Οι ηγεσίες των παρατάξεων της πλειοψηφίας στη διοίκηση της ΓΣΕΕ περιμένουν τις «θέσεις» της κυβέρνησης, ώστε να τις μελετήσουν και στη συνέχεια να κρίνουν αν θα συνεχίσουν τον «κοινωνικό διάλογο» για τις εργασιακές σχέσεις, τον οποίο έτσι κι αλλιώς θεωρούν... μη διάλογο. Προσφέρουν έτσι σημαντική εξυπηρέτηση στην κυβέρνηση, καθώς στη διάρκεια αυτής της τεχνητής αναμονής επιδιώκουν να κρατούν το συνδικαλιστικό κίνημα σε λήθαργο.

Το υπουργείο Εργασίας, με τη σειρά του, βολεύεται αναπαυτικά στην προθεσμία που έδωσε η ΓΣΕΕ, μέχρι τις 4 Σεπτέμβρη, περιμένοντας να περάσει ήρεμα η ομιλία του πρωθυπουργού στη Διεθνή Εκθεση Θεσσαλονίκης. Ακόμη και οι εργοδοτικές οργανώσεις επιδεικνύουν μεγάλο... σεβασμό στο αίτημα της κυβέρνησης να καθυστερήσει για λίγο ο «κοινωνικός διάλογος» και περιμένοντας προετοιμάζουν τις θέσεις τους, που... συμπτωματικά τις έχουν γνωστοποιήσει εδώ και μήνες στην κυβέρνηση, η οποία και τις έλαβε σοβαρά υπόψη της για να χαράξει την πολιτική της. Ο αγώνας όμως δεν περιμένει. Στις 1 και 2 Σεπτέμβρη το ΠΑΜΕ υποδέχεται αγωνιστικά στη Θεσσαλονίκη τον πρωθυπουργό, ο οποίος θα παραστεί στα εγκαίνια της Διεθνούς Εκθεσης και θα προχωρήσει στις καθιερωμένες εξαγγελίες του για την κυβερνητική πολιτική που θα ασκηθεί στο επόμενο διάστημα.

Οι κινητοποιήσεις αυτές, συνέχεια των δεκάδων αγωνιστικών συγκεντρώσεων που έγιναν την περασμένη βδομάδα, σε όλη την Ελλάδα, δεν είναι και οι μόνες που περιλαμβάνονται στο πρόγραμμα δράσης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος. Είναι μέρος ενός πλούσιου αγωνιστικού προγράμματος, πολύμορφων εκδηλώσεων που θα κορυφωθούν το Νοέμβρη. Πάνω απ' όλα όμως, και αυτό έχει σημασία αυτές τις στιγμές, είναι κινητοποιήσεις που στηρίζονται γερά στη γνώση και την απαίτηση. Οι προσπάθειες των ταξικών δυνάμεων, όλη αυτή η τεράστια επιχείρηση ενημέρωσης και αποκάλυψης των αντεργατικών μεθοδεύσεων στα μάτια των εργαζομένων, «έπιασαν τόπο». Την ώρα που οι συμβιβασμένες ηγεσίες στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα χάραζαν ελιγμούς και εφεύρισκαν επιχειρήματα για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, εργαζόμενοι και συνδικαλιστές, ταξικά σωματεία και Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και Συντονιστικές Επιτροπές Σωματείων έδιναν με συνέπεια τη δική τους μάχη της ενημέρωσης. Την ώρα που η κυβέρνηση, οι βιομήχανοι και οι υποστηρικτές τους στους «κοινωνικούς διαλόγους» έκαναν ασκήσεις παραπλάνησης και συνεννοούνταν για «σκληρές» στάσεις ανύπαρκτου περιεχομένου, το ΠΑΜΕ συζητούσε, αποκάλυπτε, προειδοποιούσε και μαχόταν για την αγωνιστική συσπείρωση των εργαζομένων, για την οργάνωση της αντίστασης στην αντεργατική λαίλαπα.

Την Παρασκευή θα στηθεί καζάνι στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Ο πρωθυπουργός, πολιτικά και κυβερνητικά στελέχη και βεβαίως οι βιομήχανοι θα δεξιώνονται λίγο πιο πέρα, ενώ οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι θα περιμένουν για το συσσίτιο, στο οποίο η κυβέρνηση θέλει - κυριολεκτικά πια και όχι συμβολικά - να τους καταδικάσει. Αυτή θα είναι η πρώτη υποδοχή του Κ. Σημίτη στη Θεσσαλονίκη. Το Σάββατο όμως, στη μεγάλη συγκέντρωση που οργανώνει το ΠΑΜΕ στην πλατεία ΧΑΝΘ, κοντά στη Διεθνή Εκθεση, οι φωνές των εργατοϋπαλλήλων θα αντιπαρατεθούν με τις φραστικές κορόνες μιας πλαστής πολιτικής που παίρνει από τους πολλούς και δίνει στους λίγους. Εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες, θα κληθούν να στείλουν μήνυμα ταξικού αγώνα και αντίστασης. Ακόμη περισσότερο, θα συγκεντρωθούν για να διεκδικήσουν, όχι μόνο για να εμποδίσουν την κυβέρνηση να τους αφαιρέσει θεμελιώδη δικαιώματα και κατακτήσεις, αλλά για να απαιτήσουν ακόμη περισσότερα.