Η άνοδος του Χρηματιστηρίου χτες, πρώτη μέρα μετά τον καταστροφικό σεισμό, αποτελεί πρόκληση και επιδεικτική περιφρόνηση των αφεντικών του ναού του τζόγου στα θύματα και τη συμφορά που έπληξε την Αττική. Η πρόκληση αυτή φαντάζει μεγαλύτερη αν σκεφτεί κανείς ότι ακόμα και τα χρηματιστήρια της Τουρκίας και του Τόκιο είχαν "πέσει" μετά τους σεισμούς που είχαν πλήξει αυτές τις χώρες. Φυσικά, υπάρχουν ερμηνείες. Ηταν ο ίδιος ο Κ. Σημίτης που φρόντισε να καθησυχάσει τους "επενδυτές" ότι δεν πρόκειται το κόστος του σεισμού να επηρεάσει τους "καλούς δείκτες" της οικονομίας και την πορεία ένταξης στην ΟΝΕ. Στην ίδια κατεύθυνση εργάστηκαν φιλότιμα ο Γ. Παπαντωνίου και οι αρχές του Χρηματιστηρίου. Αρα, το "καλό κλίμα" εξασφαλίστηκε.

Υπάρχουν όμως και άλλες ιδιαίτερα διαβρωτικές και ιδεολογικοπολιτικές πλευρές της "άνθησης" του χρηματιστηριακού τζόγου, που έρχονται με ένταση στην επιφάνεια. Μερίδα των "παικτών" ταυτίζουν την τύχη των υποτιθέμενων κερδών τους με τη σταθερότητα της κυβέρνησης, με την εξασφάλιση κερδών στις εισηγμένες και μη εταιρίες, που σημαίνει απλά συνέχιση και ένταση των αντιλαϊκών μέτρων. Στο βαθμό που διαμορφώνεται μια τέτοια συνείδηση, τότε ο λαϊκός πόνος γίνεται πηγή τζόγου και κερδοσκοπίας.