Η Ελλάδα θα δεχτεί τραγικές συνέπειες από την κρίση. Θα γίνει μεγάλη αποθήκη της κρίσης. Τολμώ να πω ότι πιθανά η Ελλάδα να είναι και ο πιο αδύνατος κρίκος στα πλαίσια της ΕΕ. Γι' αυτό τα γιατροσόφια της κυβέρνησης δεν έχουν καμία πέραση, ούτε και με τη μορφή της εκτόνωσης. Προσωρινά κάτι μπορεί να γίνει, αλλά η κρίση θα βαθαίνει.Τη διαπίστωση αυτή έκανε, χτες, σε συνέντευξή της, στο ραδιόφωνο της ΕΤ - 3 η ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα.

Συγκεκριμένα, η συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, έχει ως εξής:

- Πώς παρακολουθήσατε όλα αυτά κα Παπαρήγα, τις εξελίξεις εννοώ, την κρίση στη Ρωσία, τον επηρεασμό των αγορών της Δύσης κλπ.; Και να προσθέσω στο ερώτημα δύο στοιχεία που μας έδωσε προηγουμένως ο κ. Βαρσακέλης, ο επίκουρος καθηγητής Οικονομίας στο ΑΠΘ, ότι η αλλαγή, είπε, από την πρώην Σοβιετική Ενωση στη Ρωσία σ' αυτό που στη συνέχεια απόμεινε, αυτές οι χωριστές εθνότητες, δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα στην παραγωγή, καθώς το σοβιετικό κράτος ήταν οργανωμένο έτσι που η μία Δημοκρατία να είναι άμεσα εξαρτώμενη από την άλλη. Αυτό δεν το πήραν υπόψη τους, ή ίσως το πήραν από τη Δύση, όταν διαλύθηκε η Σοβιετική Ενωση. Η κρίση στη ρωσική οικονομία είναι πραγματικό πρόβλημα αυτή τη στιγμή, δεν έχουμε να κάνουμε δηλαδή με χρηματιστηριακά κόλπα, υπάρχει πρόβλημα παραγωγής. Ωστόσο, την ίδια ώρα κι ενώ η θέση του Γιέλτσιν κλυδωνιζόταν, έχουμε τους κομμουνιστές, τον κ. Ζιουγκάνοφ να συμφωνούν μαζί του σε κάποια σημεία και για 18 μήνες να παρατείνουν τον πολιτικό βίο του Γιέλτσιν. Θα ζητήσω να είναι και γενική η τοποθέτηση, φυσικά.

Α. Π.: Να μου επιτρέψετε μία γενική τοποθέτηση. Νομίζω αρκετές επισημάνσεις που έκανε ο κ. καθηγητής είναι σωστές. Εγώ θέλω να προσθέσω, ότι δεν είναι πρόβλημα των ημερών η ρωσική κρίση. Ηταν αναπόφευκτη, κι αν θέλετε το έδαφός της προετοιμάστηκε εδώ και πολλά χρόνια, πριν 10 - 15 χρόνια. Πρόκειται εδώ, στην ουσία, για καταστροφή του σοσιαλιστικού συστήματος και επιστροφή στο καπιταλιστικό σύστημα, πολλές ιδιομορφίες υπάρχουν πάνω σ' αυτή την πορεία.

Δεύτερο: Αναμφισβήτητα δεν είναι απλά χρηματιστηριακή η κρίση. Η Ρωσία αυτή τη στιγμή, στο επίπεδο της παραγωγής, βρίσκεται σε χειρότερο σημείο από την περίοδο που ήταν προ των πυλών της Μόσχας ο Χίτλερ. Καταλαβαίνετε, λοιπόν, πού πάει το πράγμα;

Επειδή ήμουν για μία βδομάδα αυτό το μήνα στη Ρωσία, είχα την ευκαιρία να κάνω συζητήσεις μ' έναν ευρύτερο κύκλο πέρα από κομμουνιστές. Τώρα αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα για τον ρωσικό λαό. Δεν είναι μόνο η διάλυση της βιομηχανίας. Τώρα θα αρχίσουν να ξεπουλιούνται κυριολεκτικά οι πρώτες ύλες και η γη. Η πλούσια ρωσική γη.

- Οταν λέτε να ξεπουλιούνται τι εννοείτε; Θα πάνε ας πούμε ιδιώτες από τη Δύση οι οποίοι θ' αρχίσουν ν' αγοράζουν;

Α. Π.: Και Δυτικοί και εγχώριοι. Το πρόβλημα είναι ενιαίο. Επομένως, το ζήτημα είναι βαθύτερο και, βεβαίως, δε μιλάμε μόνο για ρωσική κρίση. Δε θα συμφωνούσα ότι η κρίση μαστίζει τις λεγόμενες αναδυόμενες χώρες, ή τις καθυστερημένες. Αυτές οι χώρες είναι δοχείο, αποθήκη, της κρίσης που υπάρχει στις ισχυρές αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες. Και τέλος, όσον αφορά τους κομμουνιστές, περιμένετε, ας μη βιαστούμε. Ας περιμένουμε να δούμε πώς θα χειριστούν το ζήτημα και ευχαρίστως να το σχολιάσω. Πάντως η δική μας γνώμη είναι, ότι η κρίση δεν αντιμετωπίζεται, δεν υπάρχουν γιατροσόφια, κι αν υπάρχουν, δεν πρόκειται αυτά να λειτουργήσουν υπέρ του ρωσικού λαού. Αρα, το ζήτημα είναι αν και κατά πόσο σήμερα θα μπορέσει ο ρωσικός λαός να δώσει κάποια διέξοδο, την α, ή τη β.- Ο κ. Βαρσακέλης έκανε προηγουμένως μία εκτίμηση, η οποία με βάση τουλάχιστον τα δεδομένα, δεν ξέρω πόσο μακριά από την πραγματικότητα μπορεί να είναι. Είπε, ότι τη ρωσική οικονομία θα μπορούσε να τη σώσει, πιθανόν, μόνο ένα σοκ σήμερα. Τον ρώτησα ευθέως αν θα ήταν αυτό μία εξέγερση, είπε ότι δεν αποκλείεται, γιατί πραγματικά ο κόσμος υποφέρει εκεί. Του είπα, ποιος θα εκμεταλλευτεί όμως πολιτικά, ή ποιος θα καθοδηγήσει πολιτικά αυτή την εξέγερση; Του είπα, οι κομμουνιστές του Ζιουγκάνοφ; Και μου είπε, οι κομμουνιστές μπορεί, αλλά του Ζιουγκάνοφ, δεν είμαι πολύ σίγουρος.

Α. Π.: Αναμφισβήτητα μία εξέγερση χρειάζεται. Αναμφισβήτητα αυτή η εξέγερση δεν μπορεί να είναι τυφλή, οι τυφλές εξεγέρσεις δεν οδηγούν πουθενά. Αντίθετα θα έλεγα, αξιοποιούνται σε βάρος του λαού. Και από την άποψη αυτή πραγματικά υπάρχει ζήτημα ποιοι θα είναι οι οδηγητές αυτής της εξέγερσης, όχι με την έννοια στενά της ηγεσίας, και της ηγεσίας βεβαίως, αλλά ποιες ριζοσπαστικές δυνάμεις, να το πω καθαρά, στο πολιτικό και στο κοινωνικό επίπεδο θα μπουν επικεφαλής. Επιτρέψτε μου να πω, απ' την εικόνα που έχω σ' αυτό το διάστημα, ότι σαν κάτι το άμεσο σήμερα, προσωπικά, δεν το βλέπω με πολύ μεγάλη αισιοδοξία. Αναμφισβήτητα αυτή η περίοδος θα ριζοσπαστικοποιήσει δυνάμεις και στο κοινωνικό και στο πολιτικό επίπεδο. Αλλά δεν μπορώ να πω, παρά το ότι θα το ήθελα πάρα πολύ, ότι βλέπω κάτι άμεσο. Ελπίζω να πέφτω έξω.

- Θα σας μεταφέρω ένα σχόλιο που το διάβασα σε πολλές εφημερίδες, και θα ήθελα να το σχολιάσετε με τη σειρά σας κυρία Παπαρήγα, πολλών πολιτικών αναλυτών από διάφορες μάλιστα θέσεις, που εν ολίγοις γράφανε με αφορμή όλη αυτή την κρίση, για σκέψου, ένα κίνημα όπως το κομμουνιστικό, στη διάρκεια του οποίου εκατομμύρια άνθρωποι πολέμησαν και έδωσαν και τη ζωή τους, δεν μπόρεσαν να επηρεάσουν αυτό που ονομάσαμε καπιταλισμός της Δύσης, και ήρθε ο καπιταλισμός της Ρωσίας αν είναι καπιταλισμός αυτό...

Α. Π.: Είναι καπιταλισμός, είναι καπιταλιστικοποίηση...

- ... Μέσα από την κρίση στα χρηματιστήρια κάνει αυτό που δεν έκανε όλο το κίνημα δεκαετιών.

Α. Π.: Δε θα συμφωνήσω μ' αυτή την ερμηνεία. Η λογική ότι μόνο η Ρωσία αυτή τη στιγμή ευθύνεται για την κρίση στη Δύση. Η Ρωσία, θα έλεγα, δέχεται την κρίση που υπάρχει στη Δύση, η ίδια λειτουργεί παροξυντικά, αλλά το πρόβλημα είναι ενιαίο: Είναι κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας. Γιατί, να σας πω κάτι: Η υπόσκαψη του καπιταλιστικού συστήματος δεν μπορεί να γίνει με μία καπιταλιστική πολιτική. Αλλο ότι η καπιταλιστική πολιτική γεννάει τέτοιες αντιθέσεις. Πάντως θέλω να σας πω, εκεί θέλω να επιμείνω: Η κρίση δεν είναι κρίση μόνο της Ρωσίας. Δεν είναι στενά κρίση της Ινδονησίας. Καθώς είμαστε σε μια παγκοσμιοποιημένη οικονομία, οι ισχυρές, θα έλεγα, καπιταλιστικές χώρες έχουν τη δυνατότητα και τους μηχανισμούς να μεταφέρουν ένα μέρος της δικής τους κρίσης σ' αυτές τις χώρες. Που κι αυτές, βεβαίως, έχουν κρίση, γιατί ακολουθούν την ίδια πολιτική.

- Υποθέτω ότι αυτό ισχύει και για την περίπτωση της Ελλάδας, για να έρθουμε και στα δικά μας.

Α. Π.: Η Ελλάδα έχει την εξής θέση μέσα σε αυτό το σύστημα. Κατ' αρχήν μέσω της συμμετοχής της στην ΕΕ, παίζει, έστω και με δευτερότερο τρόπο, έναν ενεργητικό ρόλο στη μεταφορά της κρίσης. Την ίδια ώρα, ως χώρα όμως, που είναι πιο αδύνατη απ' τις άλλες, τη δέχεται. Και τη μοιράζει, ως συνδιαχειριστής μιας πολιτικής στα πλαίσια της ΕΕ, αλλά ακριβώς, και θα με θυμηθείτε, η Ελλάδα θα δεχτεί τραγικές συνέπειες από την κρίση. Θα γίνει μεγάλη αποθήκη της κρίσης.Τολμώ να πω ότι πιθανά η Ελλάδα να είναι και ο πιο αδύνατος κρίκος στα πλαίσια της ΕΕ. Γι' αυτό τα γιατροσόφια της κυβέρνησης δεν έχουν καμία πέραση, ούτε και με τη μορφή της εκτόνωσης. Προσωρινά κάτι μπορεί να γίνει, αλλά η κρίση θα βαθαίνει.