Η Συνθήκη του Αμστερνταμ, σύμφωνα με τις φιλοδοξίες των αρχιτεκτόνων της, σκοπεύει στην πολιτική ενοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, συμπληρώνοντας τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, η οποία και οδήγησε στην οικονομική και νομισματική ενοποίηση. Ενσωματώνει τη Συμφωνία Σένγκεν, περιλαμβάνει το δρακόντειο "Σύμφωνο Σταθερότητας", προδιαγράφει τη διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ενωσης προς την Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, καθιερώνει ένα νέο σύστημα λήψης αποφάσεων στα κοινοτικά όργανα με πλειοψηφία και κατηγοριοποιεί τα κράτη - μέλη ανάλογα με την οικονομική ισχύ τους, παρέχοντας πρόσθετα δικαιώματα στους πλούσιους με ανάλογη αύξηση των υποχρεώσεων των φτωχών. Φυσικά το όλο σχέδιο έχει τη σφραγίδα των πολυεθνικών επιχειρήσεων, που θέλουν όχι μόνο τη διασφάλιση και την αύξηση των κερδών τους, αλλά και αναζητούν τη διεύρυνση των αγορών, ενώ τώρα επιδιώκουν να θωρακίσουν παραπέρα και πολιτικά την κυριαρχία τους.

Μέχρι τώρα τόσο η κυβέρνηση όσο και τα άλλα κόμματα, που έχουν ταχθεί υπέρ της Συνθήκης του Μάαστριχτ και αυτής του Αμστερνταμ, δήλωναν ότι δε χρειάζεται να ρωτήσουν τον ελληνικό λαό, αφού με την ψήφο του στις βουλευτικές εκλογές τούς έδωσε ένα μεγάλο ποσοστό, το οποίο οι ίδιοι ερμηνεύουν ότι είναι και ποσοστό υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η πρόσφατη, όμως, δημοσκόπηση που έγινε σε όλες σχεδόν τις χώρες - μέλη της ΕΕ απέδειξε το τελείως αντίθετο: Οι Ελληνες στην πλειοψηφία τους (51%) είναι κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Και το χειρότερο για τον κ. Σημίτη και τους θιασώτες του Μάαστριχτ είναι ότι το ποσοστό των υποστηρικτών της ΕΕ είναι μόλις 34%, ενώ το 1993 ήταν περίπου 73%!

Στοιχειώδης λοιπόν υποχρέωση της κυβέρνησης είναι να αποδεχτεί, έστω και την τελευταία στιγμή, την πρόταση του ΚΚΕ, που υποστηρίζεται από δεκάδες χιλιάδες υπογραφές πολιτών από όλο το πολιτικό φάσμα, για τη διενέργεια εθνικού δημοψηφίσματος, όπου ο ελληνικός λαός θα πει τη γνώμη του για τις Συνθήκες του Μάαστριχτ και του Αμστερνταμ. Είναι μια υποχρέωση που απορρέει από τις συνταγματικές επιταγές, αλλά και την όποια ηθική και πολιτική αξιοπιστία. Ομως δε θα κριθεί μόνο η κυβέρνηση από την απάντηση που θα δώσει στην πρόταση αυτή, θα κριθούν και όλες οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις. Θα αγνοήσουν, όπως και τον Ιούλιο του '92, τον ελληνικό λαό, ή θα του δώσουν το δικαίωμα να πει τη γνώμη του; "Ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα".

Δάνης ΠΑΠΑΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

Τώρα λοιπόν με τη Συνθήκη του Αμστερνταμ όλα αυτά μονιμοποιούνται και προστίθενται η διευρωπαϊκή αστυνομοκρατία της Συμφωνίας Σένγκεν, η "δικτατορία των τραπεζιτών" με τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, ο ακρωτηριασμός των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας