Το κλιμάκιο του ΚΚΕ, με επικεφαλής τη Διαμάντω Μανωλάκου, συζητά με κατοίκους στην κεντρική πλατεία στο Δαφνί

Για όσους έζησαν την τραγωδία από μακριά, είναι φυσικό να μην μπορούν να αναλογιστούν το μέγεθος της καταστροφής. Μόνο αν περπατήσεις στα χωριά της Λακωνίας, αντιλαμβάνεσαι τι έγινε εκεί την περίοδο των πυρκαγιών. Σ' αυτές τις περιοχές βρέθηκε το περασμένο Σάββατο κλιμάκιο του ΚΚΕ, με επικεφαλής την ευρωβουλευτή του Κόμματος και υποψήφια βουλευτή στην Α΄ Πειραιά, Διαμάντω Μανωλάκου.

Πρώτη στάση σε Καρυές και Πολύδροσο. Μέσα στα χωριά, οι φλόγες συνέχιζαν να σιγοκαίνε. Περίπου 10 μέρες από την έναρξη της φωτιάς και μετά τις ζημιές που προκάλεσε, απειλούσε ακόμα. Παρά τα αεροσκάφη, παρά τους πυροσβέστες που έτρεχαν για να προλάβουν μία ενδεχόμενη νέα τραγωδία. Ενα ανοργάνωτο σκηνικό για μία «οργανωμένη» Πυροσβεστική. Καμένες εκτάσεις, κατεστραμμένα σπίτια, άνθρωποι που έβλεπαν τα πάντα να χάνονται σε λίγες στιγμές. Ο Πάρνωνας καιγόταν ακόμη.

Επόμενη στάση του κλιμακίου του Κόμματος στην Αρεόπολη. Από εκεί όπου ξεκίνησε η τραγωδία. Η πόλη αγέρωχη παρά τα μαύρα βουνά που θα θυμίζουν για αρκετά χρόνια το τι συνέβη φέτος το καλοκαίρι. Στην πλατεία, λίγοι άνθρωποι κάθονταν και μοναδικό θέμα συζήτησης - τι άλλο - η φωτιά. «Ετρεχε με απίστευτη ταχύτητα» είπαν μερικοί, ενώ άλλοι έδειχναν ακόμα να μην το πιστεύουν. «Κοιτάχτε πού σταμάτησε» έλεγαν. «Δίπλα στα σπίτια. Το περιμέναμε ότι κάποια στιγμή θα έπαιρνε φωτιά. Αλλά όχι έτσι και όχι με αυτό το τρομακτικό μέτωπο. Μέχρι να γυρίσεις να δεις από πού θα φύγεις, ήδη σε είχε φτάσει».

Μας ενημέρωσαν πως λίγες μέρες πριν, ο δήμος είχε πάρει τέσσερα οχήματα τύπου Ντακότα. Τα δύο ακόμα στέκονταν στις άκρες της πόλης. Τα άλλα δύο περιπολούσαν μήπως και προλάβουν το νέο κακό. Ηδη όμως, είχε γίνει, αλλά τα επιχειρηματικά σχέδια προϋπήρχαν, όπως λένε οι κάτοικοι. «Λένε πως ήρθαν μεγαλοεπιχειρηματίες και σκέφτονταν να φτιάξουν στα βουνά αυτά, αιολικά πάρκα. Τα δέντρα τους ενοχλούσαν. Τώρα, πάνε και αυτά».

Από την Αρεόπολη, στο Γερολιμένα. Σ' αυτό το μικρό και γραφικό χωριό στην άκρη της Μάνης. Εκεί όπου η φωτιά έγλειψε τα σπίτια. Μόλις έγινε αντιληπτή η παρουσία του κλιμακίου του ΚΚΕ, εμφανίστηκε ένας κάτοικος, λίγο πάνω από 70 χρόνων που διατηρεί ένα μικρό ξενοδοχείο. Μας καλωσόρισε και αμέσως άρχισε να περιγράφει το τι συνέβη. «Η φωτιά έφτασε στις αυλές των σπιτιών. Ευτυχώς έσβησε. Πάνω που μπορούσαμε να ελπίζουμε, ήρθε η φωτιά. Μόλις έσβησε, όλοι έφυγαν. Το μόνο που άκουγες στις 3 το βράδυ, ήταν οι βαλίτσες, που σέρνονταν στο δρόμο από τους τουρίστες που έφευγαν».

Η πρώτη εικόνα στο Δαφνί είναι το πυροσβεστικό που είναι παρκαρισμένο στην πλατεία του χωριού. Σε άλλη περίπτωση, η θέα του θα ήταν αξιοπερίεργη. Τώρα, απαραίτητη. «Τι να σου κάνουν και αυτοί» είπε κάποιος από μία παρέα του καφενείου. «Δεν είδες τις μπουλντόζες που έστειλαν τώρα για ν' ανοίξουν τις αντιπυρικές; Τώρα το θυμήθηκαν». Το πρόβλημα όμως δεν ήταν τόσο η καταστροφή σε σπίτια ή οι απώλειες ζώων. Το θέμα ήταν ακόμα πιο απλό. «Γλιτώσαμε τα ζώα» ήταν η επόμενη φράση. «Περίπου 10.000 γιδοπρόβατα. Αλλά και που γλίτωσαν, τι θα φάνε; Δεν έχει μείνει τίποτα». Σε κάτι που συμφώνησαν επίσης, είναι το ότι η πυρκαγιά δεν ξεχώρισε κανέναν. «Ούτε μπλε, ούτε πράσινους, ούτε κόκκινους. Πού θα πάνε οι κτηνοτρόφοι;».

Η Διαμάντω Μανωλάκου, ακούγοντάς τους, τους εξήγησε πως για εισαγωγές κτηνοτροφικών προϊόντων, ξοδεύουμε περίπου 2 δισ. ευρώ, τη στιγμή που μπορούμε να τα παράγουμε. Οσο για το ότι η πυρκαγιά δεν ξεχώρισε κανέναν, συμφώνησε αλλά επεσήμανε πως αυτό που ξεχωρίζει είναι οι πολιτικές των κομμάτων.

«Πρέπει να παραδεχτείτε - τόνισε - πως το ΚΚΕ ποτέ δεν κρύφτηκε. Πάντα είχε εντιμότητα. Γιατί ξέρετε πως είναι πάντα κοντά στον αγρότη, στον εργαζόμενο και πάντα λέει πως πρέπει να αγωνιστείς για να πάρεις. Τα δύο μεγάλα κόμματα, τα έχουν βρει. Από τα 13 νομοσχέδια που πέρασαν από το θερινό τμήμα της Βουλής, στα 11 συμφώνησαν. Μην το ξεχνάτε».

Στην επιστροφή από τη Λακωνία, τρία... φεγγάρια έφεγγαν τριγύρω. Το κόκκινο φεγγάρι που ανέτειλε και άλλα δύο από τις φωτιές σε Ταΰγετο και Πάρνωνα που φώτιζαν πίσω από την κορυφογραμμή, θυμίζοντας πως η καταστροφή δεν τέλειωσε...