Στα καρνάγια της Κέρκυρας το μεροκάματο γίνεται πλέον επισφαλές |
Ο κυρ Χρήστος, 70 χρονών, ψαράς, από μικρό παιδί δεμένος με τη θάλασσα και το καΐκι, αποτύπωσε χαρακτηριστικά τις συνέπειες που θα έχει για τους αλιείς, και όχι μόνο, το κλείσιμο των καρνάγιων. «Θα πεθάνουμε εμείς και να ζήσουν αυτοί που έχουν τα καράβια, οι εφοπλιστές. Είναι άδικο. Πρέπει να ξεσηκωθεί όλη η Κέρκυρα». Ο Σπύρος Βλάσης, ψαράς, στάθηκε στο ξεκλήρισμα που θα υποστούν 1.000 επαγγελματίες ψαράδες και άλλοι τόσοι ερασιτέχνες που είναι ανάγκη τα σκάφη τους να συντηρούνται και να επισκευάζονται στα καρνάγια όπου υπάρχει η τεχνογνωσία και το κόστος είναι χαμηλό. «Στη μαρίνα για να βγάλεις έξω ένα καϊκόπουλο δίνεις 350 ευρώ. Εμείς είμαστε μεροκαματιάρηδες, φτωχοί άνθρωποι που ζούμε μόνο και μόνο από τα ψάρια και επιδιώκουν να μας πνίξουν».
Αμεσα θιγόμενοι και οι μικροί επαγγελματίες τουριστικών σκαφών. Ο Στέφανος Ραράκος, δηλώνει ότι τα καρνάγια πρέπει να παραμείνουν στο ίδιο σημείο. Ο Σπύρος Γκουβέλης, πρώην επαγγελματίας ψαράς, υπογράμμισε: «Οταν τα καρνάγια πάψουν να υπάρχουν, θα σβήσουν και τα αλιευτικά σκάφη». Ο Κώτσης Γιώργος, ηλεκτρολόγος, επιβεβαιώνει τις συνέπειες που θα έχει για το εισόδημα άλλων κλάδων των εργαζομένων το κλείσιμο των καρνάγιων. «Μας δένει τα χέρια. Είμαι 55 χρονών και πρέπει να βρούμε άλλη δουλειά σε άλλο μέρος. Βγάζουμε ένα μεροκάματο στα βαρκάκια, και μετά τι θα κάνουμε; Ολοι οι επαγγελματίες και ερασιτέχνες ψαράδες έρχονται και πιάνουν εδώ. Αν θα πάνε στη μαρίνα θα βγάζουν το σκάφος και θα πληρώνουν του κόσμου τα λεφτά. Ολα αυτά γίνονται για να κερδίσει το κεφάλαιο, με τις οικογένειες να βγαίνουν στο δρόμο» σημείωσε.
Ο Χρήστος Κούρκουλος, μηχανουργός, υπογράμμισε ότι «αποσυντονίζεται μια ολόκληρη οικογένεια των εργαζομένων», επισημαίνοντας ότι το κλείσιμο των καρνάγιων είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που «αξιοποιεί τα λιμάνια για παροχή υπηρεσιών σε ιδιώτες». Για να συμφωνήσει ο συνάδελφός του Γιώργος ότι «τα αίτια είναι βαθύτερα. Φταίει η πολιτική που εφαρμόζεται και πάνε να δημιουργήσουν νέα μονοπώλια».