Σάββατο 24 Μάρτη 2007 - Κυριακή 25 Μάρτη 2007
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 7
ΠΟΛΙΤΙΚΗ
ΑΛΕΚΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ
Σημείο ιμπεριαλιστικής διαπάλης το ενεργειακό τόξο από Καύκασο μέχρι Ιράν

Η ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στην Ευρωμεσογειακή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων, που πραγματοποιήθηκε στη Λευκωσία από το ΑΚΕΛ

Στιγμιότυπο από την Ευρωμεσογειακή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων

ΧΑΡΑΥΓΗ

Στιγμιότυπο από την Ευρωμεσογειακή Συνάντηση Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων
«Οι εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Ο ρόλος των αριστερών κομμάτων και κινημάτων» ήταν το θέμα της Ευρωμεσογειακής Συνάντησης Κομμουνιστικών και Αριστερών Κομμάτων, που πραγματοποιήθηκε το περασμένο Σαββατοκύριακο στη Λευκωσία, από το ΑΚΕΛ, στην οποία πήρε μέρος αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από την ΓΓ της ΚΕ Αλέκα Παπαρήγα και τον Ηλία Λέγγερη, μέλος της ΚΕ. Ο «Ριζοσπάστης» δημοσιεύει σήμερα την ομιλία της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ στη Συνάντηση.

Ξεκινώντας την ομιλία της, η Αλ. Παπαρήγα ευχαρίστησε το ΑΚΕΛ «για την πρόσκληση να πάρουμε μέρος στη Συνάντηση αυτή που έχει ως θέμα τις εξελίξεις στην περιοχή μας, μιας περιοχής που έχει γίνει τα τελευταία, ιδιαίτερα, χρόνια ένα κομβικό σημείο εκδήλωσης οξύτατων ανταγωνισμών ιμπεριαλιστικών και μονοπωλιακών συμφερόντων, αλλά και ταυτόχρονα μιας μεγάλης αντίστασης λαών και κυβερνήσεων με μεγάλη διάρκεια».

«Εκτιμάμε - συνέχισε - ότι οι κοινές δράσεις που ελπίζουμε να καταλήξουμε με την ολοκλήρωση της συζήτησης, θα στηρίζονται σε μια ολόπλευρη και συγκεκριμένη εκτίμηση όλων των δεδομένων. Δεν αρκεί η αλληλεγγύη στους λαούς που υποφέρουν, αλλά και η κοινή δράση γύρω από στόχους πάλης και αιτήματα σε εθνικό και περιφερειακό επίπεδο».

Πεδίο οξύτατων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών


ΧΑΡΑΥΓΗ

«Είναι φανερό - υπογράμμισε η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ - ότι η περιοχή εξακολουθεί να έχει τη στρατηγική σημασία που είχε και πριν για τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, ιδιαίτερα των ΗΠΑ, της Μ. Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και των αντίστοιχων διεθνικών μονοπωλίων. Τα σημαντικά ενεργειακά της αποθέματα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο ιδιαίτερα, προκαλούν την άμεση παρέμβαση των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για τον έλεγχό τους, αλλά και τον οξύτατο μεταξύ τους ανταγωνισμό.

Από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 γίνεται προσπάθεια να οικοδομηθεί στην περιοχή ένα διακρατικό σύστημα με τη δημιουργία ενός πλαισίου που θα στηρίζεται στη δύναμη των όπλων του ΝΑΤΟ και θα παρέχει προστασία στη διείσδυση των πολυεθνικών στις χώρες αυτές. Περιλαμβάνει τον έλεγχο των διεθνών διαύλων της Μαύρης Θάλασσας, του Αιγαίου, της Διώρυγας του Σουέζ και της Ερυθράς, καθώς και τα στενά του Κόλπου.

Το τόξο αυτό επεκτείνεται μέχρι τις ανατολικές ακτές της Νοτιοανατολικής Ασίας και αποσκοπεί κύρια στη διασφάλιση της Αμερικανο-ΝΑΤΟικής κυριαρχίας. Ο σχεδιασμός οξύνει τον ανταγωνισμό ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και εκδηλώνεται έντονα ως ανταγωνισμός ανάμεσα στα δύο ιμπεριαλιστικά κέντρα, ΗΠΑ και Ευρωπαϊκής Ενωσης. Οι ηγετικές δυνάμεις μέσα στην ΕΕ απαιτούν μεγαλύτερο μερίδιο στο μοίρασμα των αγορών και θέλουν να αντιμετωπίζονται ισότιμα από τις ΗΠΑ.

Στιγμιότυπα από τη διαδήλωση του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης κατά του πολέμου στο Ιράκ

ΧΑΡΑΥΓΗ

Στιγμιότυπα από τη διαδήλωση του Παγκύπριου Συμβουλίου Ειρήνης κατά του πολέμου στο Ιράκ
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκονται οι αντιθέσεις και οι ανταγωνισμοί για την πρωτοκαθεδρία στη διανομή των αγορών και των σφαιρών επιρροής, κυρίως σήμερα για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, και των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας. Εκδηλώνονται άμεσα ή έμμεσα, στα πολεμικά μέτωπα, στις εστίες εθνικιστικών συγκρούσεων, στις συγκρούσεις ανάμεσα σε γειτονικές χώρες. Στο γεωπολιτικό αυτό παιχνίδι, η κάθε δύναμη συμμετέχει ανάλογα με το βάρος και το μέγεθος που της αναλογεί στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, με βάση τη θέση της μέσα στο διεθνές σύστημα αλλά και τη γεωγραφική - στρατηγική θέση της.

Η όξυνση των αντιθέσεων αφορά σε μια νέα διανομή των σφαιρών επιρροής, για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών, των ενεργειακών δρόμων και των αγορών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη.

Στην Ευρώπη σημείο διαπάλης αποτελεί αυτήν την περίοδο το ενεργειακό τόξο που περιλαμβάνει την περιοχή των πρώην Σοβιετικών Δημοκρατιών που έχουν πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου στο υπέδαφός τους (όπως είναι το Καζακστάν, το Ουζμπεκιστάν, το Κιργιστάν και οι περιοχές γενικά του Καυκάσου) και φτάνει μέχρι και τις πετρελαιοφόρες αραβικές περιοχές, καθώς και το Ιράκ και το Ιράν.

Οι ΗΠΑ θέλουν να ελέγξουν τις πηγές αυτές και τους δρόμους μεταφοράς τους, ενώ ταυτόχρονα θέλουν, με το πρόσχημα της ενεργειακής ασφάλειας, να περιορίσουν ή και να απομονώσουν τη ροή πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Ρωσική Ομοσπονδία προς την ΕΕ. Σε αυτό αντιδρούν έντονα ισχυρές χώρες της ΕΕ, όπως η Γερμανία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλες που οι ενεργειακές τους ανάγκες εξαρτώνται άμεσα από τη Ρωσία.

Αναπτύσσεται ένας έντονος μονοπωλιακός ανταγωνισμός συμφερόντων που αγκαλιάζει όλη την περιοχή».

ΝΑΤΟική ομπρέλα προστασίας των μονοπωλιακών συμφερόντων

Αμέσως μετά, η ομιλήτρια επισήμανε σχετικά με το ρόλο του ΝΑΤΟ: «Το ΝΑΤΟ, ιδιαίτερα μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας και της ΕΣΣΔ, επεξεργάστηκε το νέο του δόγμα για το ρόλο που θέλει να παίξει στις νέες συνθήκες, με τη διεύρυνση της ακτίνας δράσης του και πέρα από τα όριά του, με τη διεύρυνσή του στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και στα Βαλκάνια, ενώ τώρα σχεδιάζει εντατικά την επέκτασή του και σε χώρες της Μεσογείου. Εχει καθορίσει την περιοχή μας σαν μια περιοχή υψηλού κινδύνου για την ασφάλειά του και τα συμφέροντα που εξυπηρετεί. Εχει ήδη δημιουργήσει μια ευέλικτη και ισχυρή πολυεθνική δύναμη επέμβασης, που θα αναλαμβάνει δράση όπου το ΝΑΤΟ κρίνει ότι "διαταράσσεται" η ιμπεριαλιστική τάξη πραγμάτων. Ο κανόνας, επίσης, είναι οι χώρες που γίνονται μέλη του ΝΑΤΟ να γίνονται μετά από κάποιο διάστημα και μέλη της ΕΕ. Σε αυτή τη διαδικασία υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις όπως η Μάλτα και η Κυπριακή Δημοκρατία που αφορούν ειδικές συνθήκες, δεν αλλάζουν όμως τον κανόνα.

Η περιοχή μας βρίσκεται στο μάτι του κυκλώνα. Τα τελευταία μάλιστα χρόνια περιπλέκεται ακόμα περισσότερο στους ανταγωνισμούς. Η κατάσταση έχει οξυνθεί μετά τον πόλεμο κατά της Γιουγκοσλαβίας, αλλά κυρίως μετά τον πόλεμο κατά του Αφγανιστάν και του Ιράκ και τη συνεχιζόμενη κατοχή του από τις ΗΠΑ και τους "πρόθυμους συμμάχους" τους.

Επισημαίνουμε ότι έχει αυξηθεί πολύ η στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με στρατεύματα και βάσεις σ' όλες τις Βαλκανικές χώρες. Από τις μεγαλύτερες αμερικανικές - ΝΑΤΟικές βάσεις βρίσκονται στο Κοσσυφοπέδιο και στην ΠΓΔΜ, νέες βάσεις δημιουργήθηκαν στη Βουλγαρία και στη Ρουμανία που συμπληρώνουν τις βάσεις που βρίσκονται από χρόνια στην Ελλάδα και στην Τουρκία. Είναι βάσεις που πήραν ενεργό μέρος στις επεμβάσεις στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και είναι έτοιμες για τα επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ ενάντια στο Ιράν, στη Συρία, στην περιοχή του Καυκάσου.

Και πρέπει να προσθέσουμε ότι έχει πολλαπλασιαστεί η συμμετοχή της Ευρωπαϊκής Ενωσης σε στρατιωτικές αποστολές και δυνάμεις κατοχής. Δυνάμεις της βρίσκονται ήδη στα Βαλκάνια, στην Αφρική, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και τώρα, με αφορμή το απαράδεκτο ψήφισμα 1701/2006 του ΣΑ του ΟΗΕ για τον Λίβανο, αποτελεί την πλειοψηφία της λεγόμενης ειρηνευτικής δύναμης στην περιοχή. Κάτω από τις "ειρηνευτικές αποστολές" υπάρχει το Γκουαντάναμο και όλα αυτά που έχουμε γνωρίσει. Το τι θα προσπαθήσει να επιβάλει στο Λίβανο αυτή η δύναμη, είναι επίσης λίγο - πολύ γνωστό.

Ως ΚΚΕ έχουμε ταχθεί κατηγορηματικά κατά της συμμετοχής της χώρας μας σε τέτοιου είδους αποστολές. Εχουμε ταχθεί υπέρ της επιστροφής όλων των στρατιωτικών αποστολών στη χώρα μας και είναι ένα αίτημα πάλης γενικότερο του κινήματος.

Το ΝΑΤΟ από καιρό έχει επεξεργαστεί τη Μεσογειακή Στρατηγική του και στη Σύνοδο της Κωνσταντινούπολης τον Ιούνη του 2004 με τις αποφάσεις του άνοιξε το δρόμο σε νέες απειλές, όπου με το πρόσχημα κατά της τρομοκρατίας, είναι έτοιμο να αναλάβει δράση κατά λαών και χωρών, ώστε να διευκολυνθεί η ηγεμονία των ΗΠΑ, άλλων ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ. Ολες οι χώρες της Μέσης Ανατολής και ευρύτερα της περιοχής εμπλέκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο».

«Μαστίγιο και καρότο» για τη Μέση Ανατολή

Συνεχίζοντας η Αλ. Παπαρήγα αναφέρθηκε στο σχεδιασμό για «"τον εκδημοκρατισμό της ευρύτερης Μέσης Ανατολής", με την εξαγωγή "της δημοκρατίας" στις χώρες αυτές και τη δημιουργία μιας "Νέας Μέσης Ανατολής" κατά τα πρότυπα των ΗΠΑ και άλλων ηγετικών δυνάμεων της ΕΕ», υπογραμμίζοντας ότι «συναντάει πολλά εμπόδια στην εφαρμογή της» και επισημαίνοντας ακόμα:

«Αυτό που λέμε, είναι ότι εμείς δεν αναγνωρίζουμε σε καμιά κυβέρνηση και ηγέτη και πολύ περισσότερο σε ηγέτες και κυβερνήσεις του Μπους, του Μπλερ, του Σιράκ ή της Μέρκελ και του Πρόντι να παραδίνουν μαθήματα δημοκρατίας αφ' υψηλού σε άλλες χώρες και λαούς. Πέρα από όλα τα άλλα είναι και κίβδηλοι οι λόγοι περί ελευθερίας.

Δεν μπορούμε να δεχτούμε τις απειλές που εκτοξεύονται κατά της Συρίας και του Ιράν από τους ιμπεριαλιστές και είμαστε ενάντια στα μέτρα αποκλεισμού που έχουν παρθεί και σε οποιαδήποτε επέμβαση σχεδιάζεται ενάντιά τους. Τώρα δαιμονοποιείται πάλι το Ιράν, λόγω της απόφασής του να αναπτύξει την ειρηνική χρήση της πυρηνικής ενέργειας που αποτελεί δικαίωμά του, ενώ με το ψήφισμα 1737/2006 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ έγινε το πρώτο σημαντικό βήμα στην κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με το Ιράν. Ενώ τώρα οι ΗΠΑ βρίσκονται σε διαπραγμάτευση με τη Λιβύη, για να φτιάξουν ένα πυρηνικό εργοστάσιο ενέργειας για ειρηνική χρήση...(!!)

Τώρα στην περιοχή της Μέσης Ανατολής εφαρμόζεται μαζί με την πολιτική του μαστίγιου και η πολιτική του καρότου. Δεν ανεχόμαστε τις απειλές κατά της Συρίας και του Ιράν.

Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι εξαιρετικά περίπλοκη. Και γίνεται ακόμα πιο σύνθετη αν πάρουμε υπόψη και το τεράστιο πρόβλημα που αποτελεί η διαχείριση των υδάτινων πόρων σ' όλη την περιοχή. Δύο κράτη αποτελούν εστίες έντασης και αντιπαράθεσης στην περιοχή: Το ένα είναι η Τουρκία και το άλλο είναι το Ισραήλ. Τα Υψίπεδα του Γκολάν, που κατέλαβε το Ισραήλ το 1967, τροφοδοτούν με 770 εκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού κάθε χρόνο το Ισραήλ, που αντιπροσωπεύει το 1/3 της ετήσιας κατανάλωσής του. Επίσης, τροφοδοτούν τη Θάλασσα της Γαλιλαίας που αποτελεί το μεγαλύτερο απόθεμα νερού του Ισραήλ.

Εκεί που η κατάσταση είναι απαράδεκτη είναι στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη. Δε φτάνουν οι καθημερινές προκλήσεις, η βαρβαρότητα, οι επιθέσεις και δολοφονίες από τον ισραηλινό στρατό, δε φτάνει το απαράδεκτο παράνομο τείχος που οικοδομεί το Ισραήλ στην κατεχόμενη Δυτική Οχθη, δε φτάνει ο οικονομικός στραγγαλισμός και αποκλεισμός των Παλαιστίνιων, το Ισραήλ ελέγχει και αποκλειστικά τους υδάτινους πόρους που ανήκουν στους Παλαιστίνιους. Σύμφωνα με στοιχεία που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα, στους Παλαιστίνιους αναλογεί μια καθημερινή κατανάλωση νερού από 35 ως 50 λίτρα κατά κεφαλή, ενώ η αντίστοιχη κατανάλωση για τους Εβραίους εποίκους είναι από 280 ως 350 λίτρα κατά κεφαλή.

Η νικηφόρα Λιβανέζικη ένοπλη λαϊκή αντίσταση ενάντια στο Ισραήλ και η συνεχιζόμενη αντίσταση του Παλαιστινιακού λαού για την ανεξαρτησία του και την απόκτηση του δικού του βιώσιμου κράτους δίπλα στο Ισραήλ, με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, αποτελούν παραδείγματα αντίστασης στα ιμπεριαλιστικά σχέδια για το λεγόμενο εκδημοκρατισμό της Μέσης Ανατολής, που ενισχύουν, μαζί με την αντίσταση του Ιρακινού λαού ενάντια στην ιμπεριαλιστική κατοχή του Ιράκ, το μέτωπο πάλης κατά της νέας τάξης που προσπαθούν να επιβάλουν με τη βία και το αίμα οι ιμπεριαλιστές.

Τελειώνοντας θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι είμαστε έτοιμοι να στηρίξουμε κοινές ενέργειες προς όφελος της εδαφικής ακεραιότητας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων της κάθε χώρας, εναντίον κάθε στρατιωτικής δύναμης που αναλαμβάνει να διεκπεραιώσει ό,τι δεν πετυχαίνει η στρατιωτική επέμβαση. Για την επίλυση του Παλαιστινιακού, την αποχώρηση των ισραηλινών στρατευμάτων από όλα τα κατεχόμενα εδάφη του 1967, την επίλυση του Κυπριακού, και γενικότερα δράση κατά του σχεδίου για την "Ευρύτερη Μέση Ανατολή"».


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ