Συγκλόνισε το βράδυ της Πέμπτης στα νυχτερινά δελτία ειδήσεων η κραυγή απόγνωσης του 45χρονου πυροσβέστη Τάσου Ιωάννου, βγαλμένη μέσα από το ασθενοφόρο που τον μετέφερε αφυδατωμένο στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ιωαννίνων. «Ντρέπομαι που είμαι πυροσβέστης. Δίψασα, αφυδατώθηκα. Το μόνο που ξέρουν να μας λένε είναι σβήσε - σβήσε. Δεν είμαι ο σούπερμαν, δεν είμαι ο βιονικός άνθρωπος. Σαν τα κουνάβια είμαστε χωμένοι στα πουρνάρια μέρα - νύχτα και σβήνουμε φωτιές. Διψασμένοι και πεινασμένοι. Δεν αντέχω άλλο».

Η μαρτυρία αυτή ωστόσο, που έκανε όλο πανελλήνιο να ανατριχιάσει, δεν προκάλεσε τα ίδια συναισθήματα και στους πυροσβέστες. Για τον απλούστατο λόγο ότι αυτοί ξέρουν και γνωρίζουν πόσο πιο σκληρό είναι ό,τι ειπώθηκε απ' τον απελπισμένο συνάδελφό τους. Καταπέλτης είναι οι κουβέντες τους: «Το μόνο που έχουμε να πούμε στον συνάδελφο είναι πως δεν πρέπει να νιώθει ντροπή που είναι πυροσβέστης. Πρέπει μόνο να νιώθει αηδία για όλους, όσοι μας διοικούν»!

Πλησιάζουμε τα ταλαιπωρημένα κορμιά τους, μέσα απ' την ανάσα που λαχανιασμένη βγαίνει απ' την ψυχή τους. Οχι δεν είναι λυγμοί, σαν αυτούς που έβγαλε στην απελπισία του ο Τ. Ιωάννου. Είναι κραυγές απόγνωσης, λέξεις που βγαίνουν μία - μία και σε καρφώνουν στον τοίχο: «Η νύχτα αυτή θα είναι δύσκολη. Τόσες μέρες εδώ πάνω έχουμε χάσει το χρώμα μας. Μαυρίσαμε από τους καπνούς και τις στάχτες. Οργώσαμε τα βουνά. Κοντεύουμε να κοιμηθούμε με τις μάνικες στα χέρια. Με λίγη τροφή και νερό. Κύριο εφόδιο το φιλότιμό μας. Δεν είμαστε ήρωες. Κάνουμε τη δουλιά μας, προσπαθώντας να σώσουμε τους συμπολίτες μας, χωρίς να σκοτωθούμε». Η φωνή, τα λόγια ανήκουν σε πυροσβέστη από την Αρκαδία κι ακούγεται από την άλλη άκρη του σύρματος εξαντλημένη. «Γράφτε κάτι και για μας. Για το ανθυγιεινό και επικίνδυνο. Μας λένε για τις καιρικές συνθήκες. Δε φταίνε μόνο αυτές. Ας έρθουν οι αρμόδιοι να δουν τι "τραβάμε" κάθε καλοκαίρι κι ας πάψουν να μιλούν για ήρωες». Είναι λόγια οργής και λύπης από έναν υπάλληλο της Πυροσβεστικής, που υπηρετεί δέκα χρόνια στην υπηρεσία αυτή. Από έναν υπάλληλο, που μέρες τώρα παλεύει με εκατοντάδες συναδέλφους του, να σβήσει μια πυρκαγιά στη Γορτυνία.

Και δεν είναι ο μόνος. Αν βάλεις τους πυροσβέστες να σου ανοίξουν την καρδιά τους θα σου πουν: «Εργαζόμαστε με συνθήκες του προηγούμενου αιώνα! Χωρίς ωράριο, χωρίς την απαιτούμενη μέριμνα. Αυτό που κατήγγειλε ο συνάδελφος, ότι δηλαδή δούλευε τρεις μέρες χωρίς να έχει κοιμηθεί καθόλου, χωρίς να έχει φάει και το κυριότερο χωρίς να έχει νερό να πιει είναι η τραγική πραγματικότητα. Μιλάμε για δραματική κατάσταση. Είναι δεκάδες, εκατοντάδες οι πυροσβέστες που μεταφέρονται σε ιατρικά κέντρα και νοσοκομεία από αφυδάτωση ή ακόμα και με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Απλώς ο Τ. Ιωάννου είχε το θάρρος να πει κάποια πράγματα δημοσίως».

Μιλούν για τις άδειες που φέτος - ίσως και να 'ναι η μόνη χρονιά - αναστάλθηκαν. Για τις υπερωρίες, τα εκτός έδρας και τα επιδόματα που ποτέ δεν τους δίνονται. «Βεβαίως, το χειρότερο απ' όλα είναι πως οι ηρωικές - όπως τις χαρακτηρίζει ο υπουργός Δημόσιας Τάξης - προσπάθειές μας δε βρίσκουν κανένα ουσιαστικό αντίκρισμα. Ενα μόνο θα σας πω: Πριν 2,5 χρόνια ανακοινώθηκε πως θα παίρναμε το λεγόμενο επίδομα αυξημένης ευθύνης. Ξέρετε για τι ποσό μιλάμε; Για 2.800 δραχμές καθαρά τον μήνα. Είναι ή δεν είναι εμπαιγμός αυτό; Θέλουν ή δε θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια του κόσμου;». Πολλά τα ερωτήματα - ερωτήματα απόγνωσης είναι - που θέτουν οι «ανώνυμοι» πυροσβέστες. Και οι τελευταίες τους κουβέντες σκληρές, πολύ σκληρές: «Δυστυχώς οι πυροσβέστες δεν είμαστε μόνο αγανακτισμένοι με την όλη κατάσταση. Είμαστε αηδιασμένοι»...