Το «Θέατρο της Ανοιξης» ανεβάζει το Σάββατο την παράσταση «Σοφία Λασκαρίδου - Το ταξίδι μιας ζωής», σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη, μουσική Χρήστου Θηβαίου, σκηνικά - κοστούμια Δημήτρη Κακριδά. Πρόκειται για αφιέρωμα στη μεγάλη Ελληνίδα ζωγράφο που άνοιξε το δρόμο στις γυναίκες για σπουδές στη Σχολή Καλών Τεχνών και που με την προσωπικότητά της ενέπνευσε ποιητές, συγγραφείς και ομοτέχνους της. Παράλληλα, είναι μια μελέτη για τη μνήμη και την επίδρασή της στον πολιτισμό. Το κείμενο, βασισμένο στην αυτοβιογραφία της και σε έρευνα σε αρχεία και στο χώρο στενών συγγενών της ζωγράφου, έγραψε ο Γιάννης Μαργαρίτης. Για την πληρέστερη προσέγγιση του εικαστικού και ποιητικού επιπέδου του θέματος, η σκηνική δράση πλαισιώνεται με videoκαι επί σκηνής τραγούδι του Χρήστου Θηβαίου, που υποδύεται και το μεγάλο έρωτα της Σοφίας Λασκαρίδου, λογοτέχνη Περικλή Γιαννόπουλου. Τη ζωγράφο υποδύεται η Χρυσάνθη Δούζη.
Πρεμιέρα στις 28/2 έχει το θέατρο «Πορεία», με το έργο «Τίποτα δικό μου» του Εντουαρντ Μποντ, σε σκηνοθεσία Εφης Θεοδώρου. Παίζουν: Νίκος Κουρής, Μαρία Ζορμπά, Ιπποκράτης Δελβερούδης.
Ο Εντουαρντ Μποντ, κινούμενος με άνεση από την κωμωδία στη φάρσα, γράφει για τον κόσμο όπως τον φαντάζεται το 2077, συστήνοντας επαγρύπνηση. Βλέπει έναν κόσμο όπου οι «αρχές» θα έχουν αποσπάσει από τον άνθρωπο το παρελθόν, τις αναμνήσεις του, ακόμα και τις πιο προσωπικές, αναγκάζοντάς τον να ζει σ' ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, περιορισμένο στα απολύτως αναγκαία. Στις 18 Ιουλίου 2077, ένας άντρας χτυπάει την πόρτα του διαμερίσματος του Τζαμς και της Σάρα, λέγοντας πως είναι ο ξεχασμένος αδελφός της Σάρα. Στόχος του έργου να κρατήσει τους θεατές σε επαγρύπνηση ενάντια στον έλεγχο και την καταστολή, που επιβάλλουν όσοι κατευθύνουν την κοινωνία.
Στις 26/2 στο «Θέατρο Τέχνης» (Φρυνίχου 14) ανεβάζεται ο σαιξπηρικός «Τίτος Ανδρόνικος» από την ομάδα «Αρένα» (κάθε Δευτέρα, Τρίτη). Το έργο - σπάνια παιζόμενο, βίαια προκλητικό και βαθιά πολιτικό - εξερευνά τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Κατατάσσεται στις ρωμαϊκής θεματολογίας τραγωδίες του Σαίξπηρ, αλλά χωρίς συγκεκριμένη ιστορική περίοδο. Μέσα στη σάπια Ρώμη, που νικά μετά από δεκαετείς πολέμους τους βαρβάρους Γότθους, με την επιστροφή του στρατηγού Τίτου Ανδρόνικου, προβάλλει η ωμότητα και η βία ενός μαρμαρωμένου πολιτισμικού κώδικα της Ρώμης, ο παραλογισμός και ο ακραίος ανθρώπινος πόνος που οδηγεί εκδικητικά το ένστικτο. Με μια ανατρεπτική πλοκή, με πράξεις ακραίας μορφής βίας, έρωτα, αναρχίας και οδύνης, λαξεύεται ένας κόσμος στρεβλός, με πάσχοντα, μοιραία πρόσωπα.