Associated Press

Σύγκρουση αστυνομικών με απεργούς ανθρακωρύχους την περασμένη χρονιά

Το άρθρο του δημοσιεύεται στο περιοδικό «Οφενζιφ» (διμηνιαίο περιοδικό σοσιαλιστικού περιεχομένου της Οργάνωσης του ΚΟΔΗΣΟ του Αννόβερου) στο τεύχος Γενάρης-Φλεβάρης 2000.

Το κείμενο, με μικρές συντομεύσεις, έχει ως εξής:

... Στις 25 Δεκέμβρη 1989 η Ελενα και ο Νοκολάε Τσαουσέσκου εκτελέστηκαν από ένα απόσπασμα στο στρατώνα του Ταργκοβίστε, βόρεια του Βουκουρεστίου. Πέθαναν όρθιοι σαν κομμουνιστές- στο δρόμο για την εκτέλεση τραγουδούσαν τη «Διεθνή». Ετσι ανέφερε ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος αυτές τις μέρες σε εκπομπή του (γερμανικού ραδιοσταθμού) «Ντόιτσλαντ Φουνκ», αφιερωμένη στα γεγονότα εκείνα (το όνομά του δεν το κατάλαβα, δυστυχώς).

«Θέλουμε να πεθάνουμε μαζί, δε ζητάμε χάρη», δήλωσε η Ελενα Τσαουσέσκου, σύμφωνα με τα λόγια ενός λοχαγού που δημοσίευσε η FAZ (Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ) στις 27.12.1989.

Associated Press

Πρόσφατη διαδήλωση θυμάτων των πυραμίδων που κυνηγούσαν το όνειρο του γρήγορου πλουτισμού

Στα τέλη του Γενάρη ο τότε υπουργός Εσωτερικών της Ρουμανίας μείωσε τον πιθανολογούμενο αριθμό των νεκρών σε 10.000 και την Ανοιξη αναγγέλθηκε επίσημα ο αριθμός των περίπου 700 νεκρών. Τώρα, στις 24.12.1999 η FAZ αναγγέλλει ότι ο ανώτατος εισαγγελέας του στρατού, ταξίαρχος Βοινέα, τερματίζοντας τις ανακρίσεις των τότε γεγονότων καταλήγει στο συμπέρασμα ότι συνολικά σκοτώθηκαν 1.104 άνθρωποι.

Στο σημείο αυτό ο Ρ.Β. υπογραμμίζει ότι η τεράστια διαφορά του αριθμού των θυμάτων μεταξύ 70.000-80.000 και 1.104 είχε το λόγο της. Επρεπε τότε να παρουσιαστούν ψεύτικα οι χιλιάδες νεκροί, ώστε να δικαιολογηθεί η πολιτική δίκη - σόου και η εκτέλεση. Επρεπε ο κόσμος να πιστέψει ότι γι' αυτούς τους «αιμοβόρους» δεν υπήρχε άλλη λύση από την εκτέλεση.

Ο «Τσαουσέσκου, συνεχίζει ο συγγραφέας, είναι μία παραδειγματική περίπτωση για το πώς μανιπουλάρεται από τα ΜΜΕ η εικόνα ενός πολιτικού, σύμφωνα με τα κριτήρια της πολιτικής καιροσκοπίας. Οταν το 1968 η Ρουμανία δεν πήρε μέρος στην επέμβαση των στρατών του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, ο Τσαουσέσκου ήταν για τη Δύση μέσα σε μια νύχτα ένα πολύ καλό παιδί, το καλύτερο μέσα στο κακό ανατολικό μπλοκ. Οταν η Ρουμανία το 1984 δεν αρνήθηκε να μετάσχει στην Ολυμπιάδα του Λος Αντζελες -όπως έκαναν οι άλλες σοσιαλιστικές χώρες της Ευρώπης- ο Τσαουσέσκου υμνήθηκε σε όλους τους τόνους για την "ανυπακοή του απέναντι στη Μόσχα"- τότε δε γινόταν λόγος, όπως αργότερα, για "κυριαρχία τρόμου της Σεκιουριτάτε".

Associated Press

Αστυνομική βία σε πρόσφατη διαδήλωση συνταξιούχων

«Το 1989 η Ρουμανία ήταν η μόνη σοσιαλιστική χώρα- ας αφήσουμε κατά μέρος την Αλβανία- που δεν είχε χρέη στη Δύση!». Και μόνο αυτό- ότι ο ρουμανικός λαός κάτω από μεγάλες θυσίες έγινε ανεξάρτητος από τον ιμπεριαλισμό- αυτό ήταν το έγκλημα, του Τσαουσέσκου, γι' αυτό έπρεπε να τιμωρηθεί, γι' αυτό εκτελέστηκε! Η κυριαρχία τρόμου της ΣΕΚΙΟΥΡΙΤΑΤΕ- τίποτα άλλο από προϊόν φαντασίας των ανθρώπων των μίντια, που θα μπορούσαν το ίδιο καλά να γράψουν σενάρια για φιλμ τρόμου του Χόλιγουντ, δημιουργήθηκε και καλλιεργήθηκε σε συνεργασία με πράκτορες των δυτικών μυστικών υπηρεσιών και ντόπιων αντεπαναστατών.

Η πραγματικότητα; Για παράδειγμα η «Διεθνής Αμνηστία» στην έκθεσή της του 1989 για τη Ρουμανία αναφέρει ότι υπήρχαν Είκοσι εφτά (27) μη βίαιοι πολιτικοί κρατούμενοι και ότι ένας πολιτικός κρατούμενος αναφέρεται ότι πέθανε από κακομεταχείριση. Τίποτα περισσότερο δεν αναφέρει η «Διεθνής Αμνηστία» για την «Κυριαρχία του τρόμου της Σεκιουριτάτε».

Και τώρα ο αριθμός των 1.104 νεκρών κατά τα γεγονότα του τέλους του 1989. Περνάνε όλοι στο λογαριασμό του Τσαουσέσκου; Η «Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ» γράφει στις 24.12.1999 σε μια ανασκόπηση με τίτλο: «Το αίνιγμα της δεύτερης διαταγής πυρός» ανάμεσα σε άλλα:«Το τι όμως συνέβη στις αξιομνημόνευτες ημέρες από τις 16 ως τις 26 Δεκέμβρη στη Ρουμανία, ακόμα και μετά από δέκα χρόνια δεν έχει διαλευκανθεί ολοκληρωτικά. Πιθανώς μερικά αινίγματα δε λύνονται ποτέ». Αυτό εύκολα το αντιλαμβάνεται κανείς, πριν από όλα για το λόγο ότι πιθανά ορισμένοι υποκινητές στη Δύση και ίσως και στη Μόσχα να μην έχουν το ελάχιστο ενδιαφέρον γι' αυτό!

Ο αρθρογράφος της Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ περιγράφει κατόπιν ότι με τις ειδήσεις για άνδρες της Σεκιουριτάτε που πυροβολούσαν από τις στέγες σπιτιών δημιουργήθηκαν συνθήκες εμφυλιοπολεμικές, και μόνο μετά τις 22 Δεκέμβρη έπεσαν θύματά τους 543 άνθρωποι. Το άρθρο της εφημερίδας καταλήγει: «Ολα μιλάνε για το ότι το χάος των Χριστουγέννων, από το οποίο, μετά την εκτέλεση του Τσαουσέσκου αναδείχτηκαν ο κατοπινός Πρόεδρος Ιλιέσκου και η μεταβατική κυβέρνησή του στις δυνάμεις της "νέας τάξης πραγμάτων", δημιουργήθηκε συνειδητά!» Ποιον ωφελεί αυτό; Ισως διαφαίνεται από το γεγονός, με ποια ταχύτητα η (γερμανική) Ομοσπονδιακή κυβέρνηση μέσα στο δημιουργηθέν χάος προσανατολίστηκε με στοχοπροσήλωση, αναγνωρίζοντας τη νέα κυβέρνηση, όπως έγραψε η FAZ στις 27 Δεκέμβρη.

Ο Ρολφ Βελάι αντιγράφει από τη Φραγκφούρτερ Αλγκεμάινε Τσάιτουνγκ και τα εξής: «Ο εισαγγελέας Βαϊνέα, που στη δίκη σκοπιμότητας των Τσαουσέσκου ήταν διορισμένος συνήγορός τους, μιλάει σήμερα για το "ψεύδος περί τρομοκρατών". Δεν υπήρξαν ούτε φονιάδες της Σεκιουριτάτε, ούτε τέτοιοι από αραβικά κράτη. Ως σήμερα δεν έχει διαλευκανθεί ποιος σε ποιους στρατιώτες έδωσε τη δεύτερη διαταγή πυρός. Ποιος, πότε έδωσε όπλα σε διαδηλωτές για να πολεμήσουν κατά των τρομοκρατών. Σε κάθε περίπτωση εννέα από τους δέκα νεκρούς άφησαν τη ζωή τους όχι για την ελευθερία του ρουμανικού λαού, αλλά για τους κυρίους του σύντομου χάους γύρω από τα Χριστούγεννα του 1989 και της μετακομμουνιστικής τάξης πραγμάτων που κράτησε έξι χρόνια».