Κ. ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗΣ

Στην πρόσφατη έκθεση της Κομισιόν για την απασχόληση στην Ευρωπαϊκή Ενωση αναφέρεται: «Οι εξελίξεις στον τομέα της απασχόλησης των μεγαλύτερων σε ηλικία εργαζομένων είναι πιο ενθαρρυντικές, το ποσοστό απασχόλησής τους έχει αυξηθεί κατά 7 ποσοστιαίες μονάδες από το 2000»...

Μάλιστα, ξεδιάντροπα αναφέρεται ότι επιβάλλεται: «η προσέγγιση της εργασίας με βάση τον κύκλο ζωής». Δηλαδή δουλιά μέχρι τελικής πτώσεως!

Οσον αφορά την «απασχόληση», η Επιτροπή αναφέρεται στη δημιουργία τεσσάρων εκατομμυρίων θέσεων εργασίας το 2006, χωρίς όμως να διευκρινίζει ότι πρόκειται για θέσεις «απασχολησιμότητας», αφού στη συντριπτική τους πλειοψηφία είναι θέσεις μερικής απασχόλησης, ανασφάλιστης εργασίας, μειωμένων δικαιωμάτων και χαμηλής αμοιβής.

Η Επιτροπή ομολογεί την πραγματικότητα αφού είναι υποχρεωμένη να αναφερθεί στο ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό ανεργίας των νέων (κάτω των 25 ετών) το οποίο παραμένει στην ΕΕ στο 17,4%. Ποσοστό που «προσγειώνει» τους πανηγυρισμούς για την άνοδο της «απασχόλησης».

Η έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής επικεντρώνει στην παράταση του «εργασιακού βίου», δηλαδή την παραμονή των εργαζόμενων στην εργασία και πέραν των 65 ή 70 ετών. Η Επιτροπή συνιστά στις κυβερνήσεις των κρατών - μελών να λάβουν όλα τα απαραίτητα μέτρα για να αυξηθεί ακόμη περισσότερο το ποσοστό των εργαζόμενων ηλικίας 55-64 ετών στην εργασία. Το ποσοστό έφτασε το 2006 στο 43,6% (από 36,6% το 2000) και πρέπει να φτάσει το 50% μέχρι το 2010.

Ως μέσο για την παραμονή των ηλικιωμένων εργαζόμενων στην εργασία προτείνεται η αλλαγή του συνταξιοδοτικού καθεστώτος με την παροχή κινήτρων για παραμονή στην εργασία και θέσπιση αντικινήτρων για την «πρόωρη» συνταξιοδότηση. Συγκεκριμένα, η έκθεση αναφέρει: «Πρέπει να εφαρμοστούν μέτρα που να τονίζουν την ενσωμάτωση των μεγαλύτερης ηλικίας εργαζομένων και να βελτιώνουν την απασχολησιμότητά τους, καθώς και να φράζουν τους δρόμους που οδηγούν στην πρόωρη αποχώρηση από την αγορά εργασίας».

Ενα ενδιαφέρον στοιχείο που αφορά στους νέους είναι μια αναφορά της έκθεσης που γίνεται για τους λόγους που οι νέοι δεν έχουν εύκολη πρόσβαση στην αγορά εργασίας. Γράφει λοιπόν η έκθεση: «Ως εκ τούτου, προγράμματα που αντιμετωπίζουν νωρίς τη σχολική αποτυχία, εξοικειώνουν τους νέους με τον κόσμο της εργασίας και τους προετοιμάζουν για την ανάγκη διά βίου μάθησης, ώστε να προσαρμόζουν τα επαγγελματικά τους προσόντα καθ' όλο τον επαγγελματικό βίο τους, είναι καίριο στοιχείο για τη βελτίωση της θέσης των νέων στην αγορά εργασίας». Με δυο λόγια, η ένταξη στην αγορά εργασίας σε νεαρότερη ηλικία (στην πρώτη σχολική αποτυχία) σε συνδυασμό με τις πρακτικές τής «διά βίου μάθησης» προτείνεται ως μέτρο προώθησης της «απασχόλησης», δηλαδή της εξασφάλισης του φθηνού ευέλικτου εργατικού δυναμικού για τα κέρδη του κεφαλαίου.