Ουτοπική διέξοδος | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΔΗΚΚΙ

Ουτοπική διέξοδος

Η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ αρθρώνει πολιτικό λόγο έντονα καταγγελτικό ενάντια στην κυβέρνηση και στη ΝΔ. Αλλά η πολιτική των κομμάτων δεν μπορεί να κρίνεται μόνο από το πόσο καταγγελτική είναι. Η πολιτική που προτείνουν είναι το πιο σημαντικό ζήτημα, στο οποίο ο λαός πρέπει να αναζητά την απάντηση στα δικά του προβλήματα.

Ας δούμε όμως γιατί ο πολιτικός λόγος του ΔΗΚΚΙ, δε συνιστά ρεαλιστική, εναλλακτική και ολοκληρωμένη πρόταση αντίθεσης στην ΕΕ, από τις θέσεις του."Το ΔΗΚΚΙ είναι κίνημα που βλέπει θετικά τη διαδικασία της Ενωμένης Ευρώπης των λαών, προς όφελος όλων των κρατών και των Ευρωπαίων πολιτών και πιστεύει στη βιωσιμότητά της. Αρκεί οι μεγάλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, να πολιτευτούν με αίσθημα της ευθύνης, κάτι που δεν είναι καθόλου βέβαιο, και με άξονες την αλληλεγγύη μεταξύ των κρατών και των λαών" (1).Εδώ διατυπώνει την ουτοπική αντίληψη ότι τα κράτη που συγκροτούν το οικοδόμημα των ισχυρών Ευρωπαίων τραπεζιτών, βιομηχάνων και άλλων επιχειρηματιών, θα μπορούσαν ποτέ να λειτουργήσουν σε ισότιμη βάση και μάλιστα προς όφελος των λαών. Παραγνωρίζει ότι αυτοί οι ισχυροί καπιταλιστές δε θα παραιτηθούν ποτέ από την προσπάθεια ικανοποίησης των συμφερόντων τους. Οτι δε θα παραιτηθούν από την επιμονή για ένταση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, την καταστρατήγηση των δικαιωμάτων του λαού. Οσο για την αλληλεγγύη μεταξύ κρατών, φαίνεται ότι η ηγεσία του ΔΗΚΚΙ, δεν αντιλαμβάνεται ότι ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα κράτη, είναι αντικειμενικός και στη βάση του βρίσκεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα μονοπώλια για αποκόμιση ολοένα και μεγαλύτερων κερδών, σε βάρος των λαϊκών δυνάμεων, που απαγορεύει τέτοιες "ισοτιμίες".

* * *

Προωθεί και προβάλλει επίσης τη θέση ότι "η μεγαλύτερη εγγύηση για την επιτυχία της Ενωμένης Ευρώπης είναι η σύγκλιση των επιπέδων ανάπτυξης και ευημερίας των λαών και όχι των αριθμών. Αυτό σημαίνει μεταξύ άλλων μεταφορά πόρων από το Βορρά στο Νότο" (2).

Η συγκεκριμένη τοποθέτηση συγκαλύπτει την πραγματική αντίθεση ανάμεσα στα μονοπώλια και τους λαούς, παραβλέποντας ότι τα ισχυρά ιμπεριαλιστικά κράτη στην ΕΕ, εκμεταλλεύονται τους λαούς τους, αλλά και τα λιγότερο ισχυρά, εκμεταλλεύονται επίσης τους λαούς τους, ενώ όλα μαζί επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν λαούς άλλων κρατών, γι' αυτό και συμφωνούν να δρουν στα πλαίσια της ΕΕ. Ετσι αποπροσανατολίζει την κατεύθυνση της λαϊκής πάλης, που πρέπει να εναντιώνεται στην πολιτική της ΕΕ, αλλά και στην πολιτική που εφαρμόζεται στην Ελλάδα, καθώς και στις δυνάμεις που την εφαρμόζουν ή συμφωνούν μ' αυτή την πορεία.

* * *

Σχετικά με τις θέσεις ότι "πρέπει να προηγηθεί η πολιτική ενοποίηση των σημερινών μελών και στη συνέχεια να επιδιωχτεί η επέκταση, διαφορετικά κινδυνεύει η ΕΕ να παραμείνει μόνο ζώνη ελεύθερων συναλλαγών" (3), καθώς και ότι "η ΕΕ θα πρέπει να ορίσει το γεωπολιτικό χώρο συμφερόντων της και να αναλάβει την ευθύνη της άμυνάς της", αφού όπως συνεχίζει "επί όσο χρόνο η άμυνα της ΕΕ θα είναι αρμοδιότητα των ΗΠΑ, διά του ΝΑΤΟ, επί τόσο χρόνο η ΕΕ θα είναι πολιτικός νάνος και τελικά θα αμερικανοποιηθεί" (4). Μα και τώρα ασκείται ενιαία εσωτερική και εξωτερική πολιτική, με την εφαρμογή των διακρατικών Συνθηκών Μάαστριχτ και Αμστερνταμ, τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών συμβουλίων και των συμβουλίων των υπουργών της ΕΕ. Στοιχείο τέτοιας κοινής πολιτικής είναι η κοινή στάση στο έγκλημα στη Γιουγκοσλαβία. Είναι επίσης γνωστό ότι 13 κράτη - μέλη της ΕΕ, είναι και κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ, ενώ έχουν συμφωνήσει οι 15, ότι η ΚΕΠΠΑ διαμορφώνεται για την ενίσχυση του ευρωπαϊκού σκέλους του ΝΑΤΟ, άρα είναι σύμφωνη με την αποστολή της Ατλαντικής Συμμαχίας. Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι το ΔΗΚΚΙ, προβάλλει μια μορφή διαχείρισης στα πλαίσια των ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Επιδιώκει τη δημιουργία του "καλού ΠΑΣΟΚ", το οποίο επίσης δεν αντιτασσόταν στις επιδιώξεις των μονοπωλίων, αλλά και της ΕΟΚ και του ΝΑΤΟ και εφάρμοζε πολιτικές λιτότητας.

* * *

Τα συμφέροντα των εργαζομένων απαιτούν ουσιαστική αντίσταση στις πολιτικές, είτε νεοφιλελεύθερες είτε σοσιαλδημοκρατικές. Η αντίθεση του ΔΗΚΚΙ σε πλευρές της πολιτικής της ΕΕ ή η καταδίκη του νέου δόγματος του ΝΑΤΟ, δεν αρκούν σήμερα. Χρειάζεται πολιτική διέξοδος που να εναντιώνεται σε κάθε μορφή διαχείρισης, στα πλαίσια αυτών των αντιδραστικών συνασπισμών. Στις εκλογές, λοιπόν, ο εργαζόμενος πρέπει να στείλει με την ψήφο του μήνυμα αντίστασης και διαμαρτυρίας, όχι ενισχύοντας δυνάμεις που προβάλλουν ουτοπικές πολιτικές διεξόδους, αλλά το ΚΚΕ, που με αγωνιστική συνέπεια και σταθερότητα δίνει τη μάχη, με ξεκάθαρο αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό.

Δημήτρης ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Παραπομπές:

(1) Από τις θέσεις για την Ενωμένη Ευρώπη, σελ. 17, θέση α

(2) Το ίδιο, θέση δ

(3) Προεκλογικό φυλλάδιο, στην παράγραφο "τι υποστηρίζουμε", σημείο 4.

(4) Από τις θέσεις για την Ενωμένη Ευρώπη, σελ. 18, θέση στ