Από το Καλλιμάρμαρο μέχρι το Παλάου Σαν Τζόρντι και από τη Σλάβια Πράγας έως την Μπενετόν Τρεβίζο, υπάρχει μια απόσταση τριάντα ολόκληρων χρόνων. Το 1968, η ΑΕΚ βρισκόταν στον κολοφώνα της δόξας της. Δεν είχε αντίπαλο στην Ελλάδα, ενώ στην Ευρώπη δεν κατέβαζε τα φτερά απέναντι σε κανέναν αντίπαλο. Εχανε, αλλά και ανέτρεπε διαφορές, που σήμερα θα προκαλούσαν αίσθηση. Στην Αθήνα νίκησε τη Ρουαγιάλ Βελγίου που είχε δύο Αμερικανούς στις γραμμές της με 76 - 54 και στις Βρυξέλλες πήρε την πρόκριση με βολές του Βασιλειάδη τρία δευτερόλεπτα πριν την εκπνοή. Στον ημιτελικό ηττήθηκε 60 - 78 στο Βαρέζε από την Ινις, όμως στην Αθήνα με ραβέρσα του Τρόντζου στην εκπνοή έφτασε στη νίκη - πρόκριση με 72 - 52.

Η νίκη στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων επί της Σλάβια Πράγας με 89 - 82, δεν ήταν η μοναδική επιτυχία της ομάδας του Νίκου Μήλα. Μετά από 22 αγωνιστικές κατέκτησε αήττητη το ελληνικό πρωτάθλημα. Σε οκτώ παιχνίδια ξεπέρασε μάλιστα τους 100 πόντους. Αποκορύφωμα οι 130 που σημείωσε σε βάρος του Αετού Θεσσαλονίκης και οι 120 στο παιχνίδι με τον Πανιώνιο. Πρώτος σκόρερ της περιόδου είχε αναδειχτεί ο Γ. Αμερικάνος με 694 πόντους. Συμπαίκτες του στην κορυφαία αμιγή ελληνική ομάδα ήταν οι Τρόντζος, Τσάβας, Ζούπας, Χρηστέας, Λαρεντζάκης, Βασιλειάδης, Πετράκης, Νεσιάδης και Δημητριάδης.

Γ. Γ.