"Είναι κάτι στιγμές που σου πνίγουν τα στήθια... " Τότε τι κάνεις; Κάθεσαι μοιραίος, δειλός κι άβουλος, υποταγμένος στους ισχυρούς της γης; Για σένα σύντροφε, το ξέρω, δεν ισχύουν αυτά. Εσύ βγαίνεις στους δρόμους και τραγουδάς "Αρνιέμαι οι άλλοι να κρατάνε τα σκοινιά, αρνιέμαι να με κάνουν ό,τι θένε...".

Αυτός ο Μάης, ο τελευταίος της χιλιετίας, δυστυχώς για εκείνους που θέλουν το λαό υποταγμένο στη μοιρολατρία, δεν είναι ο Μάης που ήθελαν. Επεσαν στο κενό οι "προφητείες" που έβγαλαν στο προσκήνιο, περί συντέλειας, βασιλιά του τρόμου κλπ. Τους βολεύει να κρύβουν πίσω από τον Νοστράδαμο το πραγματικό τους πρόσωπο. Καμουφλάρουν την παραφροσύνη τους, νομίζοντας πως οι λαοί κοιμούνται κι αγνοούν τις προθέσεις τους. Είναι οι ίδιοι Αρμαγεδδών, φονιάδες κι αιματοκυλιστές των λαών, αυτοί είναι τα θηρία της "Αποκάλυψης". Εχουν αποκαλυφθεί κι ουρλιάζουν, όπως οι φονικές βόμβες τους, γιατί βλέπουν πως ξεψυχά ο καπιταλισμός τους. Δεν περίμεναν τόση αντίσταση, τόση άρνηση, από τους "εχθρούς" λαούς. Γιατί οι λαοί, οι πολιτισμοί, τα ήθη, τα έθιμα, οι παραδόσεις, είναι γι' αυτούς εχθροί. Η Ανοιξη είναι εχθρός. Ο Μάης είναι φόβος και τρόμος. Ο Μάης είναι ο Ερωτας κι αυτοί ανέραστοι. Μισούν τη ζωή, την Επανάσταση, δεν την αντέχουν, μισούν την ανθοφορία. Εχουν μονίμως ιδέες διεστραμμένες, πώς θα βιάσουν τη γη, τη Μάνα, τη Γυναίκα, την πατρίδα, την Ειρήνη.

Βιαστές - φασίστες, τι να κάνουμε, τη συνείδησή μας δεν μπορείτε να τη βιάσετε. Οπως νικήθηκε ο φασισμός σας το Β Παγκόσμιο Πόλεμο, έτσι και τώρα θα καταρρεύσει.

Αρνιέμαι, αρνιέμαι, αρνιέμαι, πεισματικά, με υψωμένη τη γροθιά, ψυχική δόνηση, γιατί "... δεν παζαρεύω κι ως τον ύστατο χτύπο της καρδιάς μου θ' αντιστέκομαι".