Ο Εντρίς,ο Μιαζίν,ο Σουκρί και ο Νίκος ζουν στον ίδιο τόπο, από τον ίδιο τόπο, είναι πολίτες του ίδιου κράτους και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα. Το γεγονός ότι ο Νίκος είναι Ελληνας και έχει πολιτογραφηθεί σαν χριστιανός, ενώ οι υπόλοιποι είναι Πομάκοι και μουσουλμάνοι, δε γεμίζει περισσότερο την τσέπη του.

Ολοι τους είναι υλοτόμοι στα βουνά της Ροδόπης. Γενιές τώρα, οι συντοπίτες τους γεννιούνται, ζουν και πεθαίνουν στο δάσος. Γενιές τώρα, τα μυστικά της τέχνης της υλοτομίας μαθαίνονται από τον πατέρα στον γιο και μ' αυτά, δε μαθαίνουν απλά έναν παραδοσιακό - και μοναδικό γι' αυτούς - τρόπο επιβίωσης, αλλά κρατούν ζωντανό το ίδιο το βουνό. Το φυλάνε σα τα μάτια τους, γιατί είναι το ψωμί τους. Πόσες φλόγες έσβησαν πριν ακόμη μετατραπούν σε πυρκαγιές, χωρίς να πάρουν οι αρμόδιες υπηρεσίες χαμπάρι...

Το γεγονός ότι ολόκληρα χωριά ζουν από την υλοτομία, ότι τα κέρδη του κράτους είναι μεγάλα, ότι διατηρείται ζωντανός ένας παραδοσιακός κοινωνικός και οικονομικός ιστός, ότι διατηρούνται ζωντανά τα ήθη και τα έθιμα και των δύο εθνοτήτων σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους, ότι, τελικά, φυλάσσεται πολύ καλά και δωρεάν ένα αγαθό, πλέον, όπως το δάσος, αφήνει τελείως ασυγκίνητη την κυβέρνηση. Η οποία, όχι μόνο έχει αφήσει στην τύχη της την περιοχή και τους ανθρώπους της, αλλά επιτίθεται κιόλας ενάντια στο λιγοστό εισόδημά τους. Προφανής στόχος της, η εξαφάνιση των πέντε υλοτομικών συνεταιρισμών του νομού, η, κατά συνέπεια, εγκατάλειψη των βουνών από τους κατοίκους του και η εκχώρηση του δασικού πλούτου στους εργολάβους και τους εμπόρους.

Οι τρόποι που χρησιμοποιεί γι' αυτούς τους σκοπούς είναι η σταθερή μείωση των κονδυλίων, που δίνει κάθε χρόνο το κράτος για να αγοράσει από τους συνεταιρισμούς το ξύλο και να το πουλήσει στη συνέχεια στους εμπόρους, η απαγόρευση στους συνεταιρισμούς να συμμετάσχουν σε διαγωνισμούς για εργολαβίες που θα πρόσθεταν λίγα μεροκάματα ακόμη στο πενιχρό εισόδημά τους και η συνεχιζόμενη υποβάθμιση του επιπέδου ζωής στην περιοχή. Οι υλοτόμοι, μένοντας οικονομικά "επί ξύλου κρεμάμενοι", αναζητούν αλλού δουλιά, μεταναστεύοντας, ενώ τα παιδιά τους, αδυνατώντας να φτάσουν μέχρι το γυμνάσιο επειδή ...δεν υπάρχει, μένουν "ξύλα απελέκητα".

Τώρα όμως, το ποτήρι ξεχείλισε. Για το '98, η υλοτομία της Ροδόπης δεν πήρε δεκάρα. Ούτε τα χρήματα για τεχνολογικό εξοπλισμό και ρουχισμό των υλοτόμων στάλθηκαν, με αποτέλεσμα οι υλοτόμοι να μην έχουν ξεκινήσει ακόμη να δουλεύουν. Οι συνεταιρισμοί αποτάθηκαν σε τοπικούς και υπερτοπικούς φορείς και κόμματα και περιμένουν απαντήσεις. Ολόκληρες οικογένειες έχουν άμεση ανάγκη για οικονομική βοήθεια. Προς το παρόν, μόνο το ΚΚΕ έκανε σχετική αναφορά προς το υπουργείο Γεωργίας, μέσω των βουλευτών του Σταύρου Παναγιώτου και Μαρίας Μπόσκου.Για "λάθος" μιλάει ο περιφερειάρχης. "Αναπτυξιακά" πράγματα, δηλαδή...