Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα, στην περίοδο από το 2005 μέχρι το 2008, το σύνολο των φορολογικών εσόδων του κράτους αυξήθηκε κατά 12,6 δισ. ευρώ ή 30%. Με δεδομένο ότι στην ίδια περίοδο η ονομαστική αύξηση του ΑΕΠ ανήλθε στο (22-23%) και ο επίσημος πληθωρισμός αυξήθηκε περίπου 11,5% - 12%, είναι ολοφάνερο πως έχουμε μια αύξηση της φορολογίας του ΑΕΠ (δηλαδή του παραγόμενου πλούτου και των εισοδημάτων που φορολογούνται).

Στο εύλογο ερώτημα, ποιος πλήρωσε τα σπασμένα - δηλαδή τη γενναία αύξηση της φορολογίας του παραγόμενου πλούτου (ΑΕΠ) και των εισοδημάτων - η απάντηση βρίσκεται στα αναλυτικά στοιχεία του κρατικού προϋπολογισμού, όπου καταγράφεται η διαχρονική εξέλιξη (μεταβολή) στις επιμέρους κατηγορίες των φορολογικών εσόδων. Οποιος καθίσει και διαβάσει τα αναλυτικά στοιχεία του προϋπολογισμού με τη διαχρονική εξέλιξη των φορολογικών εσόδων, θα διαπιστώσει πως τα σπασμένα της αύξησης της φορολογίας του ΑΕΠ (και των φορολογούμενων εισοδημάτων), δεν τα πλήρωσαν οι οικονομικά ισχυροί και πλούσιοι (μεγαλοεπιχειρηματίες που είδαν τα εισοδήματά τους να εκτινάσσονται στα ύψη από την προκλητική αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρήσεών τους) αλλά τα συνήθη υποζύγια του προϋπολογισμού.

Με πρόσχημα λοιπόν το «νοικοκύρεμα» των δημόσιων οικονομικών (ελλειμμάτων, κρατικού χρέους) και την ενίσχυση της «ανταγωνιστικότητας», η κυβέρνηση της ΝΔ υποχρέωσε τους ανθρώπους του μόχθου και της δουλειάς (μισθωτούς, συνταξιούχους, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες και επαγγελματοβιοτέχνες ή εμπόρους) να πληρώσουν στην εφορία ακόμη περισσότερους φόρους.

Ετσι, στην περίοδο από το 2005 μέχρι το 2008, που η επίσημη κυβερνητική πολιτική περιόρισε τις ονομαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις σε ποσοστά γύρω και κάτω του 10% και παράλληλα συνέβαλε στον υπερδιπλασιασμό των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων, οι έμμεσοι φόροι αυξήθηκαν κατά 37% και οι άμεσοι φόροι 20%.

Με τις αλλαγές της κυβέρνησης οι κατεξοχήν αντιλαϊκοί έμμεσοι φόροι, έγιναν αντιλαϊκότεροι. Σ' αυτό συνηγορεί και το γεγονός ότι από το 2005 μέχρι και το 2008 η αύξηση των έμμεσων φόρων κατά 37% (ποσοστό σχεδόν δεκαπλάσιο του επίσημου πληθωρισμού) απέφερε πρόσθετα έσοδα 8,9 δισ. ευρώ. Και είναι αντιλαϊκοί οι έμμεσοι φόροι, όχι επειδή το λέμε εμείς, αλλά για τον απλό λόγο ότι βαρύνουν το ίδιο τους πεινασμένους που ζουν με τα επιδόματα πρόνοιας - ανεργίας ή μισθούς και συντάξεις των 500 ευρώ το μήνα, και τους μεγιστάνες του πλούτου που τα... φέρνουν βόλτα με 10.000 ή και 1.000.000 ευρώ το μήνα! Ετσι, για ένα κιλό ψωμί, ένα κιλό κρέας, για τη βενζίνη πληρώνουν τον ίδιο φόρο ο χαμηλόμισθος, ο χαμηλοσυνταξιούχος ή ο άνεργος με τους μεγαλοέχοντες και μεγαλοκατέχοντες.

Το γεγονός ότι στην εξεταζόμενη περίοδο ενισχύθηκε ο αντιλαϊκός χαρακτήρας των έμμεσων φόρων, επιβεβαιώνεται και από το ότι:

• Οι φόροι συναλλαγών αυξήθηκαν συνολικά κατά 39% (κυρίως ΦΠΑ και λοιποί φόροι συναλλαγών, όπως μεταβίβασης κεφαλαίων, χαρτοσήμου κλπ). Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί, ότι ο ΦΠΑ - που το 2005 αντιπροσώπευε το 89,3% και φέτος θα ανέλθει στο 90,8% των συνολικών έμμεσων φόρων - αυξήθηκε κατά 41%. Σημαντικό μερίδιο στη μεγάλη αύξηση τόσο των έμμεσων φόρων και γενικά των συνολικών φορολογικών εσόδων του κράτους, είχε η απόφαση της κυβέρνησης να αυξήσει το 2005 τους συντελεστές του ΦΠΑ κατά 2 μονάδες, προκαλώντας κατακόρυφη αύξηση του πληθωρισμού και παραπέρα υποβάθμιση της αγοραστικής δύναμης των λαϊκών νοικοκυριών.
• Οι φόροι κατανάλωσης αυξήθηκαν συνολικά 36% (κυρίως λόγω των αλυσιδωτών αυξήσεων στον Ειδικό Φόρο Κατανάλωσης (ΕΦΚ) καυσίμων που αποφάσισε η κυβέρνηση της ΝΔ. Ετσι, με πρόσχημα την εναρμόνιση της φορολογίας των υγρών καυσίμων με την ΕΕ, η κυβέρνηση αύξησε μέχρι τώρα 3 φορές τον ΕΦΚ στα καύσιμα, συμβάλλοντας στην άνοδο των τιμών τόσο του πετρελαίου θέρμανσης όσο και στα άλλα υγρά καύσιμα (βενζίνες, πετρέλαια). Χάρη σε αυτές τις αυξήσεις, για το 2008, τα έσοδα του προϋπολογισμού από τον ΕΦΚ καυσίμων προβλέπεται να αυξηθούν κατά 67%!

Αντιλαϊκότεροι, όμως, έγιναν και οι άμεσοι φόροι. Με τις «εκσυγχρονιστικές» ή «μεταρρυθμιστικές» αλλαγές που προώθησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - όπως η μείωση των φορολογικών κλιμακίων σε μόλις 4 - περιορίστηκε η προοδευτικότητα των άμεσων φόρων. Το αποτέλεσμα αυτών των αλλαγών (ανάμεσα σ' αυτές η δραστική μείωση των συντελεστών φορολογίας για τα επιχειρηματικά κέρδη και η ισχνή μείωση των συντελεστών φορολογίας για τα προσωπικά εισοδήματα), ήταν να αυξηθούν τα φορολογικά βάρη για τα χαμηλά εισοδήματα και να μειωθούν τα βάρη για τους μεγαλοεισοδηματίες και μεγαλοϊδιοκτήτες.

Σ' αυτό συνηγορούν και τα αναλυτικά στοιχεία του πίνακα, που αποτυπώνουν την εξέλιξη των άμεσων φόρων. Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά, στην τελευταία 4ετία - από το 2005 μέχρι και το 2008 - ενώ το σύνολο των άμεσων φόρων αυξήθηκε κατά 20% ή 3,7 δισ. ευρώ, το ποσοστό αύξησης των φόρων ήταν πολύ μεγαλύτερο για τους φορολογούμενους με χαμηλά εισοδήματα και πολύ μικρότερο για τους μεγαλοεισοδηματίες και μεγαλοϊδιοκτήτες.

Συγκεκριμένα, το 2008 συγκριτικά με το 2005:

• Ο φόρος εισοδήματος φυσικών προσώπων (εισοδήματα μισθωτών, συνταξιούχων, αγροτών, επιχειρηματιών κλπ) αυξήθηκε κατά 31%, με τη μερίδα του λέοντος να προέρχεται από τα μικρά και μεσαία εισοδήματα.
• Ο φόρος εισοδήματος νομικών προσώπων (κέρδη μικρών και μεγάλων επιχειρήσεων) αυξήθηκε μόλις 3%. Η συμβολική αύξηση της φορολογίας των κερδών, αποτελεί σε μεγάλο βαθμό, «καρπό» της δραστικής μείωσης των συντελεστών φορολογίας των κερδών (15 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες) που θέσπισαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Ετσι, σε μια περίοδο που τα κέρδη των μεγάλων επιχειρήσεων αυξάνονταν με διψήφιο ή και τριψήφιο αριθμό και συνεχίζονταν οι πολιτικές μείωσης της αγοραστικής δύναμης των μισθών και συντάξεων, είχαμε μείωση (σε πραγματικές τιμές) των φόρων που πλήρωσαν οι επιχειρήσεις για τα κέρδη τους! Η ευνοϊκή μεταχείριση των κυβερνώντων, απέναντι στο μεγάλο κεφάλαιο, επιβεβαιώνεται και από τη διάταξη που προωθεί η κυβέρνηση (την ενσωμάτωσε στο νομοσχέδιο για την εισοδηματική πολιτική λιτότητας του 2008 των εργαζομένων στο δημόσιο τομέα και τους συνταξιούχους) με την οποία παρατείνει για μια ακόμη χρονιά (πρωτοεφαρμόστηκε το 2000)τη φορολογική πριμοδότηση σε τράπεζες και ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς τους δίνει το δικαίωμα της έκπτωσης από το φόρο εισοδήματος του παρακρατηθέντος φόρου 10% επί των τόκων των ομολόγων.
• Ο φόρος στην περιουσία (φόρος ακίνητης περιουσίας και κληρονομιών - γονικών παροχών ή δωρεών) αυξήθηκε 84%. Προσοχή, και εδώ τα φαινόμενα απατούν! Μπορεί η αύξηση των φορολογικών εσόδων του κράτους από την περιουσία να φαντάζει προοδευτική και δημοκρατική αλλά δεν είναι. Κι αυτό γιατί η γενναία αύξηση των φόρων από την ακίνητη περιουσία οφείλεται στην υπερφορολόγηση της μικρής ακίνητης περιουσίας, παράλληλα με τη μείωση της φορολογίας για τους μεγαλοϊδιοκτήτες. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται και η απόφαση της κυβέρνησης της ΝΔ να καταργήσει από φέτος το Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας - το ΦΜΑΠ - που επιβάρυνε τους ιδιοκτήτες μεγάλων ακινήτων και παράλληλα να καθιερώσει το φόρο κατοχής ακινήτων, επιβάλλοντας το Ειδικό Τέλος σε όλους τους φορολογούμενους με μικρή ακίνητη περιουσία, όπως οι ιδιοκτήτες διαμερισμάτων πάνω από 50 τ.μ. κλπ.

Τα παραπάνω στοιχεία, αποτυπώνουν πλευρές μόνο της άγριας φορολογικής επίθεσης που δέχτηκαν μέχρι τώρα τα λαϊκά εισοδήματα των ανθρώπων του μόχθου και της δουλειάς, προκειμένου οι κυβερνώντες να εξαργυρώσουν τις «υποχρεώσεις» που έχουν αναλάβει απέναντι τόσο στην ΕΕ και τις ευρωπαϊκές πολυεθνικές όσο και στην εγχώρια ολιγαρχία του πλούτου. Τα ίδια στοιχεία, αποδεικνύουν ότι το διάτρητο των επιχειρημάτων περί «αντοχής της οικονομίας», που επικαλούνται κατά διαστήματα οι κυβερνώντες - πράσινοι ή γαλάζιοι - κάθε φορά που αρνούνται την ικανοποίηση των δίκαιων λαϊκών αιτημάτων. Θεωρείται δε βέβαιο, πως όσο νωρίτερα οι εργαζόμενοι καταφέρουν να ανατρέψουν με την πάλη τους το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων (δηλαδή την «ιερά συμμαχία» των κομμάτων εξουσίας και του ευρωμονόδρομου με τους κεφαλαιοκράτες) τόσο νωρίτερα θα μπει φραγμός στις φορομπηχτικές και φοροεισπρακτικές πολιτικές και θα ανακουφιστούν τα πλατιά λαϊκά στρώματα από τα δυσβάσταχτα φορολογικά βάρη. Από την άποψη αυτή, η πάγια θέση του ΚΚΕ, για «κατάργηση του ΦΠΑ στα είδη λαϊκής κατανάλωσης, στα καύσιμα θέρμανσης και κίνησης για τα αγροτικά νοικοκυριά και τη λαϊκή κατανάλωση», είναι και επίκαιρη και ρεαλιστική.