Αδιαμφισβήτητο είναι πλέον το γεγονός ότι η στρατιωτική πολιορκία ενάντια στη Ρωσία αποτελεί μέρος της συνολικής στρατηγικής των ιμπεριαλιστών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής και του ΝΑΤΟ. Οι προετοιμασίες για τη διαβόητη προς Ανατολάς διεύρυνση των στρατιωτικών δομών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας, με το παραπλανητικό σύνθημα "Συνεργασία για την Ειρήνη", προχωρούν μεθοδικά και ανεμπόδιστα... Οι δραστηριότητες αυτές στόχο έχουν το βαθμιαίο πέρασμα στα στάνταρντ του ΝΑΤΟ ακόμα και χωρών οι οποίες δεν έχουν δηλώσει την πρόθεσή τους να ενταχθούν σ' αυτό.

Παράλληλα, από καιρό τώρα είναι γνωστό ότι στα κράτη - μέλη του ΝΑΤΟ εκπαιδεύονται συστηματικά αξιωματικοί προερχόμενοι από χώρες οι οποίες είναι υποψήφιες για την ένταξη σ' αυτό. Οι διαδικασίες ενσωμάτωσης των στρατευμάτων των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης πραγματοποιούνται, πριν απ' όλα, μέσω ενός συστήματος κοινών στρατιωτικών ασκήσεων. Ετσι, λοιπόν, μόνο κατά τη διάρκεια του 1996 σε κοινές ασκήσεις με το ΝΑΤΟ έχουν συμμετάσχει η Πολωνία 25 φορές, η Τσεχία 22, η Ουγγαρία 21, η Ρουμανία 20, η Μολδαβία 18, η Εσθονία 14 και η Βουλγαρία 10.

Υπογράφονται Συμφωνίες σχετικά με τη στρατιωτική συνεργασία, ενώ ταυτόχρονα δημιουργούνται οι κοινές στρατιωτικές δομές. Εκ μέρους των ιμπεριαλιστών της Δύσης παρέχεται "υποστήριξη", προκειμένου οι χώρες της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών (ΚΑΚ) ν' αλλάξουν τους πολεμικούς εξοπλισμούς των ενόπλων τους δυνάμεων. Στην πράξη, αυτό σημαίνει ότι τα κράτη αυτά θα πρέπει ν' απαλλαγούν από τον προηγούμενο σοβιετικό εξοπλισμό και υποχρεώνονται να προμηθευτούν όπλα κι άλλο στρατιωτικό υλικό από τα πολεμικά κοντσέρν των ΗΠΑ και άλλων χωρών της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας. Οι κοινές στρατιωτικές ασκήσεις, η χορήγηση πολεμικού εξοπλισμού στις χώρες της ΚΑΚ και μια σειρά άλλων δραστηριοτήτων, κεντρικό στόχο έχουν να τεθεί ο θεμέλιος λίθος μιας "Πλατιάς Γραμμής Μετώπου", που θα αποβλέπει στην αποδυνάμωση και στη συνέχεια, αν κριθεί απαραίτητο, σε μια μελλοντική επίθεση κατά της Ρωσίας.

Αυτή τη στιγμή, οι πρώην αυτές Σοβιετικές Δημοκρατίες, με εξαίρεση τη Λευκορωσία και την Αρμενία, προσδένονται όλο και περισσότερο στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής και το ΝΑΤΟ. Κι αυτό βέβαια, με την ανοχή του σημερινού κυβερνητικού καθεστώτος της Ρωσίας. Ετσι, η Ουκρανία, η οποία - όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται - σε μεγάλο βαθμό έχει θέσει τον εαυτό της στην υπηρεσία των αμερικάνικων συμφερόντων, έχει υπογράψει μια Συμφωνία για στρατιωτική και τεχνική συνεργασία με τις ΗΠΑ. Ταυτόχρονα, η χώρα αυτή ακολουθεί ένα πρόγραμμα πραγματοποίησης κοινών στρατιωτικών ασκήσεων με τα κράτη - μέλη της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας.

Παράλληλα, διαπιστώνεται ότι το Αζερμπαϊτζάν, η Μολδαβία, το Καζαχστάν, η Τουρκμενία και το Ουζμπεκιστάν προσδένονται όλο και περισσότερο στην αμερικανική στρατιωτική μηχανή: Δημιουργούνται κοινές επιτροπές, οι οποίες θα ασχολούνται με στρατιωτικά και οικονομικά ζητήματα, με την εκπαίδευση αξιωματικών των χωρών αυτών στις ΗΠΑ και σε άλλες χώρες του ΝΑΤΟ, καθώς και με τη χορήγηση αμερικανικών όπλων και στρατιωτικής τεχνικής. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπογραμμιστεί το γεγονός ότι οι πρώην αυτές Σοβιετικές Δημοκρατίες κατατάσσονται με προτεραιότητα στον πολιτικό κατάλογο των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, ενώ ολόκληρες περιοχές τους μετατρέπονται σε "ζώνες επιρροής" των Αμερικανών ιμπεριαλιστών.

Κατά τα άλλα, στη Γεωργία, έχει δημιουργηθεί ένας μηχανισμός διεθνών στρατιωτικών συμβούλων, στον οποίο συμμετέχουν ειδικοί από την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας, τις ΗΠΑ και την Ελβετία, με επικεφαλής τον Βρετανό στρατηγό, Ντόνονσον. Επίσης, έχει συμφωνηθεί ένα πλάνο στρατιωτικών σχέσεων, το οποίο μόνο για το 1998 προβλέπει 23 κοινές στρατιωτικές ασκήσεις κι άλλες δραστηριότητες μεταξύ των ενόπλων δυνάμεων της Γεωργίας και του ΝΑΤΟ.

Ενόψει της όλο και ασφυκτικότερης αυτής πολιορκίας της Ρωσίας εκ μέρους των ιμπεριαλιστών της Δύσης, Ρώσοι πολιτικοί αναλυτές, βαθύτατα ανήσυχοι, προειδοποιούν και υπογραμμίζουν ότι η στρατιωτική αυτή περικύκλωση ενάντια στη Ρωσία, αποτελεί τμήμα της συνολικής στρατηγικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Βασικά σημεία της στρατηγικής αυτής, μεταξύ άλλων, αναφέρονται:

- Οι άνισες Συμφωνίες, όπως η SALT - 2, η οποία έκδηλα αποδυναμώνει το στρατιωτικό ρωσικό δυναμικό. Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, με τις "μεταρρυθμίσεις" που υπαγορεύει, στην πραγματικότητα στόχο έχει να επιβάλει στη Ρωσία ένα ημιαποικιακό μοντέλο. Βασικός προσανατολισμός του θα είναι οι εξαγωγές πρώτων υλών από τη χώρα αυτή και οι εισαγωγές βιομηχανικών εξοπλισμών, καταναλωτικών αγαθών, καθώς και μέσων διατροφής.

- Ενας από τους κεντρικούς στόχους της Δύσης, κύρια των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, είναι η συστηματική προσέλκυση του πλούσιου επιστημονικού δυναμικού της Ρωσίας για την υλοποίηση αμερικανικών προγραμμάτων, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των στρατιωτικών. Ολες οι δραστηριότητες των ιμπεριαλιστών του ΝΑΤΟ είναι η μεθοδική περικύκλωση και η προετοιμασία μιας μελλοντικής στρατιωτικής συντριβής της Ρωσίας. Αυτά τα στοιχεία και γεγονότα κάθε άλλο παρά επιτρέπουν την εξαγωγή οποιωνδήποτε άλλων συμπερασμάτων.

Παράλληλα, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, στα επιστημονικά κέντρα της Δύσης, όπου "χαλκεύονται οι δομές της εξουσίας", αναπτύσσονται ιδέες και σχέδια για την παραπέρα συντριβή της Ρωσίας. Ενδεικτικές από την άποψη αυτή είναι και οι απόψεις του πρώην υπουργού Εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής, Χένρι Κίσιγκερ, ο οποίος θρασύτατα και ανοιχτά τόνιζε ότι, η Ρωσία, ανεξάρτητα από το αν αυτή είναι "κομμουνιστική ή δημοκρατική", εξακολουθεί να παραμένει ένας αντίπαλος, ο οποίος θα πρέπει να παραμένει απομονωμένος και με χίλια δυο νήματα ελεγχόμενος...

Η Ρωσία, λοιπόν, θα πρέπει να κρατιέται σε συνεχή απομόνωση, με αποτέλεσμα να συντηρείται το στάτους κβο, το οποίο έχει διαμορφωθεί μετά τη διάλυση του Συμφώνου της Βαρσοβίας, ενώ σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει η Ρωσία να μετατραπεί εκ νέου σε μια μεγάλη υπερδύναμη. Ανάλογες είναι και οι συστάσεις μιας σειράς Αμερικανών πολιτικών αναλυτών προς την αμερικάνικη κυβέρνηση. Κατά τα άλλα, οι ντιρεκτίβες του Προέδρου των ΗΠΑ, για το χρονικό διάστημα 1998-1999 σχετικά με τον τομέα αμυντικής πολιτικής, αντιμετωπίζουν την αναγέννηση μιας "Μεγάλης Ρωσίας", σαν μια άμεση απειλή, η οποία με κάθε τρόπο, συμπεριλαμβανομένου και του στρατιωτικού, θα πρέπει να εξαλειφθεί...

Σε καμιά περίπτωση δε θα πρέπει να ξεχνά κανείς ότι αφορμές για ενδεχόμενες πολιτικές συγκρούσεις μπορούν ν' αναφερθούν πολλές: Το ΝΑΤΟ, για παράδειγμα, θα μπορούσε να θεωρήσει σαν αιτία για μια στρατιωτική επέμβαση στην περίπτωση που κατά την άποψή του απειλούνται τα "συμφέροντά" του και οι ιδιοκτησίες των μεγάλων ιμπεριαλιστικών κοντσέρν και τραπεζών, γεγονός που θα ήταν δυνατόν να εκληφθεί σαν αιτία για στρατιωτική επέμβαση στη Ρωσία. Κάτι ανάλογο μπορεί να συμβεί, όταν το σημερινό κομπραδόρικο καθεστώς της Ρωσίας θα είχε κάποτε αντικατασταθεί από ένα άλλο προοδευτικό. Φυσικά, τότε αιτία θα ήταν μια ενδεχόμενη εμφύλια πολεμική σύρραξη...

Ακόμα, δεν πρέπει να ξεχνά κανείς ότι το ΝΑΤΟ όχι μόνο έχει αναμειχθεί στρατιωτικά στην εσωτερική κρίση της Γιουγκοσλαβίας, αλλά και τα σημερινά μέλη του έχουν ήδη μια φορά επέμβει στρατιωτικά στη Ρωσία, λίγο μετά την Οχτωβριανή Επανάσταση. Επίσης, πολεμική σύγκρουση θα μπορούσε να προκληθεί από διαμάχες, οι οποίες θα ξεσπούσαν σχετικά με τα πετρέλαια της Κασπίας Θάλασσας, αφού οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής την έχουν κηρύξει σε "περιοχή ζωτικών συμφερόντων τους...".

Τέλος, σήμερα, είναι πολύ δύσκολο ν' αμφισβητήσει κανείς το γεγονός ότι μια ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Ρωσία, θα σήμαινε τη δημιουργία κινδύνων εντελώς άλλων διαστάσεων απ' ό,τι στην περίπτωση του Ιράκ ή της Γιουγκοσλαβίας. Σχετικά δε με τον κίνδυνο ενός επικείμενου ατομικού πολέμου, σκόπιμο θα ήταν ν' αναφερθεί κανείς στο "Σχέδιο Εθνικής Ασφάλειας", το οποίο έχει υπογραφεί από τον Πρόεδρο Γιέλτσιν, το Δεκέμβρη του 1997 και στο οποίο αναφέρεται: "Στην περίπτωση που η Ρωσία δεχτεί μια επίθεση με συμβατικά όπλα, τότε ο Πρόεδρος της χώρας διατηρεί το δικαίωμα ν' απαντήσει με ατομικά όπλα...".

Ν. Η. - Η.