Αρκετά ενδιαφέρουσα κινηματογραφική βδομάδα. Καμία, βέβαια, ταινία δεν αλλάζει το σχεδόν μόνιμα... ήπιο, το χωρίς δυνατούς κραδασμούς, κινηματογραφικό τοπίο. Ομως, σε αρκετές ταινίες υπάρχει ανησυχία και σε κάποιες από αυτές υπάρχουν επιμέρους αρετές! Οπως στην εμπορική, αλλά, παράλληλα, καταγγελτική ταινία του Γκρέγκορι Νέιβα «Bordertown». Πόσο κοστίζει η ανθρώπινη ζωή, και ιδιαίτερα αυτή της γυναίκας, στα σύνορα του Μεξικού με τις ΗΠΑ; Τίποτα!

Στις... μικρότερες ταινίες, όπως αυτή του Πατρίκ Γκρανπερέ, «Αθώες και Ενοχες», τα πράγματα λέγονται με πιο... καλλιτεχνικό τρόπο! Δυο «απροσάρμοστα» κορίτσια περιπλανιούνται στη σημερινή επαρχιακή Γαλλία και γίνονται ακόμα χειρότερες! Μικρή σαν παραγωγή και η ταινία του Σέιν Μίντοους «Τα παπούτσια του νεκρού», αλλά με πολλές, κυρίως σκηνοθετικές, αρετές! Τα στάδια μιας προσωπικής εκδίκησης... το «Σκούρο μπλε σχεδόν μαύρο», του Ντανιέλ Σάντσεθ Αρέβαλο, και αυτό χαμηλού κόστους, με πολύ τρυφερό τρόπο προσπαθεί να μας περιγράψει μια ιστορία αγάπης, σε μια Ισπανία που καθημερινά μικροαστικοποιείται!

Η ταινία του Γάλλου Ερίκ Μπαρμπιέ «Το φίδι», είναι από αυτές που λέμε μεσαίου κόστους και μεσαίου ενδιαφέροντος. Πρόκειται για... οικογενειακό θρίλερ, με φροϊντικές προεκτάσεις. Στις βουλευτικές της Γαλλίας «έσκισε» ο Σαρκοζί! Τα θρίλερ, βέβαια, δεν είναι η απάντηση! Απάντηση, επίσης, στην κρίση που περνάει ο κόσμος, και ιδιαίτερα η Αμερική, δεν είναι φυσικά ούτε η κακή νεκρανάσταση των «Σιαμαίων», του Μπράιαν Ντε Πάλμα (1973), από τον Ντούγκλας Βάακ (2006). Τόσες πληγές ανοιχτές και αυτοί επιμένουν στην πρέζα τους!