"Οι ευθύνες της δημοτικής αρχής και της πλειοψηφίας του Δημοτικού Συμβουλίου είναι τεράστιες για τον τρόπο που έκαναν τις προσλήψεις αυτών των ανθρώπων, χωρίς να κατοχυρώνουν την εργασία όσων προσλάμβαναν. Αλλά και η κυβέρνηση, από τη μεριά της, έχει μεγάλες ευθύνες. Οχι μόνο δεν έκανε δεκτή την τροπολογία του ΚΚΕ, αλλά πρόσφατα έφτιαξε και νόμο που δίνει τη δυνατότητα στους δήμους να ανοίξουν τα βιβλία της προεκλογικής πελατείας.
Είναι άδικο οι εργαζόμενοι του Δήμου Πειραιά να βρεθούν έξω από το δήμο. Η κυβέρνηση να πάρει την πρωτοβουλία και να λύσει το πρόβλημά τους".Τη δήλωση αυτή έκανε στο "Ρ" ο επικεφαλής της Κίνησης "Πειραιάς - Αναγέννηση" Παναγιώτης Σαλπέας, με αφορμή το νέο εμπαιγμό των εκτάκτων του Δήμου Πειραιά.
Χτες, ο δήμαρχος Στ. Λογοθέτης, με αφορμή την έκθεση του ΑΣΕΠ, που απέρριψε συνολικά την κατάταξη 437 συμβασιούχων σε θέσεις αορίστου χρόνου, κατηγόρησε τον εισηγητή σαν όργανο της κυβέρνησης, που ενεργεί έτσι για να εμφανιστεί ο υποψήφιος δήμαρχος του ΠΑΣΟΚ Χρ. Φωτίου σαν σωτήρας. Ταυτόχρονα, ο Στ. Λογοθέτης θυμήθηκε ξαφνικά το παρελθόν του και απείλησε με δυναμικές κινητοποιήσεις, στο ...μέλλον όμως, λέγοντας "αφού θέλουν βία θα απαντήσουμε με βία".
Από την πλευρά του, ο Χρ. Φωτίου είπε ότι μοναδικός τρόπος για να αντιμετωπιστεί το θέμα των εκτάκτων του Δήμου Πειραιά είναι νομοθετική ρύθμιση. Οταν όμως του επισημάνθηκε από το "Ρ" ότι μόλις την περασμένη βδομάδα η υπουργός Ανάπτυξης Βάσω Παπανδρέου απέρριψε στη Βουλή δύο τροπολογίες του ΚΚΕ που προέβλεπαν τη μονιμοποίηση όλων όσοι είχαν προσληφθεί μέχρι τις 31.12.96 και καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες των ΟΤΑ και ταυτόχρονα μέσα σε έξι μήνες οι ΟΤΑ να συντάξουν Οργανισμούς Εσωτερικής Υπηρεσίας, ώστε να μπει επιτέλους φραγμός στην πρόσληψη μεγάλου αριθμού εκτάκτων με τα γνωστά αποτελέσματα ομηρίας, ο Χρ. Φωτίου επανέλαβε την πρότασή του για ρύθμιση του θέματος μόνο των εκτάκτων του Δήμου Πειραιά. Επιβεβαίωσε έτσι την εκτίμηση ότι η αγωνία του δεν είναι να καταργηθεί ο επαίσχυντος θεσμός των εκτάκτων, αλλά η διαιώνισή του, ώστε εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι να παραμένουν εσαεί όμηροι των διαθέσεων των εκάστοτε κυβερνώντων.