Βαρύτατες οι εισοδηματικές απώλειες. Υπό άμεση κατάργηση η μονιμότητα τουλάχιστον για 100.000 δημόσιους υπάλληλους. Δ. Αγκαβανάκης: "Δε μας πείθουν οι προεκλογικές κορόνες. Πάθαμε και μάθαμε"
Στη δίνη της διαχρονικής σκληρής μονόπλευρης λιτότητας έχει βρεθεί για άλλη μια φορά το εισόδημα και των δημοσίων υπαλλήλων, που τα τελευταία χρόνια μετρούν σημαντικές απώλειες. Ωστόσο, αυτό αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου, καθώς η κυβερνητική επίθεση ξεδιπλώνεται σε βάρος και του συνόλου των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων στο Δημόσιο, με την αιχμή του δόρατος να σημαδεύει πλέον την ίδια τη μονιμότητα.
Από το '90 μέχρι και το '99 οι... αυξήσεις της εισοδηματικής πολιτικής υπολείπονταν σταθερά ακόμα και του επίσημου πληθωρισμού, με αποτέλεσμα οι απώλειες να έχουν ξεπεράσει το 40%.Τα παραπάνω συνοδεύτηκαν από την κατάτμηση των μισθών σε διάφορα "κουτάκια", ώστε να μπορούν κάθε φορά να εφαρμόζονται όλων των ειδών οι αλχημείες. Ετσι, οι... αυξήσεις πότε υπολογίζονταν στο ένα "κουτάκι" πότε στο άλλο, με τρόπο που στην πράξη να είναι ακόμα μικρότερες. Ταυτόχρονα, με αυτό το αλαλούμ, η κυβέρνηση προωθεί και το στόχο του κατακερματισμού των εργαζόμενων, με επιδόματα που σε άλλες κατηγορίες δίνονται, με ανοιχτό το δρόμο της κατάργησής τους, όποτε αυτό κριθεί... σκόπιμο. Η διαιώνιση αυτού του καθεστώτος εξασφαλίστηκε και με το πρόσφατο νόμο περί συλλογικών διαπραγματεύσεων, που θεσμοθετεί συλλογικές συμβάσεις - "μαϊμού", αναιρώντας στην πράξη και τις δυο Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (151, 154) για την εφαρμογή συλλογικών διαπραγματεύσεων και στη δημόσια διοίκηση.
Οι εργαζόμενοι στο Δημόσιο δεν ξεφεύγουν της γενικότερης επίθεσης που έχει εξαπολύσει η κυβέρνηση στα εργασιακά δικαιώματα και της επιδίωξης για επιβολή "ευέλικτων" μορφών απασχόλησης. Ο στόχος αυτός στο Δημόσιο, περνά μέσα από τη "ναρκοθέτηση" του θεμελιώδους δικαιώματος της μονιμότητας.
Την κατεύθυνση αυτή υπηρετούν μια σειρά νομοθετήματα πουέχει περάσει η κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια, με σημαντικότερο το νόμο2414/'96.Ο νόμος αυτός προβλέπει τη μετατροπή σε ανώνυμες εταιρίες 36 ΔΕΚΟ και δημοσίων Οργανισμών,αλλά και τη δυνατότητα με προεδρικά διατάγματα (άρθρο 1 παρ. 2) να εντάσσονται στην ίδια κατηγορία και άλλες δημόσιες υπηρεσίες. Με τον τρόπο αυτό οι εργαζόμενοι στους Οργανισμούς που γίνονται ΑΕ χάνουν αυτόματα τη δημοσιοϋπαλληλική μονιμότητα.Με βάση αυτό το νόμο ήδη οι Οργανισμοί Σχολικών Κτιρίων, Διαχείρισης Δημόσιου Υλικού, Λαχαναγοράς Αθηνών έχουν γίνει ΑΕ. Την ίδια τύχη είχαν και οι Οργανισμοί Λιμένος Πειραιώς και Θεσσαλονίκης και έπεται συνέχεια.
Το σκηνικό συμπληρώθηκε με το νόμο 2469/'97 που έθεσε το πλαίσιο για τη συγχώνευση ή κατάργηση 1750 δημοσίων υπηρεσιών και ο οποίος επίσης προβλέπει (άρθρο 2 παρ. 6) τη δυνατότητα μετατροπής τους σε ΑΕ.
Μόνο από την υλοποίηση των δυο παραπάνω νόμων, εκτιμάται ότι θα αρθεί το δικαίωμα της μονιμότητας από το 1/3 των δημοσίων υπαλλήλων, περίπου 100.000 εργαζόμενοι!
Την ίδια κατεύθυνση υπηρετούν και οι νόμοι 2218/'94 περί Τοπικής Αυτοδιοίκησης, 2240/'94 περί Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, 2503/'97 περί Περιφερειακής Διοίκησης, που προβλέπουν ότι στις νέες προσλήψεις μπορούν να εφαρμοστούν όλες οι μορφές μερικής απασχόλησης.
Το τελευταίο χτύπημα δόθηκε με το "νέο" δημοσιοϋπαλληλικό κώδικα,όπου εκτός της μονιμότητας, στήνονται στον τοίχο και οι συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες στο Δημόσιο.
Μπορεί η προεκλογική περίοδος που διανύουμε, να λειτουργεί ανασχετικά, ωστόσο αυτό έχει προσωρινό χαρακτήρα, καθώς βασικός στόχος της κυβέρνησης είναι η δημιουργία μιας δημόσιας διοίκησης αποτελεσματικής για τις ανάγκες του πολυεθνικού κεφαλαίου, κάτι που προϋποθέτει δημόσιο υπάλληλο χωρίς "ενοχλητικά" δικαιώματα.
Ο Δ. Αγκαβανάκης, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΑΔΕΔΥ, θα επισημάνει: "Ο πρωθυπουργός και η κυβέρνηση συνεχίζουν την ίδια αντιλαϊκή πολιτική, που και στον τομέα των εισοδημάτων εκφράζεται με... αυξήσεις που δεν καλύπτουν στο ελάχιστο τις σοβαρές απώλειες που είχαμε τα τελευταία χρόνια. Η πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων είναι ακόμα μεγαλύτερη, εξαιτίας των περικοπών στις κοινωνικές δαπάνες και της υπέρογκης αύξησης της φορολογίας τα τελευταία χρόνια. Οι κορόνες περί προστασίας του εισοδήματος δεν μπορούν να παραπλανήσουν. Οι εργαζόμενοι έχουν πάθει και έχουν μάθει και η απάντησή τους θα είναι δυναμική και εμφανής το επόμενο διάστημα".