ΣΤΟΝ ΑΥΤΟΜΑΤΟ: «Η ακυβερνησία του τόπου είναι καταφανής. Πολλοί υπουργοί δεν εμπνέουν πλέον εμπιστοσύνη όχι μόνο στους πολίτες, αλλά και σε συναδέλφους τους στην κυβέρνηση. Η προσφυγή στις κάλπες, όπως ζητεί η αντιπολίτευση, είναι απίθανη με τη σημερινή συγκυρία. Μόνη, προσωρινή διέξοδος για τον πρωθυπουργό θα ήταν ένας ανασχηματισμός, ώστε οι έρευνες για τα δύο μεγάλα ζητήματα να γίνουν χωρίς την παρουσία εκείνων που βαρύνονται με τις πολιτικές ευθύνες» (από το κύριο άρθρο στην «ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ»).

ΓΙΑ ΤΟ ΨΑΧΝΟ ΤΩΝ 30 ΔΙΣ. «Στα αποθεματικά των ταμείων, το θέμα για την ώρα είναι οι "βαλίτσες". Σε δεύτερο επίπεδο είναι η τριετής παρασκηνιακή μάχη: Ποιος θα αναλάβει την επένδυση των ύψους 30 δισ. ευρώ αποθεματικών: Οι χρηματιστές, μια Ανώνυμη Εταιρία του Δημοσίου ή οι Τράπεζες; Πρόκειται για μια κλασική μάχη συμφερόντων που παίζεται στην πλάτη της πολιτικής (...) ο πρωθυπουργός αυτή τη στιγμή δεν έχει λόγο να βιαστεί. Εχει λόγο κατ' αρχήν να περιορίσει την πολιτική ζημιά από την υπόθεση και μετά να ανοίξει ξανά το πολιτικό παιχνίδι. Εχει χαρτιά για να το κάνει» (ο Μ. Κοττάκης στον «ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ»)

ΚΙ ΟΣΟΙ ΔΕ ΣΥΓΚΛΙΝΟΥΝ, ΕΞΩ... «Δεν είναι μόνο η καταθλιπτική μονοδρόμηση των κυρίαρχων προτάσεων που συγκλίνουν σε ένα κοινό μοντέλο κοινωνικής οργάνωσης και οικονομικής ανάπτυξης. Είναι και η αναγωγή της πολιτικής συναίνεσης σε αυτάρεσκη αυταξία μιας ξενέρωτης δημοκρατίας που ενοχοποιεί την πολιτική σύγκρουση ως διαδικασία διαχείρισης των κοινωνικών αντιθέσεων. Το πάθος μιας διαφορετικής κοινωνικής έκφρασης απωθείται έτσι από το πεδίο του δημόσιου χώρου για να στιγματιστεί ως πολιτικά άτοπο και ιδεολογικά απαράδεκτο. Διοχετεύεται όμως σε εξωπολιτικά και αντικοινωνικά πεδία όπου μπορεί να επιζήσει ως μια ιδιότυπη μορφή προσωπικής και ομαδικής διαμαρτυρίας» (ο Γ. Σεφερτζής στο «ΕΘΝΟΣ»).