Πάει κι ετούτος

τελειώνει,

μα στη μέση

μένει η "ζώνη"

πάει κι ετούτος

αριβάρει,

αλλά μένουνε

τα βάρη.

Πάει, ο χρόνος

μας αφήνει,

τη σκυτάλη

σ' άλλον δίνει,

μα κι ο νέος

- ποιος δεν ξέρει; -

τράκες, φόρους

θα μας φέρει.

Πάει κι ετούτος

σε δυο μέρες,

νέος θά 'ρθει

με βεγγιέρες,

μα μ' αυτούς

που 'χω στην πλάτη,

πάλι βλέπω

χρόνο γδάρτη!

Ο οίστρος