Η ανασκαφή που απασχολεί ιδιαίτερα τον τελευταία καιρό τον καθηγητή του ΑΠΘ Γιώργο Χουρμουζιάδη είναι εκείνη του λιμναίου οικισμού στο Δισπηλιό της Καστοριάς.Τον Ιούλη του 1992 άρχισε η δοκιμαστική ανασκαφή στη θέση "Νησί".Σε τρεις ανασκαφικές περιόδους, όπως σημειώνει ο ίδιος, ήρθαν στο φως "ευρήματα κινητά (εργαλεία, σκεύη κ.ά.), αρχιτεκτονικά (πασσαλότρυπες και άλλα δομικά στοιχεία) και περιβαλλοντικά (καρποί, κόκαλα κ.ά.). Αρχαιολογικό υλικό πλούσιο και εντυπωσιακό σε πληροφορίες και άλλα κρυφά μυστικά. Γιατί, όπως υποστηρίζουν πάντα οι προϊστοριολόγοι, "ονομάζουμε εύρημα οποιοδήποτε αγαθό το οποίο, κρυμμένο από τα μάτια των πιθανών χρηστών του, αποκαλύπτεται εκ νέου μέσω ενός έργου επαναπαρουσίασης. Υπ' αυτήν την έννοια είναι εύρημα και μία πατάτα που ξεθάβεται από τη γη..."". Τα ευρήματα αυτά αναφέρονται σε τρία επίπεδα: "στην οργάνωση και χρήση του χώρου, στην οικονομία και την τεχνολογία και στην ιδεολογία". Κάποιες πρώτες παρατηρήσεις που σημειώνονται από τον ανασκαφέα Γ. Χουρμουζιάδη είναι ότι "το "Νησί" ως βασικό στοιχείο του λιμναίου οικισμού, κατοικήθηκε μέχρι τα πρώτα στάδια της Χαλκοκρατίας. Τα ευρήματα της κεραμικής επιτρέπουν συγκρίσεις με προϊστορικά συστήματα της Θεσσαλίας, της ΝΔ Αλβανίας, της Αν. Μακεδονίας και τη Β. Βαλκανικής. Επίσης η εγκατάλειψη του οικισμού δε φαίνεται να έγινε με βίαιο τρόπο".

Ερευνώντας, μέσω των ευρημάτων, τη χωροταξική πρακτική των κατοίκων του Δισπηλιού, σε σχέση με τις οικιστικές και τις επαγγελματικές δραστηριότητές τους και σε σχέση με τις περιβαλλοντικές συνθήκες, ο Γ. Χουρμουζιάδης σκέφτηκε, πρότεινε και τελικά υλοποίησε την αναπαράσταση, σε κλίμακα 1:1, του οικισμού,εντάσσοντας το πρόγραμμα αυτό σε μία κοινοτική χρηματοδότηση. Ηταν μία πρόταση μουσειολογικού χαρακτήρα και ο στόχος της είναι η ανασκαφή στο Δισπηλιό να μην κλείσει ουσιαστικά ποτέ, αλλά να γίνει ένας χώρος εκπαίδευσης για τη μεθοδολογία της ανασκαφής.