«Στην ελληνική κοινωνία η έννοια του κράτους και η παραδοσιακή Αριστερά έχουν μια περίεργη σχέση. Παρόλο που η παραδοσιακή Αριστερά ταλαιπωρήθηκε περισσότερο από το ελληνικό κράτος, είναι αυτή που είναι υπέρμαχος αυτού του κράτους». Αυτά λέει -μεταξύ άλλων - ο Γ. Παπανδρέου σε συνέντευξή του στο «Βήμα της Κυριακής». Με άλλα λόγια και, στο βαθμό, που στην έννοια της παραδοσιακής Αριστεράς ο Γ. Παπανδρέου συμπεριλαμβάνει το (ή και το) ΚΚΕ, χρεώνει αυτομάτως στο τελευταίο στάση υπέρμαχου του αστικού κράτους. Εχουμε, επομένως, μια προκλητική και ακραία διαστρέβλωση της πολιτικής και των θέσεων του ΚΚΕ, που αγγίζει τα όρια της συκοφαντίας και της βρισιάς. Κι όλ' αυτά, για να δικαιολογηθεί η πολιτική της παραπέρα εμπορευματοποίησης και ιδιωτικοποίησης της Υγείας, της Παιδείας κλπ., κλπ. Για να υπονομευτούν και πλαγιοκοπηθούν οι αγώνες των κομμουνιστών και του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος ενάντια στις προωθούμενες αντιδραστικές, διαρθρωτικές αλλαγές και υπέρ της διατήρησης και διεύρυνσης όλων όσα έχει κατακτήσει μέχρι σήμερα το λαϊκό κίνημα.

Κατά τ' άλλα, ο Γ. Παπανδρέου βολεύεται να εμφανίζει το κράτος ως κάτι το αταξικό, υπεράνω και εκτός της κοινωνίας, έτσι ώστε άλλες φορές να το παίζει «αντικρατιστής» (Παιδεία, Υγεία, κλπ.) κι άλλες «κρατιστής» («τρομονόμοι» και μηχανισμοί καταστολής, πολύμορφη ενίσχυση κεφαλαιοκρατών κλπ.), εξυπηρετώντας πάντα τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις της ολιγαρχίας του πλούτου.