Η Συνθήκη του Αμστερνταμ υπογράφτηκε το 1997 από την ελληνική κυβέρνηση χωρίς να έχει καμία εξουσιοδότηση από τον ελληνικό λαό. Το ίδιο συμβαίνει και με την ελληνική Βουλή. Δηλαδή η Βουλή δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να κυρώσει την ύψιστης σημασίας νέα συμφωνία του Αμστερνταμ. Κατά συνέπεια πρέπει να διεξαχθεί δημοψήφισμα.

Ο πρωθυπουργός δικαιολογεί την άρνησή του με το ότι το θέμα έχει κριθεί επανειλημμένα στο παρελθόν. Δηλαδή προφανώς εννοεί τις εκλογές του 1993 και του 1996. Αυτό ενδεχόμενα να ίσχυε αν η Συνθήκη του Αμστερνταμ ήταν απλή τροποποίηση της Συνθήκης του Μάαστριχτ.

Αν όμως διαβάσει κανείς τη Συνθήκη του Αμστερνταμ θα δει ότι πρόκειται για νέα συμφωνία που επεκτείνει και τροποποιεί ριζικά τη συμφωνία του Μάαστριχτ. Ενδεικτικά αναφέρουμε:

***

Πρώτον καθιερώνεται η αρχή ενοποίησης των χωρών με δύο ταχύτητες. Αλλες χώρες δηλαδή θα προχωρήσουν γρηγορότερα και θα ρυθμίζουν τις τύχες και των χωρών που θα μείνουν πίσω. Να τι λέει το άρθρο Κ 15: "Τα κράτη - μέλη τα οποία προτίθενται να καθιερώσουν στενότερη συνεργασία μεταξύ τους δύνανται να κάνουν χρήση των οργάνων, διαδικασιών και μηχανισμών που ορίζονται από την παρούσα συνθήκη". Δηλαδή καθιερώνεται η ανισοτιμία ανάμεσα στις χώρες - σε βάρος των λιγότερο αναπτυγμένων χωρών - της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτό είναι κεφαλαιώδες ζήτημα και κανένας δεν μπορεί να υποστηρίξει ότι αποτελεί απλή τροποποίηση της συμφωνίας του Μάαστριχτ.

***

Δεύτερον,δίνεται η δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση και στη Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση να σχηματίσουν ένοπλα τμήματα από στρατιωτικές δυνάμεις των χωρών - μελών για την κατάπνιξη και ανακοπή επαναστατικών διαδικασιών και καθυπόταξη λαών που αγωνίζονται για τη δημοκρατία και εθνική ανεξαρτησία, εντός και εκτός της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να τι λέει το άρθρο Ι 7 παρ.1 "Η Δυτικοευρωπαϊκή Ενωση (ΔΕΕ) αποτελεί αναπόσπαστο μέρος της ανάπτυξης της Ενωσης, παρέχοντας στην Ενωση πρόσβαση σε επιχειρησιακή ικανότητα ιδίως στα πλαίσια της παρ.2... " παρ.2: "Τα θέματα τα οποία μνημονεύει το παρόν άρθρο, περιλαμβάνουν, τις ανθρωπιστικές αποστολές και αποστολές διάσωσης, τις αποστολές διατήρησης της ειρήνης, τις επεμβάσεις μάχιμων δυνάμεων στη διαχείριση των κρίσεων καθώς και την αποκατάσταση της ειρήνης".

Είναι φανερό ότι δίνεται η δυνατότητα στην Ευρωπαϊκή Ενωση να επεμβαίνει ένοπλα στο εσωτερικό των χωρών- μελών ή και άλλων χωρών. Και μην πει κανείς ότι αυτά δε γίνονται. Αυτά έχουν γίνει χωρίς καμία αρμοδιότητα όταν η Ευρωπαϊκή Ενωση αποφάσισε πριν από τον ΟΗΕ και το ΝΑΤΟ να βομβαρδιστούν θέσεις των Σέρβων της Βοσνίας. Ετσι η Συνθήκη του Αμστερνταμ γίνεται όπως θα έλεγε ο Κ. Μαρξ, ένα φρούριο που προστατεύει τους πολιορκητές (τις κυβερνήσεις) και όχι τους πολιορκημένους (τους λαούς).

***

Τρίτον: Ενσωματώνεται στη Συνθήκη του Αμστερνταμ η συμφωνία του Σένγκεν, που φακελώνει τους πολίτες της ΕΕ, μαζί και της χώρας μας με στόχο"την προστασία της δημόσιας τάξης και ασφάλειας συμπεριλαμβανομένης της ασφάλειας του κράτους" (Αρθρο 93 της συμφωνίας Σένγκεν). Η διατύπωση αυτή πρώτα - πρώτα θυμίζει το επίγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη "Οταν ακούω τη λέξη τάξη μου μυρίζει ανθρώπινη σάρκα". Ακόμα (σ. σ. η συνθήκη Σένγκεν) καθιερώνει το συστηματικό φακέλωμα που ο λαός μας έχει τραυματικές εμπειρίες.

Είναι κατά συνέπεια φανερό ότι η Συνθήκη του Αμστερνταμ είναι νέα συμφωνία με θεμελιακά νέες ρυθμίσεις και γι' αυτό χρειάζεται δημοψήφισμα για να κυρωθεί. Η παρούσα Βουλή σε καμιά περίπτωση δεν έχει εξουσιοδότηση να κυρώσει τη συνθήκη. Μόνο ο λαός μπορεί να αποφανθεί για την τύχη της συνθήκης και κανένας άλλος.

Κώστας ΚΑΠΠΟΣ