Παπαγεωργίου Βασίλης

Τα ίδια και χειρότερα αναμένεται να συμβούν και στις περιβόητες Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ). Οπως μάλιστα αποκάλυψε ο «Ρ» πριν λίγες μέρες, μόνο το κόστος κατασκευής τους θα είναι τουλάχιστον τριπλάσιο από όσο στοιχίζουν σήμερα παρόμοιες κατασκευές του Δημοσίου...

Ολα αυτά επιβεβαιώνουν απόλυτα τη θέση του ΚΚΕ ότι οι περιβόητες ΣΔΙΤ - που υιοθετούν τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ - επιδρούν αρνητικά στον προγραμματισμό και στην ιεράρχηση των έργων με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες και οδηγούν σε διπλή αφαίμαξη του λαϊκού εισοδήματος σε όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Ο εργαζόμενος θα πληρώνει διπλά σαν χρήστης και σαν φορολογούμενος, διασφαλίζοντας εκ των προτέρων την πλήρη χρηματοδότηση και την κερδοφορία των δήθεν συγχρηματοδοτούμενων έργων.

Η μία μετά την άλλη οι Δημοτικές Αρχές, που πρόσκεινται στη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και το ΣΥΝ, προχωρούν σε νέες «φορολογικές επιδρομές» σε βάρος των δημοτών τους. Κάποιες, μάλιστα, έχουν εντελώς «ξεσαλώσει» και κόβουν, αβέρτα, «κοστούμια»... Οπως, π.χ., η Δημοτική Αρχή Φαρσάλων - πρόσκειται στη ΝΔ - που αποφάσισε αύξηση των δημοτικών τελών κατά 50%(!), για να «χώσει πολύ βαθιά» το χέρι της στις τσέπες των δημοτών. Ή όπως η νέα Δημοτική Αρχή Καρδίτσας - πρόσκειται στο ΠΑΣΟΚ - που προωθεί την επιβολή τέλους είσπραξης 2% επί των ακαθάριστων εσόδων των καταστημάτων εστίασης και αναψυχής, επικαλούμενη το σχετικό νόμο, ο οποίος ουδέποτε εφαρμόστηκε στα 8 χρόνια θητείας της προηγούμενης Δημοτικής Αρχής. Μια απόφαση που προκαλεί τις αντιδράσεις των επαγγελματοβιοτεχνών της πόλης (το ΔΣ των ΕΒΕ εξέδωσε ομόφωνα απόφαση καταδίκης) καθώς και, γενικότερα, των κατοίκων της περιοχής.

Βεβαίως, αυτή η «φορολογική επιδρομή» δεν είναι ούτε ξαφνική, ούτε και ανεξήγητη, γνωστού όντος ότι η Τοπική Αυτοδιοίκηση, ευρισκόμενη στα χέρια των εκπροσώπων της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, λειτουργεί σαν «μακρύ χέρι αρπάγης» στην τσέπη των λαϊκών στρωμάτων. Κι αυτό το γνώριζαν και εκείνοι που, στις πρόσφατες τοπικές εκλογές, ψήφισαν αυτούς τους υποψήφιους. Τώρα διαμαρτύρονται...

Αντιδήμαρχοι ΝΔ και ΠΑΣΟΚ ανέλαβαν ρόλο απεργοσπάστη, ενόψει της 24ωρης απεργίας της ΑΔΕΔΥ. Την αρχή έκανε ο αντιδήμαρχος Θεσσαλονίκης Θ. Αθανάσαρος εμποδίζοντας συνδικαλιστές να ενημερώσουν τους συναδέλφους τους υπαλλήλους που εργάζονται στη Δημοτική Αστυνομία. Ακολούθησε ο αντιδήμαρχος Καθαριότητας του Δήμου Συκεών, Γ. Θώμογλου, ο οποίος δεν περιορίστηκε σε παρεμπόδιση της συνδικαλιστικής δράσης, αλλά κάλεσε και την Αστυνομία για να πετάξει από το εργοτάξιο καθαριότητας συνδικαλιστή μέλος της ΠΟΕ-ΟΤΑ και τον Πρόεδρο του Συλλόγου υπαλλήλων ΟΤΑ του Νομού Θεσσαλονίκης. Βεβαίως, δεν πρόκειται για ιδιότροπη συμπεριφορά αντιδημάρχων. Πίσω από τα δύο αυτά κρούσματα αυταρχισμού κρύβονται επικίνδυνες αντιλήψεις που θέτουν σε ευθεία αμφισβήτηση το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση για τα δικαιώματα των εργαζομένων. Επιβεβαιώνουν ακόμη το νέο χαρακτήρα λειτουργίας των Δήμων ως Ανώνυμες Εταιρείες, που καμία σχέση δεν έχουν με την πολιτική υπεράσπισης των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.

Δεν ξέρουμε αν τόσο ενόχλησε την «Αυτόνομη Παρέμβαση» (ΑΠ) και τα στελέχη της η επιτυχία της απεργίας. Το σίγουρο είναι ότι το γεμάτο εμπάθεια αντι-ΠΑΜΕ κείμενο είναι ένας φτηνός αντιπερισπασμός. Τους είναι βολικό να κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, να παρουσιάζουν το ΠΑΜΕ σαν μια δύναμη που νοθεύει αποτελέσματα, κατασκευάζει συσχετισμούς και μηχανορραφεί... Ας απαντήσουν όμως στην ουσία: Τι έκαναν τα στελέχη τους σε μια σειρά από σωματεία που οι δευτεροβάθμιες οργανώσεις τους είχαν πάρει απόφαση για απεργία στις 29 του Μάρτη; Εναντιώθηκαν ή όχι στην κινητοποίηση για το μεροκάματο;

Και εντέλει, ας πουν την αλήθεια: Γιατί σε δευτεροβάθμιες οργανώσεις πηγαίνουν μαζί σε κοινά ψηφοδέλτια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ, όπως έκαναν στις Ομοσπονδίες Κλωστοϋφαντουργών, Φαρμάκου, ΟΣΝΙΕ, στο Εργατικό Κέντρο Πρέβεζας και μόλις προχτές, μετά το συνέδριο της ΓΣΕΕ, στο Εργατικό Κέντρο Κέρκυρας και παντού ενάντια στο ΠΑΜΕ;

Τέτοια ήταν η θέση του ΣΥΝ και των συνδικαλιστών του για το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης των ΔΕΚΟ, όπου με τη θέση περί μερικής μετοχοποίησης έβαζε ουσιαστικά πλάτη για να περάσει η πολιτική του δικομματισμού στις δημόσιες επιχειρήσεις. Αυτή είναι η θέση τους για τη μερική απασχόληση, την οποία αποδέχονταν ζητώντας να υπάρξει κάποιο όριο. Και ας μην καταφεύγουν σε αναδρομές 20 χρόνια πίσω, για να καλυφθούν, όταν μέσω της «ευελιξίας» και της «απασχολησιμότητας» το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις του, τα τελευταία χρόνια, τσάκισαν τους εργάτες και τα δικαιώματά τους.

Οσο για τη «στρατηγική της διάσπασης», που χρεώνουν στο ΠΑΜΕ, θα τους το ξαναπούμε: Εμείς την ενότητα τη βλέπουμε και την επιζητούμε μέσα στους αγώνες, στις απεργίες και στα συλλαλητήρια, στην πάλη για τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, στην πάλη με ταξικό περιεχόμενο. Την «ενότητα» για να υποταχτεί η εργατική τάξη στις επιταγές της πλουτοκρατίας, της ΕΕ, της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, τους τη χαρίζουμε.

Χτες ο Τ. Χυτήρης κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση, διά του ιδίου του πρωθυπουργού, εγκαινίασε για τρίτη φορά(!) το Μουσείο Μικρασιατικού Ελληνισμού «Φιλιώ Χαϊδεμένου» στη Ν. Φιλαδέλφεια, ενώ είχε «θεμελιωθεί» από τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο το 2001 και εγκαινιάστηκε το 2002 από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Πρόσθεσε ότι το Ιδρυμα στο οποίο ανήκε έφερε το όνομα του Ανδρέα Παπανδρέου και υπήρχε και σχετική πλάκα, ενώ χτες οι ταμπέλες είχαν αλλάξει και στην πρόσκληση δεν αναφερόταν το όνομα του Α. Παπανδρέου. Χαρακτήρισε δε το γεγονός ως «απρέπεια» και «μικροκομματισμό». Η καταγγελία είναι χαρακτηριστική του πεδίου στο οποίο κινείται η δικομματική αντιπαράθεση. Εχοντας συμφωνήσει σε βασικές αντιδραστικές επιλογές στον πολιτισμό, έχοντας καταθέσει εμπράκτως, ως κυβερνήσεις, την προθυμία τους να εφαρμόσουν το στρατηγικό στόχο της ΕΕ για εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ μετατοπίζουν την ανταλλαγή των άσφαιρων πυρών τους στο πεδίο του επικοινωνιακού εντυπωσιασμού. Διότι είναι πιο εύκολη για το δικομματισμό η «αντιπαράθεση» για την ένταξη ή μη της πολιτιστικής κληρονομιάς στο Δ΄ ΚΠΣ (όπως έκανε χτες ο Τ. Χυτήρης) αντί της ουσιαστικής συζήτησης για τον προσανατολισμό των κοινοτικών κονδυλίων. Αρα τι απομένει; Ο τσακωμός ...για τις ταμπέλες.

Παπαγεωργίου Βασίλης

Τώρα, τι είδους «πολιτισμός» είναι αυτός που επιβάλει μια εισοδηματική πολιτική της τάξης του 3%; μόνο ο Κ. Καραμανλής και η κυβέρνησή του το γνωρίζουν...

Για την «Ιστορία» ίσως και να συμφωνήσουμε, τη νεότερη τουλάχιστον. Στην Ελλάδα είχαμε κυβερνήσεις που εξυπηρετούσαν τα εγχώρια και ξένα μεγάλα συμφέροντα σε βάρος του λαού της. Και η κυβέρνηση είναι σαφώς άξιος συνεχιστής.

Μόνο που οι γοητευτικότερες ιστορικές στιγμές είναι εκείνες που η Ιστορία αλλάζει!

ΕΝΤΕΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ, εκατό χιλιάδες και κάτι ψιλά είμαστε, οι κάτοικοι αυτής της χώρας, σύμφωνα με όσα μας ανακοίνωσε η στατιστική υπηρεσία. Πληροφοριακά οι γυναίκες παραμένουν πάντα πλειοψηφία, αφού είναι 100 χιλιάδες περισσότερες.

Αν τα συνδυάσουμε πάντως αυτά με τα στοιχεία της Κομισιόν που λένε ότι το 20% των Ελλήνων ζει κάτω από το όριο φτώχειας, δηλαδή επιβιώνει με λιγότερα από 480 ευρώ το μήνα, τότε η εικόνα γίνεται πληρέστερη. Οχι όμως και καλύτερη...

Το γιατί η Κομισιόν δε θεωρεί φτωχούς όσους κερδίζουν 550 ή 600 ευρώ το μήνα, μην το ρωτάτε. Είναι μια άλλη ιστορία. Αλλωστε, όταν παραθέτουμε στοιχεία της ΕΕ το κάνουμε για να σας δείξουμε ότι ακόμη και οι ίδιοι δεν μπορούν να αρνηθούν το χάλι στο οποίο μας έχουν οδηγήσει.

Κατά τα άλλα, στα δελτία ειδήσεων οι εικόνες της περίφημης «πασχαλινής αγοράς» με τα διευρυμένα ωράρια των καταστημάτων και τους πάντες να έχουν επιδοθεί σε ένα όργιο καταναλωτισμού δίνουν και παίρνουν.

Ισως για να βλέπουμε στην τηλεόραση πόσο... ευτυχισμένοι και αυτάρκεις είμαστε, μια και δεν μπορούμε να το δούμε στην πραγματικότητα!

Γρηγοριάδης Κώστας

Αγρια εκμετάλλευση στους αιγοπροβατοτρόφους ασκούν οι εμπορομεσάζοντες αυτές τις μέρες επιδιώκοντας να πάρουν κοψοχρονιά τα αρνοκάτσικά τους, ενόψει του Πάσχα.

Οι τιμές που δίνουν έμποροι - χασάπηδες στα αμνοερίφεια δεν καλύπτουν ούτε κόπο, ούτε κόστος παραγωγής και δικαίως οι κτηνοτρόφοι αντιδρούν και ζητούν τιμή επιβίωσης, που είναι γύρω στα 8 ευρώ το κιλό. Οι εμπορομεσάζοντες προσφέρουν τιμές από 5,5 μέχρι 6,5 ευρώ το κιλό. Τιμές που θεωρούνται ασύμφορες για τα ελληνικά δεδομένα. Δυστυχώς, οι παραγωγοί παιδεύονται και ακριβοπληρώνουν για να ταΐσουν τις μάνες και να μεγαλώσουν αρνιά και κατσίκια, για να πάρουν 5-6 ευρώ το κιλό τιμή. Ομως οι εμπορομεσάζοντες μέσα σε λίγες ώρες βγάζουν άλλα τόσα, εκμεταλλευόμενοι αγρίως και τους κτηνοτρόφους και τους καταναλωτές. Δυστυχώς για τους αιγοπροβατοτρόφους η κατάσταση δεν είναι καθόλου καλή. Πρώτα οι γαλακτοβιομήχανοι έριξαν πριν μερικούς μήνες την τιμή στο αιγοπρόβειο γάλα γύρω στο 20% και τώρα έρχονται και οι μεγαλοχασάπηδες να πετσοκόψουν και την τιμή στα αρνιά και τα κατσίκια. Υπό αυτές τις συνθήκες, που διαμορφώνει η νέα ΚΑΠ, οι μικρομεσαίοι Ελληνες αιγοπροβατοτρόφοι δεν μπορούν να σταθούν. Δεν μπορούν επίσης να παράγουν και να πουλάνε με τιμές Βουλγαρίας, Ρουμανίας και άλλων χωρών των Βαλκανίων. Και τα διάφορα κολπάκια της κυβέρνησης, στην πράξη, δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα όσο κυριαρχούν οι νόμοι της ελεύθερης αγοράς και του κέρδους.

Γρηγοριάδης Κώστας

Το ενδιαφέρον τους είναι και όψιμο και υποκριτικό. Πολύ περισσότερο γιατί ναι μεν βάζουν στο στόχαστρο ορισμένες δευτερεύουσες πλευρές της διαχείρισης των αποθεματικών, αλλά αφήνουν στο απυρόβλητο τους ισχυρούς τραπεζικούς ομίλους, οι οποίοι εδώ και καιρό πλασάρουν τη δική τους αποκλειστικά πραμάτεια στα ταμεία.

Τέτοιο παράδειγμα είναι και η Γιούρομπανκ (όμιλος Λάτση) που διαφήμιζε τα δικά της (εταιρικά) δομημένα ομόλογα, με ρίσκο πολύ μεγαλύτερο από τα αντίστοιχα κρατικά. Μια τέτοια υπόθεση είχε φέρει στο φως της δημοσιότητας ο «Ρ» (15/4/2006). Εκδότης του συγκεκριμένου υψηλού ρίσκου ομολόγου ήταν η EFG Eurobank -kayman, θυγατρική εταιρεία του Ομίλου Λάτση, με έδρα τα νησιά Κάιμαν, πασίγνωστο φορολογικό παράδεισο της πλουτοκρατίας. Με αφορμή αυτό το γεγονός, ο «Ρ» τόνιζε: «Γίνεται δηλαδή ολοφάνερο πως τα ασφαλιστικά ταμεία, οι υπεύθυνοι και οι διαχειριστές θα πρέπει να έχουν υπόψη τους και το γεγονός ότι μπορούν να χάσουν τα αυγά και τα καλάθια».

Τον εκσυγχρονιστικό του οίστρο βρήκε ο πρώην υπουργός Εθνικής Οικονομίας και νυν βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Νίκος Χριστοδουλάκης, μιλώντας σε συνέδριο στα Χανιά για το «μάνατζμεντ» στις υπηρεσίες Υγείας.

Πρότεινε τη μετατροπή των νοσοκομείων σε Ανώνυμες Εταιρείες (ΑΕ) με σκοπό, όπως υποστήριξε, να αποκτήσουν μια διοικητική οντότητα που μέχρι σήμερα δεν υπάρχει. Μάλιστα, προνόησε σπεύδοντας να πει πως, πιθανόν να προκληθούν αντιδράσεις από ορισμένους «"επαναστάτες" στο ΕΣΥ» όχι γιατί δεν κατανοούν τι σημαίνει ΑΕ, αλλά γιατί θέλουν να αποφύγουν τον έλεγχο! Επιπλέον, αναφερόμενος στις δαπάνες για το δημόσιο σύστημα Υγείας περιορίστηκε μόνο στο ότι γίνονται σπατάλες με διασπορά διαφόρων πόρων για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων, όπως ισχυρίστηκε.

Παλιά η πρόταση για Νοσοκομεία ΑΕ, απ' τα μέσα της δεκαετίας του 1990, όταν το ΠΑΣΟΚ προώθησε την εμπορευματοποίηση των υπηρεσιών Υγείας. Αλλωστε, δε χρειάζονται Νοσοκομεία ΑΕ, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί το ΠΑΣΟΚ με την πολιτική του - που συνεχίζει επαξίως η ΝΔ - μετέτρεψε τα νοσοκομεία σε ανταποδοτικές μονάδες καθώς η χρηματοδότησή τους - πλην της μισθοδοσίας - στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στα νοσήλια των ασφαλιστικών ταμείων. Απόδειξη ο τελευταίος απολογισμός του «Ευαγγελισμού» - του μεγαλύτερου νοσοκομείου της χώρας: Κάπου 84% των εσόδων του προέρχονται από εισπράξεις απ' τα Ταμεία και τους ασθενείς και μόλις ένα 4% είναι κρατική επιχορήγηση.