Μπήκαμε -κιόλας- στη δεύτερη κινηματογραφική εβδομάδα του νέου χρόνου. Μια εβδομάδα που μοιάζει με μικρομεσαία, παρότι υπάρχουν τρεις, τουλάχιστον, ενδιαφέρουσες ταινίες. Ξεχωρίζει, ας πούμε ξεχωρίζει, το έξυπνο θέμα της ταινίας του Μαρκ Φόρστερ, «Πιο παράξενο κι από παράξενο», το οποίο, όμως, από την ατολμία των δημιουργών του, έμεινε απλώς έξυπνο θέμα! Ενας υπαρκτός απογοητευτικά καθημερινός άνθρωπος, «συναντιέται» με έναν λογοτεχνικό ήρωα, αντίγραφο του εαυτού του. Από κοντά και η δεύτερη «έξυπνη» ταινία της εβδομάδας, η «Little Miss Sunshine», του Τζόναθαν Ντέιτον και της Βάλερι Φάρις. Μια αμερικανική οικογένεια συλλαμβάνει τον εαυτό της να μετατρέπεται καθημερινά σε καρικατούρα. Και, τέλος, «Ο νεαρός Aντερσεν», του Ρούμλε Χάμερικ. Μια ταινία για τα εφηβικά χρόνια και για τη συγγραφική «διαπαιδαγώγηση» του μεγάλου Δανού συγγραφέα.

Μετά από τις τρεις καλλιτεχνικές, ας πούμε καλλιτεχνικές, απόπειρες, περνάμε στο... «τι έχεις Γιάννη»! Πρώτα το «2:37» του Μουράλι Θαλούρι. Ενα αστικό σχολείο, γεμάτο από προβληματικά παιδιά! Καλή κινηματογραφική ματιά, χωρίς περιεχόμενο. Στην ταινία του Τζέσπερ Γκάνσλαντ, «Αντίο Falkenbergk», τα προβληματικά παιδιά είναι λίγο μεγαλύτερα από τα παιδιά του Μουράλι Θαλούρι. Και κάνουν μεγαλύτερες ακρότητες! Επιδίδονται στο σπορ της αυτοκτονίας!

Με παιδιά, με εφήβους, για την ακρίβεια με νεαρά κορίτσια, ασχολείται η ταινία της Τζέσικα Μπέντιγκερ «Stick It». Εδώ, όμως, όλα είναι αμερικανικά! Επίπλαστα και επιφανειακά. Προβληματικές οικογένειες, μικρότητες! Τα κορίτσια όμως... αντράκια! Τέλος η «δόση» της εβδομάδας. Το μεταφυσικό θρίλερ «Ανήσυχα πνεύματα», του Ασίφ Καπάντια! Καπάντια, όχι Κατάντια!..