Τρεις Αμερικανοί ειρηνιστές συνελήφθησαν πριν από μερικές μέρες και με διαδικασίες που η ταχύτητά τους θα εξέπληττε ακόμα και τους οδηγούς φόρμουλας καταδικάστηκαν σε φυλάκιση, επειδή είχαν το «θράσος» να αναρτήσουν ένα πανό στο οποίο έγραφαν «τα σπαθιά θα γίνουν υνιά και τα δόρατα δρεπάνια». Τόπος της «εγκληματικής» τους δράσης, η βάση εκτόξευσης διηπειρωτικών πυραύλων κάπου στη βόρεια Ντακότα. Το σύνθημα είναι από στίχο του Ησαΐα και προφανώς οφείλεται στο γεγονός ότι ο ένας από τους τρεις είναι ιερωμένος. Οι άλλοι δυο ήταν παλιοί στρατιωτικοί. Ισως και αυτό έπεφτε κάπως βαρύ στους εισαγγελείς που (και) στις ΗΠΑ είναι ...τυφλοί, όταν πρόκειται για πράξεις που θίγουν τα ιερά και τα όσια του συστήματος. Και είναι γνωστό σε όλους ότι το πυρηνικό λόμπι στις ΗΠΑ αποτελεί καθεστώς που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει και πολύ περισσότερο να αμφισβητήσει. Πόσο μάλλον, όταν πρόκειται και για την απόλυτη εφαρμογή του πυρηνικού προγράμματος, που βρίσκει την αποθέωσή του στο στρατό της αυτοκρατορίας. Την ίδια στιγμή που το Αμερικάνικο Πεντάγωνο αγωνιά για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και της Βόρειας Κορέας και στέλνει στη φυλακή ειρηνιστές που αντιδρούν για το δικό τους πυρηνικό οπλοστάσιο. Τόσο απλά.

Οι παραγγελίες πληθαίνουν. Διαβάσαμε ότι στις ΗΠΑ σχεδιάζουν να συμβάλουν (το κράτος) με 3,1 δισεκατομμύριο δολάρια για την κατασκευή νέων πυρηνικών εργοστασίων. Το ίδιο περίπου σκέφτονται και στην Αγγλία. Βίοι παράλληλοι για τις δυο χώρες - μακελάρηδες των λαών. Και τα ίδια ποσοστά ενέργειας που καλύπτονται από τα θανατηφόρα πυρηνικά. 19,4 % και 19,9 %, αντίστοιχα...

Πέντε πυρηνικά εργοστάσια σε τέσσερα χρόνια από σήμερα θα θέσει σε λειτουργία η χώρα του ανατέλλοντος ηλίου, παρά τα ατυχήματα που έχουν σημειωθεί, παρά τη μεγάλη σεισμικότητα που υπάρχει στα εδάφη της και παρά την ολέθρια εμπειρία του Ναγκασάκι και της Χιροσίμα. Παράνοια; Οχι. Απλά, καπιταλισμός.

Ας αφήσουμε για λίγο τα του πυρηνικού ολέθρου κι ας ταξιδέψουμε με τους στίχους του συγγραφέα Μιχάλη Λιαρούτσου, που πριν από μερικούς μήνες κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις ΕΜΠΡΟΣ. Στίχοι του, που έχουν γραφεί στη μακρά διαδρομή του συγγραφέα μέσα στο κίνημα. Πάντοτε έδωσε το «παρών» του κι είναι από τις ξεχωριστές περιπτώσεις των δημιουργών μας, που ποτέ δε διαχώρισαν το έργο τους από τα δίκαια αιτήματα του λαού και τους αγώνες για μια καλύτερη κοινωνία. Με αφορμή τον τυφώνα «Ιβάν» γράφει: «...Απιαστος κι ασύλληπτος ο φονιάς / σύννεφο νερό κι αγέρας μονάχα/ Πώς το λοιπόν να πιαστεί, να δικαστεί να τιμωρηθεί;/ Ανίσχυρος κατάπια την οργή μου. Κι αυτόματα συνειρμικά/ ο νους μου πέταξε αλλού/ Στους άλλους τυφώνες που έχουνε πρόσωπο... Που έχουνε κόκαλα, σάρκα και νεύρα/ Στους τυφώνες που σαρώνουν / στην Παλαιστίνη, Ιράκ, Αφγανιστάν/ κι όλους τους λαούς της φτώχειας και της συμφοράς...».