Δηλαδή η αυθαίρετη αυτή ρύθμιση θα συνδράμει στη νομιμοποίηση όλων των καταπατήσεων των δημόσιων δασικών εκτάσεων που πραγματοποιήθηκαν τα χρόνια μεταξύ 1945 ή 1960 και 1975, ειδικά δε την εποχή της μαύρης δικτατορίας (1967-1974)! Θα φροντίσει, συνεπώς, η ελληνική πολιτεία για ακόμη μια φορά για την επιβράβευση - νομιμοποίηση των ασυνείδητων και παράνομων συμπολιτών μας. Εκεί φτάσαμε λοιπόν: στη νομιμοποίηση των καταπατήσεων της δημόσιας περιουσίας! Αν περάσει αυτή η αναθεώρηση, θα ομιλούμε για μια ακόμη εθνική (αυτή τη φορά οικολογική) καταστροφή.

Πρέπει να τονιστεί ότι η ενέργεια αυτή έρχεται ως συνέχεια μιας δασοκτόνου Δασικής πολιτικής στις δεκαετίες '80, '90 και μέχρι σήμερα, που οδήγησε στην εγκατάλειψη της διαχείρισης του δάσους και κατά συνέπεια της ελληνικής περιφέρειας ειδικά στις ορεινές περιοχές, στη διάλυση της Δασικής Υπηρεσίας και στην εξαφάνιση της οποιασδήποτε δραστηριότητας μέσα στο δασικό οικοσύστημα.

Τι πρέπει να κάνει το κράτος για την αντιμετώπιση του προβλήματος των καταπατήσεων; (α) Σύνταξη δασικών χαρτών και Κτηματολογίου, που αποτελούν συνταγματική υποχρέωση της πολιτείας, και (β) Ολοκλήρωση του χωροταξικού σχεδιασμού. Ολοι μας - καθένας από τη θέση του - οφείλουμε να υπερασπιστούμε τη φυσική κληρονομιά μας - τα δάση μας - που πρωτίστως ανήκουν στα παιδιά μας και στα εγγόνια μας. Αυτό επιτάσσει η υπέρτατη Αρχή της Αειφορίας. Οχι στην αναθεώρηση του άρθρου 24 του Συντάγματος.

Δρ. Γεωργίου Μαντάνη & Δρ. Ιωάννη Κακαρά, Καθηγητών ΤΕΙ Λάρισας, Τμήμα Σχεδιασμού & Τεχνολογίας Ξύλου & Επίπλου