Κυριακή 21 Οχτώβρη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 4
ΕΝΘΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ: "7 ΜΕΡΕΣ ΜΑΖΙ"
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Σχέδιο ξεριζωμού

Πύργος Χεβσουριτών
Πύργος Χεβσουριτών
«Το γεγονός ότι η δημογραφική κατάσταση της Γεωργίας είναι ιδιαίτερα δύσκολη, είναι πολύ καλά γνωστό σε όλους. Ωστόσο, ιδιαίτερα κρίσιμη είναι η κατάσταση στις ορεινές περιοχές, κυρίως στην Πσαβ - Χεβσουρέτια. Υπάρχει πραγματικός κίνδυνος, μετά από 10-15 χρόνια, τα χωριά τους να αδειάσουν εντελώς», λέει ο Αραμπούλι, περιγράφοντας τη σημερινή κατάσταση. Και συνεχίζει: «Τα χρόνια του '30, ο τότε επικεφαλής της Γεωργίας, Λαβρέντι Μπέρια, έφτιαξε στη Χεβσουρέτια αυτοκινητόδρομο. Στα χρόνια του Β' παγκοσμίου πολέμου, με δική του πρωτοβουλία, πάρθηκε απόφαση να μην καλέσουν στο μέτωπο τους Χεβσουρέτιους, λόγω του ολιγάριθμου αυτού του έθνους, το οποίο μάλιστα βρισκόταν και σε μια σημαντική, στρατηγικά, περιοχή για τη χώρα».

Αν ακολουθήσουμε τη «λογική» της προπαγάνδας του ιμπεριαλισμού θα πέσουμε σε λογικό «άλμα», αφού «προκύπτει» ότι ο Μπέρια που υπηρετούσε ένα κράτος εθνοτικής «καταπίεσης» ...διέσωζε ένα λαό μερικών εκατοντάδων ψυχών μη στέλνοντάς τους να πολεμήσουν για να μην εξαφανιστούν!

Προσπερνώντας την προσωποποιημένη οπτική του Αραμπούλι, προκύπτει ότι από τα πρώτα χρόνια της Επανάστασης και μέχρι τη διάλυση της ΕΣΣΔ, η προσπάθεια ανάπτυξης του επιπέδου ζωής αυτών των λαών σε όλους τους τομείς ήταν συνεχής. Και νομίζουμε ότι δε χρειάζεται να αναλύσουμε τι σήμαινε για ορεσίβιους πληθυσμούς της 10ετίας του '30 να έχουν δρόμο, ηλεκτρικό και αργότερα νέα σπίτια που τους έχτιζε το κράτος.

«Δυστυχώς», συνεχίζει, «η σημερινή εξουσία δε δίνει την ελάχιστη προσοχή για την ανάπτυξη της περιοχής. Με αποτέλεσμα, η κοινωνικο-δημογραφική κατάσταση στην Πσαβ - Χεβσουρέτια να αποκτά καταστροφικά χαρακτηριστικά». Ακόμη και όσες προσπάθειες ανάπτυξης της υποδομής (π.χ. σταθμοί ηλεκτρικής ενέργειας) προέρχονται από το εξωτερικό και για προφανείς λόγους που σχετίζονται με τα σχέδια υπερεκμετάλλευσης της περιοχής.

«Κόπηκαν» παροχές... και σχολειά!

Χαρακτηριστικές κατοικίες Χεβσουριτών στον Καύκασο
Χαρακτηριστικές κατοικίες Χεβσουριτών στον Καύκασο
Αλλωστε, από όσα αναφέρονται στη συνέντευξη, το καθεστώς φαίνεται πως εφαρμόζει συγκεκριμένο σχέδιο «διωγμού» των ντόπιων πληθυσμών. Συγκεκριμένα ο Αραμπούλι σημειώνει πως σε ό,τι αφορά τις «παροχές - προνόμια» που είχαν αυτοί οι λαοί για να μείνουν στον τόπο τους, αυτά «μπλοκαρίστηκαν από τη σημερινή εξουσία». Για παράδειγμα, στη δεξιά όχθη του ποταμού Αράγκβι (στην κοιλάδα του οποίου ζουν οι Χεβσουρέτοι) ζουν 100 οικογένειες και στην αριστερή όχθη, 47. Πριν μερικά χρόνια, το κράτος έδινε σε 27 από τις 47 οικογένειες, υλική βοήθεια ύψους 20 λάρι (σ.σ. 1 ευρώ = 2,35 λάρι με ισοτιμία του 2004). «Ζητήσαμε από την κυβέρνηση να δίνει αντίστοιχο ποσό και στις άλλες 20 οικογένειες, αφού βρίσκονταν στην ίδια κατάσταση. Και ποια νομίζετε ότι ήταν η αντίδραση; Αποφάσισαν... να διακόψουν τη βοήθεια και στις 27 οικογένειες που ήδη την έπαιρναν».

«Αλλο παράδειγμα: Στο χωριό Αρντότι ζουν μόλις τρεις οικογένειες. Ενας κάτοικος έχει ραδιοφωνικό αναμεταδότη, χάρη στον οποίο το χωριό είχε τη δυνατότητα να συνδέεται με την υπόλοιπη Γεωργία. Επαιρνε 45 λάρι μισθό το μήνα και νόμιζε ότι εκπροσωπεί το κράτος σε αυτό το χωριό και ότι εκτελεί μια πολύ σημαντική αποστολή σε αυτό το κομμάτι της χώρας. Πρόσφατα έγινε γνωστό ότι σταμάτησαν να του πληρώνουν το μισθό, διότι βλέπετε το κράτος δεν έχει δυνατότητα να διατηρεί ραδιοφωνικό σταθμό σε ένα μικρό χωριό. Σε αυτό το χωριό υπήρχε σχολείο που πήγαιναν 5-6 παιδιά. Παλιά, ακόμη και για τέτοιο αριθμό μαθητών φτιάχνονταν σχολειά, θεωρούνταν προτεραιότητα για την κρατική πολιτική. Τώρα, το υπουργείο Παιδείας και Επιστημών της Γεωργίας απειλεί να κλείσουν όλα τα σχολεία στα οποία φοιτούν λιγότεροι από 300 μαθητές. Αυτό σημαίνει ότι στο πολύ άμεσο μέλλον το χωριό Αρντότι και τα άλλα χωριά των ορεινών περιοχών της Γεωργίας απειλούνται με εξαφάνιση, αφού, ως γνωστόν, χωρίς σχολείο δεν υπάρχει μέλλον».

Οικογένεια Χεβσουριτών
Οικογένεια Χεβσουριτών
Σε ό,τι αφορά το σχέδιο της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των πύργων, ο Αραμπούλι απαντά: «Τι θα λέγατε εσείς αν έρχονταν στο σπίτι σας και σας ανακοίνωναν ότι ιδιωτικοποιείται; Οι πύργοι της Χεβσουρέτιας έχουν ιδιοκτήτες. Και το δικαίωμα στην ιδιοκτησία τους περνά από γενιά σε γενιά. Τώρα τα πράγματα φτάνουν τα όρια του κυνισμού. Η κυβέρνηση απαιτεί από τον ντόπιο πληθυσμό τίτλους ιδιοκτησίας. Ομως δεν υπάρχουν. Οι πύργοι είναι κληρονομιά από τους πατεράδες, τους παππούδες, τους προπαππούδες. Στα βουνά αυτή είναι η παράδοση, δεν επιτρέπεται κανείς να την καταστρέψει. Τώρα στη χώρα μιλούν για τα δικαιώματα των επενδυτών, δικαιώματα τα οποία υπερασπίζεται η νομοθεσία. Και τι γίνεται με τα δικαιώματα των ανθρώπων σε κείνα τα μέρη;».

Προσθέτει ότι υπάρχουν υποσχέσεις ότι «δε θα αγγιχτούν τα νόμιμα δικαιώματα του ντόπιου πληθυσμού». «Αλλά αν πραγματικά κανείς δεν επιβουλεύεται τα δικαιώματα ιδιοκτησίας των κατοίκων της Χεβσουρέτιας, γιατί από την αρχή δεν ενισχύουν τη νομοθεσία προς όφελος του δικαιώματος των ντόπιων να ορίζουν την ιδιοκτησία τους και μετά ας αμολήσουν τους επενδυτές για την τουριστική ανάπτυξη;». Ο Αραμπούλι δε δίνει απάντηση σε αυτό το ερώτημα. Αν και δεν είναι δύσκολη: Είναι η αδηφαγία του καπιταλισμού που θα φτάσει ακόμη και να ξεριζώσει πληθυσμούς από τη γη που ζουν επί αιώνες αν πρόκειται να κερδίσει. Αλλά το σημαντικό είναι ότι εμμέσως δίνεται απάντηση στη μαύρη προπαγάνδα περί «αρπαγής» περιουσιών από τον σοσιαλισμό. Ουδέποτε, λοιπόν, ο σοσιαλισμός άγγιξε καν τις παραδόσεις αυτών των λαών ακόμη και σε επίπεδο ιδιοκτησίας. Εκτός αν εννοούν τα παλάτια των αυλικών του τσάρου που μετατράπηκαν σε εργατικά πολιτιστικά κέντρα. Αλλά αυτός είναι ένας ακόμη λόγος περηφάνιας για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε...


Αποθήκη σπιτιού Τουσέτων
Αποθήκη σπιτιού Τουσέτων

Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ