O κ. Καραμανλής (ξανα)πήγε χτες στον Αϊ - Στράτη. Για να προωθήσει - σύμφωνα με δημοσιεύματα - το αίσθημα της «ομοψυχίας» και της «ενότητας».

Δεν είμαστε από εκείνους που θα απαγόρευαν στον κ. Καραμανλή να πάει στον Αϊ - Στράτη. Αδυνατούμε, άλλωστε. Επιμένουμε, πάντως, να θυμόμαστε πως όταν ο φασισμός του Μεταξά παρέδιδε τους κρατούμενους κομμουνιστές του Αϊ - Στράτη στους ναζί, όταν το μετεμφυλιακό κράτος βασάνιζε και δολοφονούσε κομμουνιστές στον Αϊ - Στράτη μέχρι το 1963 (επί «εθνάρχη» Καραμανλή), από τα βασικά κηρύγματα των ταγών του κράτους ξεχώριζαν εκείνα για «τη μετριοπάθεια, τη σύνεση, την ενότητα και την ομοψυχία του Εθνους»...

*

Δίκαια από μια άποψη θα έθετε κάποιος το ερώτημα «τι τα ανασκαλεύετε όλα αυτά τώρα» και «τι σχέση έχει με τα προηγούμενα ο νυν πρωθυπουργός;». Σωστή η ερώτηση. Αλλά πρέπει να απαντηθεί απ' όσους νομίζουν ότι η Μακρόνησος, η Ακροναυπλία, η Γαύδος, η Ικαρία, ο Αϊ - Στράτης, υπήρξαν για να χρησιμοποιούνται σαν φόντο με πρωταγωνιστή τον Καραμανλή, την ώρα που ο τελευταίος στέλνει επιπλέον φαντάρους στο Αφγανιστάν ή προωθεί τα όσα προωθεί στο Ασφαλιστικό. Προφανώς κάτι άλλο συμβολίζουν αυτοί οι τόποι...

*

«Η Μακρόνησος είναι ο σύγχρονος Παρθενώνας της νέας Ελλάδας» (!), έλεγε ο Παν. Κανελλόπουλος από τη θέση της παράταξης της οποίας σήμερα ηγείται ο κ. Καραμανλής. Μήπως, όμως, η «ευαισθησία» που επιδεικνύει για τα ξερονήσια ο κ. πρωθυπουργός συνιστά ειλικρινή απογαλακτισμό του κόμματός του από την πολιτική του κληρονομιά;

Θα ήταν πολύ ενδιαφέρων ένας τέτοιος ισχυρισμός. Πολύ περισσότερο που ο πρωθυπουργός είχε συμπεριλάβει στην κουστωδία που τον συνόδεψε χτες στον Αϊ - Στράτη και τον κ.Μ. Λιάπη. Μάλλον διότι κατά την προεκλογική περίοδο του 2004, ο νυν υπουργός Πολιτισμού είχε δηλώσει ότι αξίζει «τιμή» και «δόξα» στην παράταξή του, καθότι «έσωσε τη χώρα από τον κομμουνισμό»...

*

Εν κατακλείδι:

Στον Αϊ - Στράτη, στους τόπους εξορίας και εκτελέσεων, εκεί που οι πέτρες «μιλούν» για τους κομμουνιστές που πότισαν ανθρωπιά τη στέρφα γη, οι εκάστοτε εποχούμενοι του δικομματισμού, οι «υψηλοί» παρευρισκόμενοι με τις κουστωδίες τους, οι κύριοι υπουργοί με τις κυρίες τους (όπως επί ΠΑΣΟΚ) ή άνευ (όπως τώρα), πάνε, φωτογραφίζονται, «κουρσεύουν» ιδέες, «λαφυραγωγούν» θυσίες, φροντίζουν για την «καριέρα» τους...

Θα επαναλάβουμε, όπως και κατά την πρώτη επίσκεψη του κ. Καραμανλή στον Αϊ - Στράτη, ότι αυτή, τελικά, είναι και η δυστυχία τους:

Δεν έχουν τίποτα δικό τους - οι φουκαράδες - για να προτάξουν. Θα συνεχίσουν (για κάποιο καιρό ακόμα) να «μπιζάρουν» πολιτικά πάνω στα χώματά μας. Από τη μια, η απρέπεια και η αυθάδειά τους (για κάποιο καιρό ακόμα). Κι από την άλλη (για πάντα) οι στίχοι του Ρίτσου: «Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει».