Μπροστά στην πανοραμική φωτογραφία του Γράμμου που δέσποζε στο χώρο της έκθεσης

Μια εκδήλωση που «ήταν καιρός να γίνει», μια εκδήλωση «τιμής και μνήμης» για τους επιζώντες μαχητές και μαχήτριες του ΔΣΕ, οι οποίοι προχτές αντάμωσαν ξανά, ταξιδεύοντας από δεκάδες γωνιές της Ελλάδας για να 'ρθουν εδώ, στην έδρα του Κόμματος, να ζωντανέψουν μνήμες που ποτέ δε «σίγησαν». Να τιμηθούν από το Κόμμα και να τιμήσουν όλοι μαζί όλους, κι αυτούς «που ακόμα βρίσκονται στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες» και τους χιλιάδες «που έπεσαν στα πεδία των μαχών με το ντουφέκι στο χέρι ή το κεφάλι ψηλά στα εκτελεστικά αποσπάσματα».

Με την προχτεσινή εκδήλωση οι κομμουνιστές διακήρυξαν ακόμα μια φορά περίτρανα ότι:

- Η εποποιία των μαχητών και των μαχητριών του ΔΣΕ δεν είναι κομμάτι του παρελθόντος, αλλά πυξίδα του μέλλοντος.

- Η ένταση της ιμπεριαλιστικής επίθεσης δεν έσβησε τα χνάρια των επαναστατικών αγώνων του λαού μας.

- Κρατάμε ατόφια τα διδάγματα από κάθε μικρή και μεγάλη μάχη, κάθε νίκη, κάθε ήττα.

- Παλεύουμε να βγούμε πιο δυνατοί από κάθε αναμέτρηση, παραμένοντας στοχοπροσηλωμένοι στον ίδιο σκοπό, την ανατροπή της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, μη αποκλίνοντας ούτε σπιθαμή απ' την πορεία που χαράχτηκε πριν 88 ολόκληρα χρόνια με την ίδρυση του ΚΚΕ και αναδείχτηκε μονόδρομος για τον εργαζόμενο λαό μέσα απ' την τιτάνια μάχη των ανταρτών και των ανταρτισσών του ΔΣΕ: Την ταξική ανυποταγή και σύγκρουση.

Στα ταμπλό με τα στιγμιότυπα από την οργάνωση της ζωής στο βουνό (πάνω) και από τον ματωμένο Δεκέμβρη του '44 (κάτω)

Ασπρομάλληδες σήμερα αντάρτες και αντάρτισσες άρχισαν να πλημμυρίζουν τους χώρους που είχαν ετοιμαστεί γι' αυτή την ξεχωριστή συνάντηση. Να κοντοστέκονται μπροστά σε χάρτες μαχών φυλαγμένους με προσοχή, σαν κειμήλια - όπως και πρέπει - μέσα σε γυάλινες προθήκες, μπροστά στην έκθεση που προετοιμάστηκε ειδικά γι' αυτή τη μέρα, η οποία παρουσίαζε μερικές μόνο στιγμές του έπους που έγραψε ο ΔΣΕ. «Βυθίζονταν» μέσα σε εικόνες (και μαζί αναμνήσεις) απ' τη μάχη, τη συνέλευση του λόχου, αλλά και την παράλληλη οικοδόμηση μιας νέας, ελεύθερης πατρίδας, παρατηρούσαν σκεπτικοί άλλες φωτογραφίες που έδειχναν γνώριμα λημέρια, μονοπάτια, ακόμα και πρόσωπα συναγωνιστών.

«Αναβε» η κουβέντα σε «πηγαδάκια» με νεότερους επισκέπτες που «ρούφαγαν» τις διηγήσεις, αλλά και συνομήλικους που αντάμωναν μετά από πολύ καιρό. Μαχητές που μπορεί ακόμα και σήμερα να ψαχουλεύουν στα κορμιά και τις ψυχές τους σημάδια από τραύματα, γέροντες και γερόντισσες σεβάσμιες, που όταν συναντήσει κάποιος ίσως αρχικά προσέξει μόνο τον αργό βηματισμό ή τα άσπρα μαλλιά, μα έπειτα, αφού μιλήσει μαζί τους, έστω για λίγο, δεν αργεί να αντιληφθεί τη φλόγα, όχι μόνο στο βλέμμα μα κύρια στο νου, στην κριτική, στην απαιτητικότητα που μέχρι σήμερα διατηρούν στο πεδίο της μάχης, του ίδιου ταξικού πολέμου που μαίνεται ασίγαστα. Γιατί τέτοια είναι η «πάστα» των ανθρώπων που γαλουχεί ο συλλογικός αγώνας για την ταξική απελευθέρωση: ανυπότακτους.

«...Κνίτες και κνίτισσες έχετε πολλά να κερδίσετε μελετώντας την ιστορία και τα συμπεράσματα της δράσης του ΔΣΕ. Ο ΔΣΕ δεν ανήκει στο μουσείο της ιστορίας, εμπνέει και διαπαιδαγωγεί σήμερα», σημείωσε μεταξύ άλλων στην κεντρική ομιλία η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, εστιάζοντας στην ανάγκη η νέα γενιά να δουλέψει σκληρά ώστε να μπορέσει να κρατήσει άξια τη σκυτάλη για τη συνέχιση του αγώνα, μέχρι την τελική νίκη. Ενώ όταν ξεκίνησε το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε για πρώτη φορά στην προχτεσινή εκδήλωση και μέσα στην πλημμυρισμένη από κόσμο αίθουσα ακούστηκε το «Βροντάει ο Ολυμπος και πάλι...», οι νέοι κι οι νέες που πριν έξι δεκαετίες σκαρφάλωναν στις πλαγιές του Σμόλικα και της Γκιώνας, του Γράμμου και του Βίτσι φορτωμένοι πυρομαχικά, «δεν άντεξαν» να μείνουν θεατές. Κάποιοι άρχισαν με βραχνή φωνή να τραγουδούν ψιθυριστά για το «νέο αντάρτικο...». Αλλοι αναστέναζαν βαριά στη θέα της παράδοσης των όπλων μετά τη συμφωνία της Βάρκιζας. Αυθόρμητα ξεσπούσαν οργισμένα σχόλια στη θέα του Παπάγου και του Τσόρτσιλ, αλλά και χειροκροτήματα στην αναφορά του καπετάν Γιώτη, του Μπελογιάννη. Ανασκίρτησαν οι καρδιές στο άκουσμα του όρκου του μαχητή του ΔΣΕ, ταράχτηκαν στην πιθανότητα ο αντάρτης που φαινόταν στ' αυθεντικά απ' τη δράση του Δημοκρατικού Στρατού πλάνα να είναι παλιός συναγωνιστής απ' την ίδια ταξιαρχία ή κάποιος που έθαψαν με τα γυμνά τους χέρια.

Πλημμύρισαν όλοι οι χώροι του κτιρίου της ΚΕ. Εδώ στη δεύτερη σάλα, στην είσοδο του κτιρίου, όπου είχε στηθεί γιγαντοοθόνη για όσους δε χώρεσαν στην αίθουσα συνεδρίων

1. Από την ομιλία της Αλέκας Παπαρήγα, ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, στις 2 Ιούλη 2006, στη Λυκόρραχη.