλιστικά δικαιώματα, για το σταθερό χρόνο εργασίας, κατά των ελαστικών μορφών απασχόλησης.
• Στις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, στην αύξηση των μισθών και των συντάξεων, στον αγώνα κατά της ακρίβειας.
• Στην πάλη για το δικαίωμα στη δουλειά, κατά των απολύσεων.
• Για την Παιδεία, την Υγεία, την Πρόνοια. Κατά των ιδιωτικοποιήσεων.

Το ΠΑΜΕ έχει ανοίξει μέτωπο κατά της νέας διοικητικής μεταρρύθμισης, κατά του "Καποδίστρια 2", που συνιστά ένα πρόσθετο εργαλείο επιβολής της αντιλαϊκής πολιτικής για την ενίσχυση του κεφαλαίου, για νέα φορολογικά χαράτσια, για υποβάθμιση και εμπορευματοποίηση της Υγείας, της Πρόνοιας, της Παιδείας κ.ά.

Το ταξικό κίνημα θα δώσει ιδιαίτερο βάρος στην ανάπτυξη του αντιιμπεριαλιστικού, αντιπολεμικού αγώνα, παίρνοντας υπόψη τις συνέπειες που έχει η εγκατάσταση της λεγόμενης αντιπυραυλικής ασπίδας των Αμερικανών στην Ευρώπη και την κατάσταση που διαμορφώνεται στον Καύκασο, τα Βαλκάνια, τη Μέση Ανατολή, την ευρύτερη περιοχή. Παίρνοντας υπόψη την ιμπεριαλιστική επιθετικότητα, την όξυνση των αντιθέσεων ανάμεσα στις ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, την Ευρωπαϊκή Ενωση, τη Ρωσία για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και τους δρόμους διέλευσης του πετρελαίου και του φυσικού αερίου.

Το ταξικό κίνημα θα αναλάβει ειδικές πρωτοβουλίες για τα δικαιώματα των νέων εργαζομένων, των γυναικών, των μεταναστών, για να μπουν νέες δυνάμεις στα συνδικάτα, στην οργανωμένη πάλη και να έχουν αποφασιστική συμβολή στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος.

Επίσης, σημαντικές πρωτοβουλίες θα αναληφθούν για την ανάπτυξη της κοινής δράσης με τα λαϊκά στρώματα, τις αγωνιστικές νεολαιίστικες και γυναικείες οργανώσεις, την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας ανάμεσα στην εργατική τάξη, τη μικρομεσαία αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης.

Ο αντίπαλος είναι κοινός. Τα μονοπώλια και η πολιτική που υπηρετεί τα συμφέροντά τους χτυπάνε τις λαϊκές δυνάμεις, ξεκληρίζουν τη φτωχή αγροτιά. Οι εξελίξεις στην αγροτική οικονομία, τα διατροφικά προβλήματα, η λειψυδρία είναι σημαντικά πεδία δράσης για το ταξικό κίνημα.

Το διεκδικητικό πλαίσιο του ΠΑΜΕ είναι ισχυρό, σύγχρονο όπλο στα χέρια της εργατικής τάξης. Δείχνει το δρόμο της διεκδικητικής πάλης, ξεκαθαρίζοντας ότι η αναμέτρηση με τις δυνάμεις του κεφαλαίου δεν περιορίζεται στη διεκδίκηση καλύτερων όρων πώλησης της εργατικής δύναμης, αλλά στοχεύει στη συγκέντρωση δυνάμεων για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής, την ανατροπή του εκμεταλλευτικού καθεστώτος. Για την οικοδόμηση μιας κοινωνίας που τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνική ιδιοκτησία και το κριτήριο της ανάπτυξης δε θα είναι το κέρδος, αλλά η ικανοποίηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών».