Από τους αμέτρητους ανθρώπους, που άρχισαν νωρίς το απόγευμα να κατακλύζουν τον ντόκο όπου βρισκόταν το καράβι με τον τρόμο και την αγωνία ζωγραφισμένα στα πρόσωπά τους, ήξεραν ότι κάποιοι από αυτούς θα είναι οι «χαροκαμένοι». Ο μόνος που ήταν σίγουρος για το κακό που τους βρήκε ήταν ο αδελφός του 27χρονου παλικαριού Φλωράν Αντιάση. Ο ίδιος μεταλλεργάτης, ήξερε ότι ο αδελφός του δε βγήκε, ενώ συνεχώς φώναζε «μου τον φάγανε».

Από τις 8 το βράδυ, οπότε άρχισαν να κυκλοφορούν τα ονόματα από στόμα σε στόμα, άρχισε και ένας υπόκωφος θρήνος. Ομως, οι συγγενείς του Πασπαράκη είχαν την ελπίδα μέχρι αργά το βράδυ ότι «ίσως έχει πάει κάπου. Το κινητό του χτυπάει. Δεν μπορεί να είναι στο αμπάρι που έχει πλημμυρίσει νερά». Στις 9.45 ανασύρεται ο πρώτος νεκρός. Δύο ώρες αργότερα, ο δεύτερος. Στις 2 χτες τα ξημερώματα εντόπισαν άλλα τρία πτώματα τα οποία κατάφεραν να τα ανασύρουν στις 4 χτες το πρωί. Στις 9 το πρωί εντόπισαν και τους άλλους τρεις. Οι συγγενείς ολόκληρη τη νύχτα βρισκόταν εκεί κάτω από το πλοίο, παρακολουθώντας κάθε κίνηση των πυροσβεστών, των εργατών που συμμετείχαν στην επιχείρηση ανεύρεσης μέσα το αμπάρι, ενώ από το υπουργείο ακόμα και χτες αργά το πρωί δε δινόταν κανένα στοιχείο, που να τους δώσει τέλος σε αυτό το μαρτύριο.