Στη λαιμητόμο για μια ακόμη χρονιά τα εισοδήματα των εργαζομένων και των συνταξιούχων, με δήμιο βέβαια την κυβέρνηση Σημίτη.

Σύμφωνα με πληροφορίες, η εισοδηματική πολιτική που πρόκειται να εξαγγελθεί για το 1999 και η οποία αφορά τους δημόσιους υπαλλήλους, καθώς και τους συνταξιούχους του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, θα κινείται στα όρια του προβλεπόμενου πληθωρισμού, δηλαδή στο 2%...

Το σκεπτικό που αναπτύσσουν οι παράγοντες του υπουργείου Εθνικής Οικονομίας για τις "αυξήσεις" πείνας των μισθών και των συντάξεων, εμπλουτίζεται φέτος, σε σχέση με τα επιχειρήματα των προηγούμενων χρόνων.

Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο και οι συνταξιούχοι θα πρέπει να πάρουν το 1999 αυξήσεις ύψους 2%, όχι μόνο για γενικότερους λόγους δημοσιονομικής "εξυγίανσης". Τον επόμενο χρόνο θα κριθεί και η "μάχη" του πληθωρισμού, οπότε η κυβέρνηση επιχειρεί να κλείσει όλες τις πηγές τροφοδότησης του πληθωρισμού, όπως είναι οι μισθοί και οι συντάξεις... Οι κυβερνητικοί παράγοντες είναι πεπεισμένοι ότι τα εισοδήματα των εργαζομένων τροφοδοτούν τον πληθωρισμό, όχι βέβαια και τα επιχειρηματικά κέρδη, τα οποία αυξάνονται από χρόνο σε χρόνο με γεωμετρική πρόοδο.

Το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας είχε δείξει τις προθέσεις του για την εισοδηματική πολιτική του 1999, καθώς με εγκύκλιο του προς όλες τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ - στις οποίες υποτίθεται ισχύουν ελεύθερες συλλογικές συμβάσεις - έκανε γνωστό ότι το κονδύλι των επιχειρήσεων για μισθούς και συντάξεις δε θα πρέπει να ξεπερνάει το 3% σε σχέση με το 1998, γεγονός που σημαίνει ότι η εξαγγελθείσα εισοδηματική πολιτική για τις ΔΕΚΟ θα είναι 2% ή και λιγότερο.

Ολα τα στοιχεία συντείνουν στο συμπέρασμα ότι το 1999 θα είναι ένας ακόμη χρόνος πραγματικής μείωσης των εισοδημάτων των εργαζομένων. Ηδη το υπουργείο Οικονομικών επεξεργάζεται σενάρια, σύμφωνα με τα οποία τα φορολογικά έσοδα του επόμενου χρόνου θα αυξηθούν με ρυθμό περίπου 7%, δηλαδή 5 ολόκληρες μονάδες περισσότερο από τις ονομαστικές αυξήσεις μισθών και συντάξεων ή με ρυθμό 3,5 φορές μεγαλύτερο από την εισοδηματική πολιτική. Η αφαίρεση, όμως, διαθέσιμου εισοδήματος μέσω της φορολογίας είναι ένας μόνο από τους παράγοντες της γενικότερης μείωσης των εισοδημάτων. Αν ληφθεί υπόψη ότι ο επίσημος πληθωρισμός υποεκτιμά την πορεία των τιμών, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η εισοδηματική πολιτική του επόμενου χρόνου θα χρησιμοποιηθεί σαν μηχανισμός επίτευξης της "δημοσιονομικής σταθερότητας", της μείωσης του πληθωρισμού μέσω του περιορισμού της ζήτησης και τέλος της στήριξης των επιχειρηματικών κερδών.