Αρμόδιος για τα περιβαλλοντικά ζητήματα στην Κομισιόν ως γνωστό είναι ο Ελληνας πολιτικός κ. Σταύρος Δήμας, καθ' υπόδειξιν της ΝΔ, της οποίας υπήρξε (και παραμένει) επιφανές στέλεχός της. Είναι, επίσης, γνωστό και ταυτοχρόνως λίαν κωμικό, ότι οι κατά καιρούς επίτροποι της χώρας μας, με ευκολία που εντυπωσιάζει, σε συνεντεύξεις τους, αλλά κυρίως με την εν γένει συμπεριφορά τους στις Βρυξέλλες ταυτίζονται πλήρως με την πολιτική της ΕΕ και λησμονούν τη χώρα που εκπροσωπούν, ως να διακατέχουν θεϊκό χρίσμα για τη θέση την οποία ...απολαμβάνουν.

Είναι λογικό ότι οι κατά καιρούς επίτροποί μας, γνήσια τέκνα του δικομματισμού, διαποτισμένοι από τις αρχές του νεοφιλελευθερισμού και κήρυκες της αγοράς είναι έτοιμοι να αναλάβουν τους ρόλους που θα τους ανατεθούν με πειθήνια υποταγή αλλά και υπερβάλλοντα ζήλο, εξαιτίας του γεγονότος ότι υλοποιούν το όραμά τους. Πλήρης κατάργηση του κοινωνικού κράτους και πολλαπλή υποστήριξη στο ιδιωτικό κεφάλαιο, με παράλληλη αποδόμηση των εργασιακών σχέσεων, οι οποίες είχαν διαμορφωθεί τις προηγούμενες δεκαετίες ως προϊόν πολλών και έντονων αγώνων.

Κανείς δεν αμφιβάλλει πλέον ότι το δημιούργημα και η προσπάθεια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης στόχευε και στοχεύει στην παραπέρα μεγέθυνση του ευρωπαϊκού κεφαλαίου και στην αποδυνάμωση του εργατικού κινήματος, για ευνόητους λόγους. Βέβαια, για λόγους καθαρά προπαγανδιστικούς, προσπαθούν να μας πείσουν για το πόσο ευαίσθητη είναι η ΕΕ σε μια σειρά ζητήματα, μεταξύ των οποίων και το περιβάλλον, την ίδια στιγμή που ευρωπαϊκές εταιρείες λεηλατούν τις χώρες του Τρίτου Κόσμου, εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους της ηπείρου μας και σπέρνουν το θάνατο με επιθετικούς πολέμους στις «ανυπάκουες» χώρες.

Προσδεμένη στο αμερικάνικο άρμα, η ΕΕ, είναι ο δεύτερος βασικός πυλώνας του ιμπεριαλισμού και οι όποιες κατά καιρούς διαφοροποιήσεις σημειώνονται από ορισμένες χώρες, απλά είτε γίνονται για λόγους αποπροσανατολισμού, είτε γιατί κάποιοι ηγετίσκοι προσπαθούν ή ορθότερα ονειρεύονται κάποια στιγμή να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη. Φυσικά, υπάρχουν και οι δουλικότατοι υπηρέτες του αμερικάνικου πενταγώνου τύπου Μπλερ, Μπερλουσκόνι κ.ά. πολλών που ουσιαστικά είναι η πλειοψηφική τάση στο χώρο της ΕΕ και οι οποίοι δίνουν και το πραγματικό στίγμα για το πού και πώς πορεύεται η εν λόγω ολοκλήρωση. Αρκεί να υπενθυμίσουμε την περίπτωση με τους πολέμους στη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ως προς τα περιβαλλοντικά ζητήματα είναι χαρακτηριστική η πολιτική της με τα μεταλλαγμένα. Κάποιες μικροαντιρρήσεις στην αρχή, πλήρης άρνηση ταυτόχρονα να υπάρχει ειδική - ενιαία - ευδιάκριτη σήμανση για να προφυλάγονται οι καταναλωτές και διολίσθηση στις άδειες καλλιέργειας προϊόντων με γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς.

Αλλά υπάρχει και η αθλιότητα του δίπτυχου: Εμπόριο ρύπων και του ευφυολογήματος ο ρυπαίνων πληρώνει. Και τα δύο επικαλείται, ως τις ενδεδειγμένες πολιτικές για την άρση του αδιεξόδου από την περιβαλλοντική κρίση, σε συνέντευξη που έδωσε ο Ελληνας ευρωεπίτροπος σε κυριακάτικη εφημερίδα στις 27/11/2007. Ως προς το εμπόριο ρύπων είναι βέβαιο ότι η πλήρης εφαρμογή του θα επιβαρύνει ακόμα περισσότερο την κατάσταση. Χώρες με χαμηλούς ρυθμούς βιομηχανικής ανάπτυξης θα έχουν το δικαίωμα να «πωλούν» ρύπους που δεν μπορούν ούτως ή άλλως να παράξουν στις υπόλοιπες χώρες που ρυπαίνουν. Οπότε μία η άλλη. Κάποια ψίχουλα θα παίρνουν οι φτωχότερες και η ρύπανση θα συνεχίζεται. Αυτό θα γίνεται και εντός ΕΕ. Αν αυτό θεωρείται φιλοπεριβαλλοντική πολιτική (και) με βάση τα λεγόμενα του κυρίου Επιτρόπου, τότε έχει κατορθώσει όχι απλά να ανατρέψει τη λογική, αλλά να καταγραφεί στους μεγάλους ευεργέτες υπέρ του περιβάλλοντος. Καλό θα είναι να κλείσουν και οι σχολές οικολογίας στα πανεπιστήμια, γιατί είναι άχρηστες. Ας αφήσουμε τους υπαλλήλους και τα στελέχη των Βρυξελλών να ασκούν πολιτικές κι όλα θα γίνουν μέλι - γάλα...

Ως προς το σλόγκαν «ο ρυπαίνων πληρώνει» είναι μια από τις βαρβαρότερες καπιταλιστικές προκλήσεις. Της νοημοσύνης μας και του περιβάλλοντος. Γιατί πώς ερμηνεύεται; Οποιος έχει χρήματα θα καταστρέφει το περιβάλλον κι αν κάποια στιγμή για προσχηματικούς λόγους πρέπει να οδηγηθεί στη Δικαιοσύνη θα πληρώνει κάποιο πρόστιμο (αν το πληρώνει) κι ο μήνας έχει δεκατρείς. Οπως σε όλα τα εγκλήματα που άπτονται της ποινικής δικονομίας έτσι και στα αντίστοιχα του περιβάλλοντος η Δικαιοσύνη, αν και τυφλή, θα κλείνει πονηρά το μάτι, ανάλογα με το ποιος είναι ο δράστης. Τα παραδείγματα είναι τόσο πολλά διεθνώς (και στη χώρα μας ιδιαίτερα) που θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για να καταγραφούν οι περιπτώσεις για το καθεστώς ασυδοσίας που επικρατεί. Κλασικό, εγχώριο, παράδειγμα η ΔΕΗ. Οσο για τις εκκλήσεις περί ανανεώσιμων πηγών ενέργειας μόνο ανεκδοτολογικά ακούγονται. Ολοι γνωρίζουν ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για κάτι τέτοιο. Ως άλλοθι τις επικαλούνται ή σε μικρή έκταση τις χρησιμοποιούν. Οι εταιρείες πετρελαίου είναι τόσο ισχυρές και τόσο ...ανοιχτοχέρες στους καθεστωτικούς πολιτικούς σχηματισμούς που είναι αδύνατο να παραγκωνιστούν και να αναλάβουν ρόλους κομπάρσου. Ηταν και παραμένουν πρωταγωνίστριες με ό,τι αυτό συνεπάγεται...