Παρασκευή 15 Σεπτέμβρη 2000
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 31
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ
«Αρτος και θεάματα... »

Κάποτε, το κυρίαρχο σε έναν «αθλητικό αγώνα», δεν ήταν αυτό καθ' αυτό το σωματικό επίτευγμα/άθλος και το θέαμα, που φυσιολογικά από το ίδιο προκύπτει, αλλά η κοινή αίσθηση της «συνλειτουργίας» από όλους, τόσο τους «συναγωνιζόμενους» αλλήλους στο στίβο, στην κονίστρα, στην παλαίστρα και όπου αλλού η «ευγενής άμιλλα» το απαιτούσε, όσο και τους φιλάθλους - θεατές που τους παρακολουθούσαν, σε κάτι ανώτερο, που δικαιολογημένα αναγόταν στη σφαίρα του «ιδεατού»...

Ομως, με τον καιρό, και «αντιστάσεως - μάλλον - μη ούσης»... ο επάρατος «ανταγωνισμός», που μας επέβαλαν οι οικονομικά ισχυροί της Γης, επεκτείνεται και πέρα από τις οικονομικές τους δοσοληψίες..., που αναπόφευκτα καταδυναστεύουν τους λαούς όλου του κόσμου...

Ετσι, βρίσκοντας πρόσφορο έδαφος, μετά από έντεχνη καλλιέργειά του (ας είναι καλά τα ΜΜΕ... και τα συν αυτά...», επεκτάθηκε και στις κάθε λογής ανθρώπινες σχέσεις..., τις οποίες και δηλητηριάζει με το θανατηφόρο του ιό... χωρίς καμιά εξαίρεση... Ούτε και γι' αυτήν ακόμα, την από αρχαιοτάτων χρόνων θεωρούμενη και αποκαλούμενη ως «πανανθρώπινη κοινωνική εκδήλωση» που, θεωρητικά τουλάχιστον, βρίσκει ή, πρέπει να βρίσκει, την ιδανική της έκφραση μέσα από τον άδολο, ανιδιοτελή και ανυστερόβουλο σωματικό αγώνα...

Και, ω, του θαύματος...

Η με κάθε μέσο «υπερθεαματικοποίηση» του οποιουδήποτε σύγχρονου αγώνα, που ψευδεπίγραφα αποκαλούν «αθλητικό», όσοι πολυποίκιλα τον εκμεταλλεύονται (πολιτικοί, επιχειρηματίες και κάθε λογής παρατρεχάμενοί τους...) για λόγους καθαρά πολιτικού αποπροσανατολισμού, αποχαύνωσης και οπαδοποίησης του φιλοθεάμονος κοινού..., αλλά και εμπορικούς..., σύμφωνα με το «τι πουλάει ή δεν πουλάει...», δεν επιτρέπει σε κανέναν πια, όσο ανυποψίαστος κι αν είναι, να πιστεύει ότι, τάχα, από λάθος (κάτι που στο επίπεδο αυτών που διαχειρίζονται δισεκατομμύρια δημόσιου χρήματος, είναι αδιανόητο να συμβεί...), στη μια από τις δύο πλευρές των Ολυμπιακών Μεταλλίων, αντί π.χ. να απεικονίζεται το αρχαίοστάδιο της Ολυμπίας (τι το πιο λογικό..;) ή, η Ακρόπολη ή, τέλος πάντων, κάτι ανάλογο και σχετικό με το πνεύμα του «Ωραίου», του «Μεγάλου» και του «Αληθινού».., (όπως αυτό επιτάσσει ο Ολυμπιακός Υμνος...), απεικονίζεται το Κολοσσαίο, με όλους τους συνειρμούς που το συνοδεύουν, για το τότε, στις μέρες δόξας του... και το σήμερα της «σύγχρονης αγωνιστικής»...

Ετσι, για μια ακόμα φορά, επιβεβαιώνεται ότι η ανθρωπότητα, ξαναζεί το «μαύρο παρελθόν της»... Οταν, δηλαδή, η προσφορά «άρτου και θεάματος» αποτελούσε για την άρχουσα τάξη, το πιο αποτελεσματικό μέσο χειραγώγησης των λαϊκών μαζών, καθώς με τον τρόπο αυτό, οι τελευταίες, τέρπονταν «επί πολλοίς» και ξεχνούσαν «τα εν τω βάθει» βάσανά τους...

ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ...


Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ