Κομμουνιστικό Κόμμα Βουλγαρίας

Εκπρόσωπος ήταν ο Αλεξάντρ Παούνοφ πρώτος Γραμματέας του κόμματος

Σύντροφοι!

Θα ήθελα πριν απ' όλα να χαιρετίσω εκ μέρους των Βουλγάρων κομμουνιστών όλους τους παρευρισκόμενους σε τούτο το φόρουμ και πρώτ' απ' όλα τους διοργανωτές του - το ΚΚ Ελλάδας.

Η 80χρονη ιστορία αυτού του κόμματος αποτελεί μια θαυμάσια γιορτή για όλους εμάς, τους παρευρισκόμενους εδώ, για όλα τα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα του κόσμου, που κρατούν ψηλά τη σημαία του μαρξισμού - λενινισμού.

Το ΚΚ Ελλάδας καθ' όλη την περίοδο ύπαρξής του, έδειξε σύνεση, δημιουργικότητα και απαράμιλλο ηρωισμό στην προάσπιση των δικαιωμάτων της εργατικής τάξης και όλων των προοδευτικών στρωμάτων του ελληνικού λαού. Βαδίζοντας στην πρωτοπορία, πέτυχε και έχει τον τεράστιο σεβασμό και την αγάπη του λαού του και του διεθνούς κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.Το κόμμα μας ένιωθε πάντα τη στενή σχέση και την αντικειμενική ανάγκη ανάμεσα στα δυο κόμματα για την επίλυση των σημαντικών προβλημάτων στα Βαλκάνια, για την ανάδειξη εκείνων των νέων τοποθετήσεων του κινήματός μας που θέτει η ζωή. Είμαι πεπεισμένος ότι στο μέλλον αυτές οι σχέσεις θα δυναμώσουν και θα γίνουν πιο καρποφόρες.

Στη σύγχρονη εποχή η επαναστατική διαδικασία προχωράει όλο και πιο ορμητικά και σε βάθος. Οι επιτυχίες της συνδέονται οργανικά με τη δράση των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων, που είναι επικεφαλής του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα των εργαζομένων και της οικοδόμησης της νέας κοινωνίας σε νέες συνθήκες. Αυτές οι επιτυχίες υπαγορεύουν ένα βαθύτερο περιεχόμενο και γρηγορότερους ρυθμούς της ανάπτυξής μας. Εμείς οι κομμουνιστές, στον αγώνα μας έχουμε ως γνώμονα τις γενικές νομοτέλειες και τη στήριξη σ' αυτές σε συνδυασμό με τη δημιουργική προσέγγιση και λαμβάνοντας υπόψη τις συγκεκριμένες συνθήκες σε κάθε δοσμένη χώρα. Αυτές ήταν και παραμένουν η αναπόσπαστη ιδιαιτερότητα των μαρξιστών - λενινιστών. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, ανεβαίνει ο ρόλος και η σημασία των μαρξιστικολενινιστικών κομμάτων στο μετασχηματισμό της κοινωνίας, στην πάλη ενάντια στην αντίδραση και τον πόλεμο, για την εκτόνωση της διεθνούς έντασης. Μαζί μ' αυτό εμπλουτίζεται και αναπτύσσεται η κοινή μας πείρα! Το κάθε κόμμα εισάγει πολλά καινούρια πράγματα στην επιλογή των μορφών οργάνωσης και των μεθόδων δράσης του, στην τελειοποίηση της κομματικής δουλιάς και στην αύξηση της αποτελεσματικότητάς της. Σημαντικός παράγοντας για μια γόνιμη ανάπτυξη αυτής της διαδικασίας είναι η ανταλλαγή και ο αλληλοεμπλουτισμός της πείρας. Με βάση ακριβώς την πείρα αποκαλύφθηκαν οι καθορισμένες σήμερα από τη μαρξιστικολενινιστική επιστήμη νομοτέλειες ανάπτυξης ενός κομμουνιστικού κόμματος που δοκίμασε στην πράξη τις σημαντικές αρχές της κομματικής οικοδόμησης. Ο Β. Ι. Λένιν έγραφε ότι η επαναστατική θεωρία "... δεν μπορεί να επινοηθεί, εμφανίζεται από το σύνολο της επαναστατικής πείρας και της επαναστατικής σκέψης όλων των χωρών του κόσμου" (1).

Κατ' αυτό τον τρόπο φανερώνεται η φύση της παγκόσμιας επαναστατικής πείρας ως απόκτημα του διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος. Μπορούμε να πούμε ότι η αξιοποίηση της πείρας των άλλων μαρξιστικολενινιστικών κομμάτων, όλου του συνόλου της πείρας αποτελεί έναν από τους απαραίτητους όρους και σημαντικούς παράγοντες για την παραπέρα τελειοποίηση της κομματικής δουλιάς.

Η όλη πορεία του επαναστατικού εργατικού κινήματος, της ανάπτυξης της μαρξιστικολενινιστικής θεωρίας δείχνουν πειστικά ότι ο αλληλοεμπλουτισμός της πείρας, η δημιουργική αξιοποίησή της δεν είναι μια υποκειμενική επιθυμία, αλλά μια αντικειμενικά καθορισμένη νομοτέλεια ανάπτυξης του κομμουνιστικού κινήματος και ζωτική αναγκαιότητά του. Αυτή έγκειται στην ίδια την ταξική φύση του κομμουνιστικού κινήματος και της διεθνιστικής του ουσίας.

Ιδιαίτερα σημαντικό για μας είναι να αποκαλύψουμε το μηχανισμό διαμόρφωσης της πείρας του μαρξιστικολενινιστικού κόμματος, τις γνωσιολογικές ρίζες του και τη διαδοχικότητα των σταδίων γνώσης της επαναστατικής - μετασχηματιστικής δραστηριότητας (πράξη, πείρα, θεωρία).

Χωρίς αυτό δεν είναι δυνατό να εκτιμηθεί σωστά τι είναι δυνατό και τι αναγκαίο για τη μελέτη και αξιοποίηση της πείρας ενός άλλου κόμματος, να βρεθεί στην κομματική δουλιά το γενικό, το μερικό (ατομικό), να αποκαλυφθεί η φύση της διεθνούς πείρας της κομματικής δουλιάς, η κατανόηση αυτού ότι, όπως έγραφε ο Β. Ι. Λένιν, "... κάθε χώρα εισάγει τα πολύτιμα πρωτότυπα χαρακτηριστικά στη γενική πορεία" (2).

Με αυτή την αντίληψη αντιμετωπίζουμε εμείς, οι Βούλγαροι κομμουνιστές, το σημερινό πρόβλημα.

Η χώρα μας, ο λαός μας και το κόμμα μας βρισκόμαστε σήμερα σε μια παρίπλοκη κατάσταση. Εμείς, όπως και όλες οι πρώην σοσιαλιστικές χώρες, νιώθουμε όλο το σύνολο της αφόρητης πίεσης από μέρους του διεθνούς κεφαλαίου και των εσωτερικών διεφθαρμένων δυνάμεων του καπιταλισμού της Βουλγαρίας.

Τα αίτια αυτής της διαδικασίας είναι σύνθετα, πολύπλευρα και πολυεπίπεδα. Το πέρασμα από το σοσιαλισμό είναι άγνωστο φαινόμενο στην ανθρώπινη ιστορία. Για την ώρα δεν έχει γίνει η εκτίμηση και η ανάλυση από τη σκοπιά του μαρξισμού - λενινισμού των όσων συμβαίνουν. Ειλικρινά μιλώντας, εμείς βγάλαμε για τον εαυτό μας ορισμένα βασικά συμπεράσματα, αλλά πιστεύουμε ότι μια αντικειμενική απάντηση μπορεί και πρέπει να γίνει μόνο χάρη στη συλλογική σκέψη ολόκληρου του παγκόσμιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος.

Μια τέτοια απάντηση είναι αναγκαία και νομίζω ότι εμείς θα κάνουμε σήμερα τα πρώτα βήματα προς αυτή την κατεύθυνση. Οι άνθρωποι του κόσμου περιμένουν την απάντησή μας. Δεν πρέπει να σιωπούμε σχετικά με το ζήτημα αυτό.

Τα αποτελέσματατης ανατροπής του σοσιαλισμού είναι ήδη γνωστά για το λαό μας. Η πλήρης καταστροφή της βιομηχανίας και της αγροτικής οικονομίας συνοδεύεται από πρωτοφανή καταλήστευση. Προχωράει όλο και περισσότερο η πόλωση της κοινωνίας. Προχωράει η συγκέντρωση του νεοδημιουργημένου κεφαλαίου στα χέρια ενός μηδαμινού ποσοστού ανθρώπων. Ξεπουλιέται για πενταροδεκάρες όλος ο λαϊκός πλούτος που έχει δημιουργηθεί με τη δουλιά γενεών και των εργαζομένων μας. Ολα αυτά περνούν στα χέρια ισχυρών παγκόσμιων οικονομικών ομάδων. Στη χώρα εισάγεται ολοταχώς η αποικιακή"δημοκρατία". Η ανεργία προσλαμβάνει πρωτοφανείς διαστάσεις.

Η υγεία, η παιδεία, ο πολιτισμός είναι πλέον απλησίαστα για την τεράστια πλειονότητα των ανθρώπων. Τα τελευταία χρόνια η Βουλγαρία βρέθηκε στο χαμηλότερο στον κόσμο επίπεδο γεννητικότητας. Δεν είναι δυνατόν να απαριθμιστούν όλες οι συμφορές που μας έφερε η παλινόρθωση του καπιταλισμού.

Συγχρόνως, οι διαχειριστές, και οι σοσιαλιστές, και οι λεγόμενοι "δημοκράτες" ακολουθούν με ακρίβεια το πρόγραμμα παλινόρθωσης του καπιταλισμού που το έχουν επεξεργαστεί οι Αμερικανοί ειδικοί "Ράτσομ - Ούτομ".

Από πολιτική άποψη συντελείται η διαδικασία της πλήρους άρνησης του καθετί, που έχει σχέση με τον κομμουνισμό. Κάτι περισσότερο, αποδειχθήκαμε η μοναδική χώρα στον κόσμο που ακυρώνει τις καταδικαστικές αποφάσεις του Λαϊκού Δικαστηρίου κατά των φασιστών εγκληματιών και μάλιστα τους ανταμείβουν. Εγινε κιόλας η δίκή για επιστροφή στους φασίστες εγκληματίες της περιουσίας που είχε κατασχεθεί νόμιμα από τη λαϊκή εξουσία.

Προχωράει η πλήρης αντικατάσταση των καθοδηγητών στον οικονομικό τομέα με "δημοκράτες", πριν απ' όλα, μένουν χωρίς δουλιά τα καλύτερα στελέχη και οι συγγενείς τους. Οι άνθρωποι διώκονται για τις πεποιθήσεις τους και ζουν με το φόβο να χάσουν το ψωμί τους.

Σ' αυτό το φόντο συντελείται η ολοκληρωτική χειραγώγηση της μαζικής συνείδησης από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης που αποβλέπει στη διάσπαση των αριστερών δυνάμεών μας. Δημιουργούνται ειδικά συνεχώς νέα κόμματα, τα οποία, εκτός από την αριστερή φρασεολογία, δεν έχουν κανένα περιεχόμενο, αλλά εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Το Σοσιαλιστικό Κόμμα πέρασε σε κεντρώες, σοσιαλδημοκρατικές και σε ορισμένα ζητήματα σε φιλελεύθερες θέσεις.

Τεράστιες προσπάθειες καταβάλλονται για την αποσύνθεση και τον κερματισμό του κομμουνιστικού κινήματος. Απίθανες προσπάθειες καταβάλαμε, για να συνενώσουμε στο Κομμουνιστικό Κόμμα μας την πλειονότητα των ομόγνωμων και από κοινού δρώντων κομμουνιστών. Αυτό το έχουν ήδη όλοι παραδεχτεί.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι με την παραπέρα ταξική διαστρωμάτωση της κοινωνίας, και στις συνθήκες μας η διαδικασία αυτή συντελείται πολύ γρήγορα, αυξάνει σημαντικά και η κοινωνική βάση του κόμματός μας.

Για να είμαι ειλικρινής, παρά τις τεράστιες προσπάθειες των κομμουνιστών μας, τα βγάζουμε δύσκολά με το πρόβλημα της αντικειμενικής κοινωνικής ανάγκης για ένα ισχυρό κομμουνιστικό κόμμα. Μας λείπουν πολλά πράγματα. Με τεράστιο κόπο μπορούμε να εκδίδουμε μια φορά το μήνα το όργανό μας, την εφημερίδα "Παμπότνιτσεσκο Ντέλο". Αυτό είναι άκρως ανεπαρκές. Η φωνή μας με δυσκολία φτάνει στους ανθρώπους σε συνθήκες ολοκληρωτικής πληροφοριακής, ακριβέστερα, παραπληροφορικής επεξεργασίας ολόκληρου του πληθυσμού. Κάνουμε πριν απ' όλα τεράστια ατομική δουλιά, αλλά κι εδώ αντιμετωπίζουμε δυσκολίες οικονομικού χαρακτήρα.

Περιορισμένο είναι και το επιστημονικό δυναμικό του κόμματος. Ολοι οι προηγούμενοι θεωρητικοί, είτε εγκατέλειψαν το μέτωπο της πάλης, ή υπηρετούν τα νέα αφεντικά. Μεγάλωσε η νέα γενιά και δεν υπάρχουν τα μέσα να δουλέψουμε μαζί της.

Παρακαλέσαμε πολλά αδελφά κόμματα για βοήθεια, να μας δώσουν έστω και τα βασικά τους ντοκουμέντα. Οι Ελληνες σύντροφοι ανταποκρίθηκαν, μας έδωσαν το Καταστατικό και το Πρόγραμμα, ορισμένες θεωρητικές επεξεργασίες στον Τύπο. Κατανόησαν ότι αυτά τα υλικά μάς χρειάζονται σήμερα σαν ο άρτος ο επιούσιος.

Απευθύνομαι στους παρευρισκόμενους και με τη βασική μας πρόταση. Οι καιροί θέτουν επιτακτικά την απαίτηση: ΝΑ ΤΕΛΕΙΟΠΟΙΗΘΕΙ Η ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ανάμεσα στους κομμουνιστές όλων των χωρών. Θεωρούμε ότι ήρθε η ώρα να δημιουργήσουμε ένα Μόνιμο Γνωμοδοτικό Συμβούλιο των κομμουνιστικών και εργατικών κομμάτων. Να υπολογίζουμε στο ΙΝΤΕΡΝΕΤ, όπως προτείνουν μερικοί, δε μας ταιριάζει. Στο στάδιο αυτό δεν προβλέπεται και η αναβίωση της Κομμουνιστικής Διεθνούς. Χρειάζεται όμως ένα "όργανο" που θα μπορεί να γενικεύει και να διαδίδει την πείρα του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος.

Οφείλουμε να δράσουμε οργανωμένα, αντιδρώντας στις προθέσεις του παγκόσμιου καπιταλισμού.

Ευχαριστώ που με ακούσατε. Ευχόμαστε σε όλους σας επιτυχία στον αγώνα για το σοσιαλισμό και για τη νίκη των κομμουνιστικών ιδεών μας.

(1.) Β. Ι. Λένιν. Απαντα, τόμ. 27, σελ. 11

(2.) Β. Ι. Λένιν. Απαντα, τόμ. σελ. 182.