Εξήντα τρία χρόνια πάνε από τις δυο αποφράδες ημέρες, 6 και 9 Αυγούστου 1945. Οι δυο ιαπωνικές πόλεις, Χιροσίμα και Ναγκασάκι, έγιναν τα δυο πρώτα πειραματόζωα των όπλων της ατομικής λέπρας. Μαζί τους δοκιμαζόταν κι ο ιαπωνικός λαός, εθισμένος σε ένα αρχέγονο αυτοκρατορικό καθεστώς. Το βιομηχανικό - στρατιωτικό σύμπλεγμα των ΗΠΑ επιβεβαίωνε με ένα ιστορικό έγκλημα κατά του ανθρώπου την οριστική άνοδό του στο στερέωμα του διεθνούς καπιταλισμού ως η αδιαφιλονίκητη ηγέτιδα δύναμη.

Από τότε πολλά άλλαξαν στον πλανήτη. Το αμερικανικό ιμπεριαλιστικό κεφάλαιο ανταμείφθηκε στις προσδοκίες του. Η σχεδιασμένη οικονομία της ΕΣΣΔ δεν μπόρεσε να αντέξει τον θανατερό εξοπλιστικό ανταγωνισμό μαζί με τις ενισχύσεις που έδινε σε εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα και κράτη όπως π.χ. η Κούβα. Η οικονομική πίεση οδήγησε στην ανατροπή και διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης σε συνδυασμό με το διεφθαρμένο γραφειοκρατικό τμήμα μιας προδοτικής πολιτικής ηγεσίας. Η σχεδιασμένη από το 1945 κατίσχυση του διεθνούς καπιταλισμού με κορωνίδα το αμερικανικό χρηματιστικό κεφάλαιο έγινε γεγονός.

Ο πλανήτης οδηγήθηκε στην πιο αντιδραστική, αλλά κι επικίνδυνη σελίδα του ανθρώπου. Για πρώτη φορά μετά το τέλος του Δεύτερου Παγκοσμίου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου ο θερμός πόλεμος αντικατέστησε τον ψυχρό πόλεμο σε ένα κομμάτι της καρδιάς του καπιταλισμού, στην Ευρώπη, με θύμα τη Γιουγκοσλαβία. Την ισορροπία του τρόμου διαδέχτηκε η ανισορροπία του τρόμου. Λαοί εξανδραποδίστηκαν στο όνομα ενός νεοκαπιταλισμού. Η πείνα και ο φόβος έγιναν μόνιμοι σύντροφοι σε τμήματα του πληθυσμού των αναπτυγμένων καπιταλιστικών κρατών. Το Μολώχ της αυθαιρεσίας και του προνομίου θριαμβεύει. Από την εφιαλτική ανάμνηση της 6ης και 9ης Αυγούστου 1945 έμεινε η υπαρκτή ανεξέλεγκτη διάδοση των πυρηνικών κι ο ιμπεριαλιστικός βομβαρδισμός της Γιουγκοσλαβίας και του Ιράκ με πυρά απεμπλουτισμένου ουρανίου. Ο εφιάλτης της Χιροσίμα ζωντανεύει στο αιώνιο σύνθημα: Χιροσίμα αγάπη μου, δεν ξεχνώ!