Η θρασύδειλη "επίδειξη ισχύος", αυταρχισμού και τραμπουκισμού του Θ. Πάγκαλου ενάντια στην αγωνιζόμενη, για ένα καλύτερο μέλλον, μαθητική και σπουδάζουσα νεολαία, δεν εκπλήσσει και ξενίζει κανέναν. Εχει, άλλωστε, βαρεθεί τούτος ο λαός να βλέπει τον υπουργό Εξωτερικών να ξιφουλκεί ενάντια σε οποιονδήποτε αντιδρά και αγωνίζεται κατά της αντιλαϊκής κυβερνητικής πολιτικής - το ίδιο έκανε με τους αγρότες, τους συνταξιούχους, ακόμα και τους υπαλλήλους του υπουργείου του - και να σκύβει το κεφάλι στις αξιώσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ, επιχειρώντας μάλιστα να τις περάσει στην "κοινή γνώμη" ως τις πλέον "ρεαλιστικές" και "συμφέρουσες" για τη χώρα. Εχει καταντήσει φοβερά μονότονος και εξ ολοκλήρου προβλέψιμος στο να πλειοδοτεί σε αντιλαϊκές επιθέσεις και να υποκύπτει σε ό,τι επιθυμούν οι ιμπεριαλιστές.

Η παραπάνω στοχοπροσήλωση του Θ. Πάγκαλου δεν μπορεί παρά να τον οδηγεί συχνά - πυκνά σε συκοφαντικές και αήθεις επιθέσεις κατά του ΚΚΕ, αφού είναι η μόνη πολιτική δύναμη, που όχι μόνο δε χωρά στα όνειρά του για "κυβερνήσεις συνεργασίας", αλλά τη θεωρεί και ως "υπονομευτή του δημοκρατικού πολιτεύματος". Με βάση τα παραπάνω θα μπορούσε ο Θ. Πάγκαλος να χαρακτηριστεί γραφικός και ως τέτοιος να παραδοθεί στην περιφρόνηση των λαϊκών μαζών. Ομως, το συγκεκριμένο κυβερνητικό στέλεχος δεν ενεργεί και κινείται "στο κενό" ή "αιρετικά" προς τη γενικότερη κυβερνητική πολιτική. Αντίθετα - και αυτό ακριβώς είναι το ζήτημα - είναι η κυβερνητική πολιτική που όχι μόνο επιτρέπει αλλά εξωθεί τον Θ. Πάγκαλο - και κάθε Πάγκαλο - να επιδείξει αντιλαϊκό ζήλο με κάθε πρόσφορο τρόπο.

Τα όσα καταλόγισε ο Πάγκαλος στο ΚΚΕ - (κατάργηση 15μελών των σχολείων, "υποκίνηση" μέσω "εγκαθέτων" των μαθητών σε καταλήψεις, κλπ.) - περιέχονται, σχεδόν αυτούσια, στο "ενημερωτικό σημείωμα" που έχει μοιραστεί στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, προφανώς με έγκριση "άνωθεν". Ο ίδιος ο Κ. Σημίτης, απαντώντας στην ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, στη Βουλή, στις αρχές του μήνα, είχε ισχυριστεί ότι το ΚΚΕ "υποκινεί" τις κινητοποιήσεις των μαθητών και "θέλει να είναι στο επίκεντρο του παλλαϊκού αγώνα κατά της κυβέρνησης".

Τόσο, όμως, ο υπουργός Εξωτερικών όσο και τα άλλα κυβερνητικά στελέχη γνωρίζουν πολύ καλά ότι δεν έχει κανένα μέλλον αυτή η τακτική τους, όπως δεν μπορεί να στηριχτεί σε αυτή η αντιλαϊκή επέλαση. Πολύ περισσότερο δεν έχουν κανένα μέλλον, όταν συγκρούονται με το ίδιο το μέλλον, όπως κολακευτικά αποκαλούν πολλές φορές, τους μαθητές, τους φοιτητές, τη νεολαία. Δεν πρέπει να έχουν καμία αυταπάτη ότι θα "καθαρίσουν" εύκολα μαζί τους και όλα θα συνεχιστούν "όμορφα και ωραία", σαν να μην έγινε τίποτα. Δεν έχουν πάρει ακόμα το μάθημά τους, γι' αυτό τους περιμένουν εντατικότερα και δυσκολότερα μαθήματα, από τους μαθητές, τους άλλους φορείς της παιδείας, απ' το λαό.