Το τελειωτικό χτύπημα της πλήρους και σταθερής εργασίας, η παραπέρα αύξηση της μερικής απασχόλησης, η παραπέρα διεύρυνση των συμβάσεων ορισμένου χρόνου, η αύξηση της απλήρωτης δουλειάς και τελικά η αφαίρεση κάθε ίχνους ελεύθερου χρόνου από τον εργαζόμενο, αποτελούν τους πάγιους, προς κατάκτηση, στόχους του μεγάλου κεφαλαίου. Στην εκπλήρωση αυτών των στόχων θα συμβάλει αποφασιστικά, μαζί με το ήδη απελευθερωμένο ωράριο και τις εργασιακές σχέσεις, και η κατάργηση της αργίας της Κυριακής που ανακινήθηκε την προηγούμενη βδομάδα. Γι' αυτό άλλωστε και διαρκώς οι πολυεθνικές και οι μεγαλέμποροι, επιχειρούν με διάφορους τρόπους, κάθε φορά, να το πετύχουν. Θέλουν εργαζόμενους «σταντ μπάι», 24 ώρες το 24ωρο 7 μέρες τη βδομάδα υπό τη δούλεψή τους.

Η αξίωση αυτή έρχεται να πατήσει στο πρόσφορο αντεργατικό έδαφος που έχουν δημιουργήσει τόσο η κυβέρνηση της ΝΔ όσο και οι προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ, με την ουσιαστική στήριξη τόσο των κομμάτων του ευρωμονόδρομου, εξαπολύοντας όλα τα προηγούμενα χρόνια άγρια επίθεση κατά του 8ωρου, της πλήρους και σταθερής εργασίας, επιβάλλοντας τις ελαστικοποιημένες και άθλιες εργασιακές σχέσεις, σε βάρος των εργαζομένων. Αυτή ακριβώς η πολιτική, που επιβλήθηκε και ακολουθείται πιστά, είναι που δίνει αέρα στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο στο χώρο του εμπορίου να απαιτεί και άλλα, και στην προκειμένη περίπτωση την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας. Γιατί, μια τέτοια εξέλιξη σε συνδυασμό με τις «ξεχαρβαλωμένες» εργασιακές σχέσεις που έχουν επιβληθεί θα τους εξασφαλίσει ακόμα περισσότερα κέρδη.

Η επιχειρηματολογία που επιστρατεύεται για ακόμα μια φορά, για να περάσει η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, είναι σαθρή. Η ακρίβεια δε θα παταχτεί με την κατάργηση της αργίας της Κυριακής. Οπως επίσης σαθρό ήταν και είναι και το επιχείρημα για δήθεν αύξηση των θέσεων εργασίας. Γιατί αποδείχτηκε περίτρανα και με τη διεύρυνση του ωραρίου ότι οι θέσεις εργασίας δεν αυξήθηκαν. Μια σειρά μικροί έμποροι αναγκάστηκαν, μην μπορώντας να αντεπεξέλθουν, να βάλουν «λουκέτο», στέλνοντας τους εργαζόμενους που απασχολούσαν στην ανεργία. Παράλληλα, μοίρασαν μια θέση πλήρους και σταθερής απασχόλησης σε δυο και τρεις εργαζόμενους με μερική απασχόληση, σε εργαζόμενους με ωρομίσθιο και με μισθούς πείνας.

Για την εξέλιξη αυτή, τεράστιες είναι οι ευθύνες που έχουν οι δυνάμεις του συμβιβασμού και της συναίνεσης στο συνδικαλιστικό κίνημα. Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - Αυτόνομη Παρέμβαση στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων είναι αυτές που όχι μόνο δεν οργάνωσαν την αντίσταση των εργαζομένων, αλλά έβαλαν φαρδιά - πλατιά την υπογραφή τους μαζί με την εργοδοσία στην απόφαση για την απελευθέρωση του ωραρίου.

Στον αντίποδα, οι ταξικές δυνάμεις, το ΠΑΜΕ καλούν σε συγκέντρωση δυνάμεων «για να απαντήσουμε αποφασιστικά και να μπλοκάρουμε κάθε προσπάθεια των μεγαλεμπόρων, των μονοπωλίων και της κυβέρνησης να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία. Η κοινή δράση, ο συντονισμός και η αγωνιστική απάντηση εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων και μικρών εμπόρων μπορεί να βάλει φραγμό στα σχέδιά τους. Ενώνουμε τις δυνάμεις μας εργαζόμενοι, αυτοαπασχολούμενοι, μικρέμποροι απέναντι στον κοινό αντίπαλο, τα μονοπώλια και τις πολυεθνικές. Δίνουμε αποφασιστικά απάντηση, καταδικάζουμε την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική».

Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα, τους εργαζόμενους να είναι σε αγωνιστική επιφυλακή, να δώσουν αποφασιστικά τη μάχη, από κοινού με τους αυτοαπασχολούμενους να διεκδικήσουν:

Οχι στην κατάργηση της Κυριακής Αργίας και νομοθετική κατοχύρωσή της. Οχι στην απελευθέρωση του ωραρίου. Να καταργηθούν οι νόμοι και οι διατάξεις που απελευθερώνουν το ωράριο. Να καταργηθεί η μερική απασχόληση, το ωρομίσθιο και οι συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Πλήρη και σταθερή δουλειά, 7ωρο - 35ωρο - 5ήμερο. 1.400 ευρώ κατώτερο μισθό, 1.120 ευρώ σύνταξη, 1.120 ευρώ επίδομα ανεργίας.