Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ΟΧΙ ΒΕΤΟ | ΡΕΠΟΡΤΑΖ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ

Το χρονικό ενός προαναγγελθέντος ΟΧΙ ΒΕΤΟ

Αχός βαρύς ακούγεται, πολλά ντουφέκια πέφτουν. Ιαχές θριάμβου και τυμπανοκρουσίες. Ηχήστε οι σάλπιγγες. Σήμαντρα αντηχήστε. Σημαιούλες και λάβαρα ανεμίστε. Τέτοια ...πράματα. Ε ...μην τρελαθούμε κιόλας σ' αυτή τη χώρα. Πώς δίνεται το μαύρο άσπρο; Πώς παρουσιάζονται τα γεγονότα, μέσα από τον ανεμοστρόβιλο μιας προεκλογικής περιόδου; Οσο πιο πολύ φωνασκούν, όσο πιο σκόνη σηκώνουν, τόσο η απόκρυψη και η διαστρέβλωση των πραγμάτων γίνεται πιο πειστική. Σιγοντάρουν κι από κοντά τα ΜΜΕ, έτσι που μας έρχεται να πάρουμε το μαντίλι, να βάλουμε τα όργανα και να στήσουμε το χορό.

***

Βρε παιδί μου, κάθε φορά που πατάμε το ποδαράκι μας στο εξωτερικό, επιστρέφουμε - καταγάγουμε - (με) μεγάλες νίκες και θριάμβους. Πανηγυρίζουμε εμείς, πανηγυρίζουνε και οι Τούρκοι. Αυτό πώς σας φαίνεται πάλι; Πώς γίνεται σ' έναν ποδοσφαιρικό αγώνα να θριαμβολογούνε και οι δυο, πως, τάχατες, νικήσανε; Εχουμε και τα συχαρίκια του κ. Κλίντον από πάνω. Ευχαριστίες εμείς; Συχαρίκια εκείνοι. Μα, γι' αυτό δεν έκανε τόσο κόπο ο άνθρωπος, να έρθει σε μια Αθήνα, χειροπόδαρα δεμένη προς χάριν του και μεταξύ τυρού και αχλαδιού, μαστιγίου και καρότου, να μας αποδείξει (απειλήσει) μην τυχόν και τολμήσουμε και θέσουμε ΒΕΤΟ στην υποψηφιότητα ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ. Εμείς απλώς σκύψαμε το κεφάλι, γνέφοντας καταφατικά. Εμείς, απλώς, υποταχθήκαμε. Οπως κάνουμε πάντα. Στα Ιμια, στους «S - 300», στον Οτσαλάν, στο Κόσσοβο, στη Μαδρίτη. Εμείς θα λέγαμε το ΝΑΙ, αλλά ένα ήταν το δύσκολο, πώς να το στηρίξουμε και πώς να το δικαιολογήσουμε στον ελληνικό λαό.

***

Με τα στρατεύματα του Αττίλα στη Βόρεια Κύπρο; Με το κεφάλι του Οτσαλάν στην καρμανιόλα; Με τον εξευτελισμό της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων; Με το άλυτο κουρδικό πρόβλημα; Με την ασύδοτη παραγωγή ναρκωτικών και λαθρεμπορίου; Θα μας έπαιρνε ο ελληνικός λαός με το σκουπόξυλο. Επρεπε, λοιπόν, να σκούξουμε πιο πολύ. Επρεπε να σκεπάσουμε τις άλλες φωνές. Αλλωστε, τον τρόπο και τα μέσα τα έχουμε. Δημοσιογράφους, που στέλνουν στο ανάθεμα τα ...φαντάσματα του παρελθόντος, που τολμούν να διαφωνούν - να τα στέλνουν στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας, όπως έγινε και με τη Δεξιά, που μας βγήκε από την πίσω πόρτα με άλλο προσωπείο - έχουμε. Τα συχαρίκια των άλλων συμμάχων της ΕΕ, έχουμε, πώς να μην επιβληθούμε λοιπόν;

***

«Περνάμε καλές μέρες», τόλμησε και ξεστόμισε ο Κώστας Σκανδαλίδης. Οταν οι σεισμοπαθείς παραμένουν ακόμα στις σκηνές τους, κ. Σκανδαλίδη; Οταν οι μαθητές ξημεροβραδιάζονται έξω από τα σχολεία τους, κυνηγημένοι και χτυπημένοι από τους εισαγγελείς και την αστυνομία; Οταν η ανεργία είναι σήμερα το κύριο κοινωνικό πρόβλημα και ο μόχθος των αγροτών χύνεται στις χωματερές; Οταν ο σκουπιδοτενεκές κάποιων καναλιών αναδύει μπόχα και σαπίλα; Περνάμε μέρες καλές, κ. Σκανδαλίδη;

***

Κάπου μέσα στις φωνασκίες τους, ξεχωρίζουμε θαμπά κάτι σαν «προϋποθέσεις», κάτι σαν όρους που επιβάλαμε και γίναμε «αποδεκτοί».

Μια ήταν κατά γενική ομολογία - χρόνια τώρα - η νομική διαφορά μας ως προς την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας των νησιών. Κι αυτή επιμέναμε πως πρέπει να πάει στη Χάγη. Τώρα μας προέκυψαν άλλα τινά, που φαίνεται πως αποδεχόμαστε. Οπως «συνοριακές διαφορές, Αιγαίον, βραχονησίδες, γκρίζα ζώνη». Μέσα στον ντορβά κι αυτά, όλα για τη Χάγη; Τα κυριαρχικά μας δικαιώματα να παραδίνονται στο έλεος των αναβαθμισμένων τουρκικών διεκδικήσεων υπό την προστασία της ΕΕ και των Αμερικανών.

***

Μακριά από μας κάθε σκέψη μη ελληνοτουρκικής προσέγγισης και φιλίας, αλλά ποιος μας διαβεβαιώνει πως η Τουρκία θα τηρήσει τις υποσχέσεις της; Αλλωστε, ο κ. Λίπονεν είναι αποκαλυπτικός. Σε γράμμα του ενθαρρύνει την Τουρκία να αποδεχτεί τις προτάσεις της ΕΕ, γιατί αυτές θα είναι με βάση τις τουρκικές θέσεις. Και πως η Τουρκία θα είναι υποψήφια επί ίσοις όροις με τις άλλες υποψήφιες χώρες.

Αυτή είναι, λοιπόν, η νίκη μας, αυτός ο θρίαμβός μας; Εμείς ρωτάμε. Θα σταματήσουνε, επιτέλους, οι εξωφρενικοί εξοπλισμοί, που καλύπτουν ένα σημαντικό μέρος του προϋπολογισμού σε βάρος των λαών;

Βασίλης ΛΙΟΓΚΑΡΗΣ