2. Η σιωπή όμως είναι και απόσταγμα πίκρας, είναι σοφία.

3. Αν τα χάνουμε κάθε φορά που βρισκόμαστε μπροστά σ' έναν σιωπηλό άνθρωπο είναι γιατί μας περιέχει.

4. Η μεγάλη παρεξήγηση με τους σιωπηλούς αρχίζει με τους χαρακτηρισμούς εναντίον τους: «παραιτημένοι», «κρυφές πληγές», «απολιτίκ», «δειλοί».

5. Της καταιγίδας συνήθως προηγείται σιωπή.

6. Ο σιωπηλός σύντροφος μέσα στο κίνημα, έχοντας σβήσει μέσα του κάθε ίχνος ματαιοδοξίας, είναι πια «μακάριος». Αυτοί οι άνθρωποι με συγκινούν όσο κανείς άλλος.

7. «Ο σιωπηλός είναι μακριά από τη διαφθαρείσαν μικροαστική και παντός ηρωισμού εκενωθείσαν μορφήν του χριστιανισμού», όπως μας πληροφορεί ο Μπερντιάεφ.

8. Μόνο μέσα στη σιωπή αποφασίζει ο καθένας για τη ζωή του.

9. Το μεγαλύτερο καταφύγιο των δειλών είναι η φλυαρία.

10. Λέει πολλά, γράφει πολλά, είναι κίβδηλος.

11. Πριν από μέρες παρακολουθούσα μια κηδεία. Οι ιδιοκτήτες του νεκρού με ύφος αγέρωχο στέκονταν πάνω από το φέρετρο και έβγαζαν μακροσκελείς λόγους. Πιο πίσω, στο σκοτάδι της εκκλησίας, κάθονταν σιωπηλοί οι φίλοι και ξέπλεναν τον νεκρό από τις προσβολές των συγγενών.

12. «Σιωπηλέ μου φίλε»: η πιο τιμητική προσφώνηση.

13. Ο φλύαρος είναι γεννημένος μασκαράς. Μεταμφιέζοντας την αδυναμία του σε δύναμη, μεταφέρει την αποκριά όπου μπορεί. Η αποκριά είναι η αποθέωση της φλυαρίας.

14. Η φλυαρία είναι η γυμναστική των ηλιθίων.

15. Παλιό αστείο: Ποιος είναι αυτός που μπορεί να διατάξει έναν φλύαρο πότε ν' ανοίξει και να κλείσει το στόμα του; Μόνο ο οδοντίατρος.

16. Οι σοφιστές, αφού επέζησαν από τις επιθέσεις του Σωκράτη, διέσχισαν ανενόχλητοι τους αιώνες και τώρα ποζάρουν ξετσίπωτα ανάμεσά μας.

17. Ο σιωπηλός δεν καταδέχεται ανταγωνισμούς. Του είναι άγνωστο το κοκοράκι που υπάρχει σε κάθε παρέα και τη βασανίζει με το λειρί του.

18. Η σιωπή ήταν κάποτε το βασίλειο των θεών. Από τη στιγμή που οι θεοί αποφάσισαν να παραδοθούν στα λόγια, δεν ξέφυγαν από τη μοίρα των θνητών. Ο λόγος τους έγινε παραλήρημα και δεν άργησαν να μοιράζουν τιμωρίες σε όλους.

19. Η σιωπή με βγάζει από την αξιοθρήνητη κατάσταση που μου έχει επιβάλει η κυρίαρχη φλυαρία. Είναι η μόνη δυνατότητα για να αντιμετωπίζω κάθε φράση που εκπορεύεται από τα κέντρα του θεάματος.

20. Ο μικροαστός είναι ο ορκισμένος εχθρός του σιωπηλού. Δεν ξέρει τι να κάνει για να τον καταστρέψει. Ενώ η όρεξή του τον συμβουλεύει να κρατηθεί μακριά από τον σιωπηλό, παρ' όλα αυτά του επιτίθεται όπως το κουνούπι στο στόχο του - έχοντας το γνωστό άδοξο τέλος.

21. Ο σιωπηλός, αν και ζει στο κέντρο του εκτροφείου της πραγματικότητας, έχει αποκτήσει το πλεονέκτημα της απόστασης. Είναι σκληρός όπως κάθε ρομαντικός που επιθυμεί να αλλάξει τις συνθήκες ζωής αυτής της έρημης χώρας.

22. Είναι τυχαίο ότι μόνο μέσα στη σιωπή θυμόμαστε καλύτερα και πιστεύουμε - οι θνητοί - πως καμιά φορά επικοινωνούμε με τους αγαπημένους νεκρούς;

23. Η σιωπή είναι το πρώτο και το τελευταίο μας σπίτι.