Πρόκειται για μια μαύρη κωμωδία χαρακτήρων. Ενας αξιοπρεπής κύριος πεθαίνει. Τα παιδιά του και οι συγγενείς του που μαζεύονται για να τον θάψουν είναι ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Αλλά και ο νεκρός δεν πάει πίσω! Ακόμα και πεθαμένος εκπλήσσει! Το ένα κωμικό επεισόδιο διαδέχεται το άλλο.

Τα πιο αποτελεσματικά όπλα αυτής της μαύρης κωμωδίας, η οποία βέβαια δεν ξετρελαίνει, είναι οι διάλογοι και οι ερμηνείες των ηθοποιών! Αυτά τα δύο στοιχεία αγγίζουν το σουρεαλισμό. Εναν σουρεαλισμό χαμηλόφωνο και γι' αυτό πολύ αποτελεσματικό.

Ο σκηνοθέτης δείχνει να ξέρει τους κανόνες της καλής κωμωδίας. Δεν πιέζει για το γέλιο. Το αφήνει να έρχεται. Οπως περίπου έκανε ο Μπάστερ Κίτον. Ή όπως έκανε η Αγκάθα Κρίστι στα δικά της έργα όταν αποζητούσε το γέλιο.

Παίζουν: Μάθιου Μακφέιντεν, Ρούπερτ Γκρέιβς, Πίτερ Ντένκλεϊτζ, Ντέιζι Ντόνοβαν, κ.ά.

Εκείνο που, ίσως, αξίζει από την ταινία είναι οι χορογραφημένες σκηνές πάλης (χορογράφος ο Corey Yuen). Βλέπεις ότι οι άνθρωποι δεν παλεύουν!

Κατά τα άλλα, τα γνωστά! Καλοί και κακοί γίνονται μπίλιες! Αυτοκίνητα συγκρούονται, σπίτια τινάζονται στον αέρα, ξίφη και ξιφομάχοι διασταυρώνονται, μαφίες (αμερικάνικη και ιαπωνική) αλληλοεξοντώνονται, ακόμα και παιδάκια δολοφονούνται. Και σφαίρες, σφαίρες, σφαίρες. Θόρυβος να σου τρυπάει τα αυτιά!

Παίζουν: Τζετ Λι, Τζέισον Στέιθαμ.

Εδώ εγώ δίνω τα ...ρέστα μου! Αρνούμαι να σχολιάσω! Ενα δεκάχρονο παιδί μαθαίνει ότι είναι ο τελευταίος μιας ομάδας πολεμιστών, οι οποίοι έχουν αφιερώσει τις ζωές τους στην καταπολέμηση των δυνάμεων του σκότους! Με άλματα μπρος - πίσω στο χρόνο το παιδί συναντάει «ασύλληπτες μορφές κακού», τις οποίες και κατατροπώνει!

Χαιρετίσματα! Το παιδάκι, όμως, (και είναι και πανέμορφο) τι τους έφταιγε! Δεν μπορούσαν μεγαλύτερα άτομα να βγάλουν τα μάτια τους! Να σφαχτούνε. Να πιει ο ένας το αίμα του άλλου. Να δαγκώσει ο ένας τον άλλον. Να κάνουν, τέλος πάντων, οτιδήποτε τους φωτίσει η «Ανατολή του σκότους»! Ενα παιδάκι, όμως; Γιατί;

Παίζουν: Κρίστοφερ Εκλεστον, Ιαν ΜακΣέιν, Γκρέγκορι Σμιθ, Φράνσις Κόνροϊ, κ.ά.